ทุกคนยังยึดมั่นในการทำความดีอยู่มั้ยคะ?

คือตั้งแต่เราศึกษาธรรมมาก็ทำให้เราใจเย็นมากขึ้นอยากเป็นมิตรกับทุกคน ว่าง่ายๆคือโลกสวยค่ะ เราดีกับทุกคนแต่สังคมทำงานเราเหมือนเขาเป็นสายดำเน้นทำบุญแต่ไม่คิดพัฒนาจิตให้ขาวผ่องบริสุทธิ์ เราเลยเป็นเหมือนผ้าขาวที่ถูกแปดเปื้อน ทำอะไรก็เหมือนจะโทษว่าเป็นความผิดของเรา เราเฉยๆ ไม่โต้ตอบและไม่ยอมรับว่าเป็นความผิดของเรา พอหลังจากนั้นเราเริ่มรู้สึกว่าเราเหมือนโดนแกล้งก็รู้สึกแค้นจนนึกภาวนาให้โลกถล่มตายไปให้หมด แต่พอผ่านไปสักพักเราเห็นโพสต์ขอรับบริจาคสร้างห้องน้ำวัด สถานปฏิบัติธรรมต่างๆ เราก็บริจาคเพราะอยากช่วยเหลือ เราเริ่มสับสนกับตัวเองว่าจิตเรายังไม่พัฒนาหรือเปล่านะทำไมเรายังเคียดแค้นคนอื่น รบกวนขอคำชี้แนะด้วยค่ะ