ควรจัดการกับตัวเองยังไงเมื่อความสัมพันธ์เกินคำว่าพี่น้อง

จขกท.เป็นหญิงอายุวัยเลขสี่ไม่มีครอบครัว ที่แอบมีใจให้รุ่นน้องที่อายุห่างกันเกือบสิบปี  น้องเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน รู้จักกันมาสักระยะแต่ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก แต่ชอบแซวนั่นนี่สนุกสนานเฮฮา มีวันนึงหลังงานเลี้ยงจบ แล้วความสัมพันธ์แบบลึกซึ้งเกินพี่น้องก็เกิดขึ้นโดยที่ทั้งสองฝ่ายเต็มใจ และเราเป็นคนบอกกับน้องเองว่าจะจบความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นแค่นี้ แล้วกลับมาเป็นพี่น้องแบบเดิม น้องบอกขอเป็นแฟนพี่ได้ไหม เราบอกว่าไม่ได้ให้มันจบแค่คืนนี้ เรื่องทั้งหมดต้องไม่ให้ใครในกลุ่มรู้เด็ดขาด  เวลาคุยในกลุ่มราทั้งสองยังทำทีคุยเล่นปกติโดยที่ไม่มีพิรุธอะไร  แต่น้องชอบโทรหาส่วนตัวทุกว้น  วันละหลายรอบ รอบละเป็นชั่วโมง หัวข้อสนทนาเป็นเรื้องทั่วไปปรึกษานั่นนี่เล่าเรื่องราวในชีวิต ไม่มีวันไหนที่ขาดการติดต่อ   การคุยกันทุกวันมันทำให้ จขกท.หวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว  ปากก็บอกยินดีถ้าน้องจะมีแฟน

แต่แล้ววันหนึ่ง น้องบอกกำลังคุยกับสาวมีนัดเดทกันที่ต่างจังหวัด ปากเราก็บอกไปดีใจด้วยนะจะมีแฟนซะที อยากให้เจอคนจริงใจ เราพูดไปทั้งน้ำตาคลอและใจหวิวๆ เหมือนรู้สึกรักและผูกพันธ์กับน้อง   เราบอกความรู้สึกในใจกับน้องไปน้องเองก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนสับสน น้องบอกตลอดตั้งแต่เริ่มคุยกับสาวแคปข้อความที่คุยกับสาวให้อ่านตลอด  น้องตกลงรับปากสาวเรียบร้อยว่าจะไปเดทกันที่ต่างจังหวัดพักโรงแรมด้วยกัน  ยิ่งฟังยิ่งว้าวุ่นเลยทีนี้😂  ทำไมมันตัดไม่ได้ง่ายแบบที่ใจคิด

ขอคำปรึกษาและคำแนะนำหน่อยค่ะ จะคิดแบบไหนวิธีใดที่จะตัดใจออกไปแบบสวยๆได้ ถามว่ารักน้องไหม อาจจะไม่ได้รักเต็มร้อยมันไม่ใช่แบบตกหลุมรัก 
หรือจะแค่รู้สึกผูกพันธ์ สับสนกับตัวเองมากค่ะ ปวดใจตุ๊บๆ แต่ปากยิ้มยินดี   ทรมานเบาๆ555