เพื่อนๆคงชินกับการเห็นร้านขายของตามตึกแถว ร้านอาหารตามสั่ง ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านขายของชำ ร้านอาหารข้างทาง ร้านแบบรถเข็น ร้านน้ำ คนขายของริมฟุตบาท ขายบนสะพานลอย ขายเสื้อผ้าโหล ขายของกระจุกกระจิกเต็มไปหมด เราจะเห็นร้านที่เกี่ยวกับปัจจัย4 เยอะมากๆ แม่ค้าพ่อค้าบางคนต้องแบกกระเป๋าที่ใส่สินค้า เช่น รองเท้าแตะ หรือเครื่องนุ่งห่ม เครื่องใช้ในครัวเรือน ใส่รถกระบะเพื่อมาขายที่ตลาดทุกวัน มองไปมองมาก็ดูปกติดี แต่เราคิดว่ามันมีบางอย่างที่ผิดปกติในสิ่งเหล่านี้
คือ! ทำไมคนถึงเลือกการหารายได้หลักในการเลี้ยงชีพเป็นคนขายของ ไม่ก็เปิดร้านอาหาร(ร้านก๋วยเตี๋ยวนี่ตึมเลย)
มันเยอะมากจนมันกลายเป็นเรื่องปกติในประเทศนี้ ขนาดต่างชาติยังบอกว่าประเทศเราเนี่ย สะดวกสบายมากเลย จะซื้ออะไรก็มีให้ซื้อ แค่เดินไปหน้าซอย ออกมาเดินถนน ก็มีของกินอย่างลูกชิ้น หมูปิ้ง ให้ซื้อแบบอุดมสมบูรณ์สุดๆ (ถึงมันจะเป็นฟุตบาทก็เหอะนะ😓)
แล้วทำไมกัน คนไทยถึงต้องหารายได้จากอะไรแบบนี้ด้วย ทำไมไม่อยากเป็นอย่างอื่นบ้าง อาชีพอื่นๆ หมอ ตำรวจ พนักงานบริษัท ทนาย อะไรก็ได้ที่มีความชอบ และใช้ทักษะในนั้น เราว่ามันต้องหยั่งรากลึกอะไรบางอย่างแน่ๆ ที่อาจทำให้ฝันหลายๆคนจบลง อย่างเรียนไม่จบ ไม่มีเงินเรียนต่อ หรือเจอเหตุสุดวิสัยต่างๆที่ทำให้อนาคต และความฝันนั้นจบลง เราเลยเสนอปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ดังนี้
•ตอนที่เรียน ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ไม่เคยได้ลงมือปฏิบัติจริง ไม่มีโอกาสได้เรียนรู้
•พ่อแม่ ไม่มีเงินส่ง หรืออะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ที่ไม่สามารถแบ่งจ่ายได้ อาจเป็นหนี้(นอกระบบ)
•วิชาชีพในไทย ไม่พัฒนา เพราะขาดคนประกอบอาชีพ หรือเศรษฐกิจไม่เอื้อกับอาชีพนั้นๆ
•การเมืองในไทย ไม่ค่อยดี(มั้ง)
•ผังเมืองไม่ดี ไม่เอื้อในการเดินทางไปทำงาน ไม่เป็นระเบียบ ไม่เป็นระบบว่าพื้นที่นั่นนี่ใช้สำหรับเป็นสถานที่อะไรบ้าง
ตัวอย่าง 7-11 ที่เปิดสาขาไปทั่วประเทศ ที่ทำให้เห็นว่าร้านที่มีทุกอย่างนี้ทั้งอาหาร(CP),ของใช้ อยู่ทุกจุดที่จะเป็นไปได้ เพื่อนๆลองนึกภาพว่าถ้าผังเมืองเราจัดสถานที่ให้เป็นระเบียบ เซเว่นคงเจ๊งแน่นอน
•ขาดความหวัง และโอกาส หมดไฟในการเริ่มต้นใหม่ ทำสิ่งที่อยากทำ
•ไม่กระจายความเจริญ ในที่นี้หมายถึง ความไม่เท่าเทียมของคนในเมืองและนอกเมือง เหมือนเราอยู่คนละโลกกัน ถึงจะมีโทรศัพท์ มีรถ แต่ใช้ชีวิตไม่ได้เท่ากัน คนตจว.ก็ต้องขับรถกระบะมาขายของในเมือง ตั้งแผงลอยบ้าง เป็นรถขายกับข้าว ขายผลไม้
•สิ่งแวดล้อมไม่ดี บางคนอยู่ในเพิงสังกะสี ทำกับข้าวขาย อยู่คอนโด เป็นลูกจ้าง (ในอนาคตเราเชื่อว่าในเมืองจะมีคอนโดขึ้นอีกเพียบแน่นอน และไม่เป็นระเบียบ)
•จน เครียด กินเหล้า เสพยา เราว่าปัจจัยนี้เกี่ยวแน่นอน เพราะเรารู้ๆกันเนอะว่ามันเยอะขึ้นทุกวัน เหมือนทุกอย่างในชีวิตมันแย่ ทำงานเหนื่อยๆที่ไม่ชอบ หาความสุขอื่นเพื่อหนีโลกความเป็นจริง
