ณ ที่นี้ เวลานี้

#สัจธรรมแห่งชีวิต

ญาติพี่น้องและคนที่รู้จักคุ้นเคย
   รุ่น 100 ปี ไม่เหลือแล้ว
   รุ่น 90 ปี เหลือน้อยเต็มที   
   รุ่น 80 ปี พอมีอยู่บ้างเล็กน้อย
เพื่อนรุ่น 70 ปี ก็ลาโรงไปแล้วก่อนเวลามากมาย     ค่อยๆ ทยอยกลับบ้านเก่าไปเรื่อยๆ หมดไปเป็นรุ่นๆ เหมือนใบไม้ร่วงหล่น ลงกองโคนต้น รอเน่าเปื่อยกลายเป็นดินเป็นปุ๋ย
  เดี๋ยวคนโน่นป่วย 
  เดี๋ยวคนนั้นตาย 
ได้ข่าวทุกวัน 
ไปงานศพกันทุกเดือน
    
สุดท้ายวันหนึ่ง ก็คงมาถึงเรา 
ไม่มีใครหนีพ้น แต่ก่อนถึงวันนั้น
 
โยนความทุกข์ ความเศร้าหมอง ทิ้งไปจาก
ชีวิตเสียให้หมด อย่าให้เหลือ เราไม่ต้องการมัน
  
ใช้ชีวิตให้มีความสุข ความเบิกบาน 
ทุกๆ นาทีที่ยังมีลมหายใจอยู่ 
  
อีกไม่กี่วัน ก็จะตายกันแล้ว กลัวอะไรกับปัญหา 
ตาฟ้าฟางเรอะ ไม่เป็นไร ใช้มือคลำเอา
หูตึงรึ ธรรมดา เร่งเสียงขึ้นหน่อย
ฟันหักหรือ ช่างหัวมัน ปั่นกินได้
ปวดเข่า ทนเอา ใช้ไม้เท้าค้ำ
หลงลืม ปกติ อีกสักพักก็นึกได้
หัวล้าน หมดภาระ ประหยัดดี 
กลางคืนไม่หลับ นอนกลางวันก็ได้
ฉี่ไม่ไกล หยดใส่หัวแม่เท้า ก็ยืนถ่างขา , นั่งโถซะ
     
อย่ายอมแพ้ ยิ้มเข้าไว้  สู้ สู้ สู้