ทำไมคนที่จริงจังเรื่อง ความเป็นธรรมมาก ๆ ถึง ละเลยความผิดใกล้ตัวหรือครับ

เช่น สมาชิกพุทธศาสนิกชน ที่มี แสดงออกว่ามีใจธรรมมะ มากๆ และ
เรียกร้องความเป็นธรรม ความถูกต้องให้กับสังคม เช่น การสู้เพื่อให้การจัดการเงิน ในกิจกรรมฮาลาล โปร่งใส
แต่เมื่อถามความเห็นเกี่ยวกับ วัดที่ไม่โปร่งใส กลับพยายามละเลยและปกปิดปัญหา
กลายเป็นไม่สอดคล้องกัน ระหว่างธรรมใน ที่หนึ่ง และ ธรรมในที่หนึ่ง

ซึ่งโดยปกติผู้มีธรรมะย่อมต้องไม่เลือกปฏิบัติ

ตรงนี้เราใช้ข้อธรรมมาพิจารณา อวิชชา ตรงนี้ยังไงได้บ้างครับ 
เพื่อให้ใจหลุดพ้นจากความไม่สอดคล้องกัน