เพื่อนๆต้องเห็นข่าวที่พาดว่า ‘คิดสั้น’ ที่จบชีวิตตัวเองเพราะหนี้ แต่เราว่าปัญหาพวกนี้มันลึกกว่านั้นมาก หรือคนไร้บ้าน ไม่มีงานทำ
ที่จริงมีอีกหลายสิ่งที่อยากพิมพ์นะ แต่มันเยอะและซับซ้อนมาก55555 เราคิดว่าจุดเล็กๆหลายจุดที่เรามองข้าม อาจกลายเป็นปัญหาระยะยาวที่ก่อให้เกิดปัญหาอื่นๆตามมา เป็นเหมือนเส้นด้ายที่มัดปมเยอะๆแล้วเลือกที่จะปล่อยมันไป ไม่ก็ตัดทิ้งไปเลย และเราคิดว่าการที่โลกร้อนขึ้น น้ำทะเลสูงขึ้น เมืองเศรษฐกิจและเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯ จมน้ำแน่นอน และเราจะทำอย่างไรกันดี เพื่อนๆก็แสดงความคิดเห็นได้เลย
เข้าเรื่องที่เกี่ยวกับอาชีพต่อนะ พอได้อ่านปัจจัยที่เรานึกได้บ้าง เราอยากแสดงแนวทาง(ในความคิดเรานะ) ที่จะแก้ปัญหาพวกนี้
•แก้ผังเมืองใหม่ ทำเป็นระบบระเบียบ พื้นที่ตรงนี้ อาคารอะไรยังไง สถาปนิกผังเมือง ภูมิสถาปนิก ทำให้ประเทศไทยดูมีสิ่งแวดล้อมที่ดี และทำให้สะดวกต่อการประกอบอาชีพที่ชอบ
•ปรับการศึกษาใหม่ เราเคยไปอ่านมาว่าของอเมริกา หรือต่างประเทศ ถ้าเปรียบม.ต้นกับปลาย ก็ม.ต้นเรียนวิชาพื้นฐาน วิทย์-คณิต พอม.ปลายก็เรียนวิชาที่ต้องใช้เพื่อการประกอบอาชีพนั้นๆ พอจะเข้ามหาลัย ก็ใช้คะแนนสอบ คะแนนเก็บที่ผ่านมา เข้าเรียนมหาลัยต่อ ต่างประเทศเขาให้ความสำคัญกับการประกอบอาชีพมาก ในขณะที่ไทยมีสอบย่อยเยอะแยะ แข่งขันสูง แต่พอติด ก็ไม่ชอบเรียน พอทำงาน ก็ไม่มีความสุข ตกงานบ้าง หางานยากขึ้น เสียเวลา เสียโอกาส
•พัฒนาต่างจังหวัด โรงเรียน ให้ได้มาตรฐานมากกว่านี้
•แก้ปัญหาที่รัฐรู้แต่เราไม่รู้ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม จะปัญหาระหว่างประเทศ แต่ถ้ามันเกี่ยวกับพื้นฐานของเศรษฐกิจก็ต้องแก้ จะคอรัปชั่น ปัญหาข้าราชการ ตำรวจ บางคนเปิดผับ หาเงินจนเกินเวลา ก็ให้เงินตำรวจ ตำรวจก็มีปัญหาของตำรวจ รัฐบาลก็ติดอะไรซักอย่าง ที่แก้ไม่ได้
อย่างทุนจีนสีเทาที่กำลังจะกลืนกินอาเซียน ถ้าพื้นฐานอาชีพคนไทยยังเป็นแบบนี้อยู่ ก็อาจถูกคนจีนแถวห้วยขวางโกยกำไรไปหมด เราคงไม่ได้ขายรองเท้าแตะตรงนั้นกันแล้ว และเราจะทำยังไงดี?
เราเชื่อว่าพรรคการเมืองต่างๆก็พยายามแก้ปัญหาแบบนี้อยู่ แต่ความรู้เราไม่ค่อยถึงแก่นมากนัก ถ้าใครมีข้อถกเถียงอะไรกับเรื่องนี้ก็พิมพ์มาได้เลย ว่าปัญหาแบบนี้มีแนวทางแก้ยังไงบ้าง เราถือว่าได้ความรู้ใหม่ๆเพิ่ม ปัญหาการประกอบอาชีพของเพื่อนๆก็สามารถแชร์ได้นะ เราจะได้รู้ว่าทุกวันที่ออกจากบ้านไปเจอสภาพเศรษฐกิจไทย แบบนี้มีที่มาที่ไปเป็นรายบุคคลยังไง
ก็ขออวยพรให้ทุกคน ไม่ว่าจะนักเรียนอย่างเรา หรือวัยทำงาน คนตกงาน หรือเกษียณแล้ว ได้เจออาชีพที่ใช่ ชีวิตที่ใช่ สงบๆแบบรูปข้างล่างนี่ด้วย🤟
หรือว่าคนไทยส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรหรืออยากทำอาชีพอะไรจริงๆ? หรือไม่มีต้นทุนที่จะทำสิ่งที่อยากทำ?
