สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
ปกติ คนใกล้ตาย จะปล่อยวางอะไรง่ายๆ
แต่แม่คุณ กลับยิ่งยึดถืออะไรมากขึ้น มันคงเป็นสัญลักษณ์สะท้อนความกลัวของแม่
จึงแสดงออกมาในรูปแบบที่ว่า ถ้าไม่มีแม่ แล้วงานจะเป็นยังไง
บ้านจะเป็นยังไง ใครๆ จะเป็นยังไง เพื่อให้แม่รู้สึกว่า การมีตัวตนอยู่ของเขา
คือ มีคุณค่า มีความหมาย
วิธี ที่จะดูแลจิตใจท่านช่วงนี้
คือ ทำให้ท่านเห็นว่า คุณเข้มแข็งค่ะ
ขอบคุณท่านบ่อยๆ ว่าที่เป็นคุณมาทุกวันนี้ได้ เพราะผลงานของท่านเลี้ยงดูมา
บอกท่านว่า คุณวางแผนชีวิตไว้อย่างไร และจะใช้มันอย่างดี จะทำให้ท่านภูมิใจ
กอดท่าน และบอกรักท่านทุกวัน
เอาอกเอาใจ ตามใจ และใส่ใจแม้ในเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ท่านเคยพูดไว้นานแล้ว
เช่น หากเคยบ่นว่าอยากกินอะไร หรือ อยากทำอะไร หรืออยากได้อะไร
ให้พยายาม หามาให้
ไม่ต้องแสดงความกังวล หรือ อาลัยให้เห็น
แต่แสดงความรักให้เห็นทุกวัน
สร้างความสุขที่เรียบง่ายในบ้าน
และพาท่านไปทำบุญให้บ่อยขึ้น
ชีวิตคนเราก็เท่านี้ ในที่สุด ก็ต้องจากกัน และจากโลกนี้ไปทุกคน
ใช้สถานการณ์นี้เรียนรู้สัจธรรมของชีวิตให้เจนใจนะคะ
แต่แม่คุณ กลับยิ่งยึดถืออะไรมากขึ้น มันคงเป็นสัญลักษณ์สะท้อนความกลัวของแม่
จึงแสดงออกมาในรูปแบบที่ว่า ถ้าไม่มีแม่ แล้วงานจะเป็นยังไง
บ้านจะเป็นยังไง ใครๆ จะเป็นยังไง เพื่อให้แม่รู้สึกว่า การมีตัวตนอยู่ของเขา
คือ มีคุณค่า มีความหมาย
วิธี ที่จะดูแลจิตใจท่านช่วงนี้
คือ ทำให้ท่านเห็นว่า คุณเข้มแข็งค่ะ
ขอบคุณท่านบ่อยๆ ว่าที่เป็นคุณมาทุกวันนี้ได้ เพราะผลงานของท่านเลี้ยงดูมา
บอกท่านว่า คุณวางแผนชีวิตไว้อย่างไร และจะใช้มันอย่างดี จะทำให้ท่านภูมิใจ
กอดท่าน และบอกรักท่านทุกวัน
เอาอกเอาใจ ตามใจ และใส่ใจแม้ในเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ท่านเคยพูดไว้นานแล้ว
เช่น หากเคยบ่นว่าอยากกินอะไร หรือ อยากทำอะไร หรืออยากได้อะไร
ให้พยายาม หามาให้
ไม่ต้องแสดงความกังวล หรือ อาลัยให้เห็น
แต่แสดงความรักให้เห็นทุกวัน
สร้างความสุขที่เรียบง่ายในบ้าน
และพาท่านไปทำบุญให้บ่อยขึ้น
ชีวิตคนเราก็เท่านี้ ในที่สุด ก็ต้องจากกัน และจากโลกนี้ไปทุกคน
ใช้สถานการณ์นี้เรียนรู้สัจธรรมของชีวิตให้เจนใจนะคะ

แสดงความคิดเห็น
แม่เราใกล้จะตาย แต่แม่มีเรื่องให้เครียดทุกวัน ช่วยยังไงดี
อาการยังไม่ดีขึ้น
แต่ปัจจุบันเขาไม่มีกำลังใจในการมีชีวิตอยู่
เหมือนเขาท้อ พูดเหมือนรู้ตัวจะตาย แต่ก็ยังไปทำงานทุกวัน ด้วยเหตุผลที่ว่าสังขารยังไปไหว ห่วงงานมากๆ ให้ลาออกก็ไม่ฟัง ยังทำงานจนดึก กลับบ้าน 4-5 ทุ่มทุกวัน
กล่อมให้ลาออกยังไงก็ไม่ยอม (เขาเหลืออีก 3 ปีเกษียณค่ะ) พอกลับมาบ้านก็มารับรู้ปัญหาที่บ้านต่อ เครียดต่อ อยู่บ้านก็ไม่เหมาะอีก
เราควรทำไงดีให้เขาไม่เครียดค่ะ
ให้เขาคิดว่าเขาจะหายจากมะเร็ง
ให้เขามองโลกในแง่ดี
ให้เขามีกำลังใจสู้
เราต้องทำอะไรบ้าง ตอนนี้แม่เปรยว่าผ่าตัดอีกรอบก็ไม่รู้จะได้กลับจาก รพ.ไหม แล้วเราก็หูอื้อ คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ
แม่ไม่ชอบเที่ยว ชอบอยู่บ้าน ไม่ชอบกินอาหารนอกบ้าน
เราไม่รู้จะทำอะไรดี