คือ! ทำไมคนถึงเลือกการหารายได้หลักในการเลี้ยงชีพเป็นคนขายของ ไม่ก็เปิดร้านอาหาร(ร้านก๋วยเตี๋ยวนี่ตึมเลย)
มันเยอะมากจนมันกลายเป็นเรื่องปกติในประเทศนี้ ขนาดต่างชาติยังบอกว่าประเทศเราเนี่ย สะดวกสบายมากเลย จะซื้ออะไรก็มีให้ซื้อ แค่เดินไปหน้าซอย ออกมาเดินถนน ก็มีของกินอย่างลูกชิ้น หมูปิ้ง ให้ซื้อแบบอุดมสมบูรณ์สุดๆ (ถึงมันจะเป็นฟุตบาทก็เหอะนะ😓)
แล้วทำไมกัน คนไทยถึงต้องหารายได้จากอะไรแบบนี้ด้วย ทำไมไม่อยากเป็นอย่างอื่นบ้าง อาชีพอื่นๆ หมอ ตำรวจ พนักงานบริษัท ทนาย อะไรก็ได้ที่มีความชอบ และใช้ทักษะในนั้น เราว่ามันต้องหยั่งรากลึกอะไรบางอย่างแน่ๆ ที่อาจทำให้ฝันหลายๆคนจบลง อย่างเรียนไม่จบ ไม่มีเงินเรียนต่อ หรือเจอเหตุสุดวิสัยต่างๆที่ทำให้อนาคต และความฝันนั้นจบลง เราเลยเสนอปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ดังนี้
•ตอนที่เรียน ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ไม่เคยได้ลงมือปฏิบัติจริง ไม่มีโอกาสได้เรียนรู้
•พ่อแม่ ไม่มีเงินส่ง หรืออะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ที่ไม่สามารถแบ่งจ่ายได้ อาจเป็นหนี้(นอกระบบ)
•วิชาชีพในไทย ไม่พัฒนา เพราะขาดคนประกอบอาชีพ หรือเศรษฐกิจไม่เอื้อกับอาชีพนั้นๆ
•การเมืองในไทย ไม่ค่อยดี(มั้ง)
•ผังเมืองไม่ดี ไม่เอื้อในการเดินทางไปทำงาน ไม่เป็นระเบียบ ไม่เป็นระบบว่าพื้นที่นั่นนี่ใช้สำหรับเป็นสถานที่อะไรบ้าง
ตัวอย่าง 7-11 ที่เปิดสาขาไปทั่วประเทศ ที่ทำให้เห็นว่าร้านที่มีทุกอย่างนี้ทั้งอาหาร(CP),ของใช้ อยู่ทุกจุดที่จะเป็นไปได้ เพื่อนๆลองนึกภาพว่าถ้าผังเมืองเราจัดสถานที่ให้เป็นระเบียบ เซเว่นคงเจ๊งแน่นอน
•ขาดความหวัง และโอกาส หมดไฟในการเริ่มต้นใหม่ ทำสิ่งที่อยากทำ
•ไม่กระจายความเจริญ ในที่นี้หมายถึง ความไม่เท่าเทียมของคนในเมืองและนอกเมือง เหมือนเราอยู่คนละโลกกัน ถึงจะมีโทรศัพท์ มีรถ แต่ใช้ชีวิตไม่ได้เท่ากัน คนตจว.ก็ต้องขับรถกระบะมาขายของในเมือง ตั้งแผงลอยบ้าง เป็นรถขายกับข้าว ขายผลไม้
•สิ่งแวดล้อมไม่ดี บางคนอยู่ในเพิงสังกะสี ทำกับข้าวขาย อยู่คอนโด เป็นลูกจ้าง (ในอนาคตเราเชื่อว่าในเมืองจะมีคอนโดขึ้นอีกเพียบแน่นอน และไม่เป็นระเบียบ)
•จน เครียด กินเหล้า เสพยา เราว่าปัจจัยนี้เกี่ยวแน่นอน เพราะเรารู้ๆกันเนอะว่ามันเยอะขึ้นทุกวัน เหมือนทุกอย่างในชีวิตมันแย่ ทำงานเหนื่อยๆที่ไม่ชอบ หาความสุขอื่นเพื่อหนีโลกความเป็นจริง
เพื่อนๆต้องเห็นข่าวที่พาดว่า ‘คิดสั้น’ ที่จบชีวิตตัวเองเพราะหนี้ แต่เราว่าปัญหาพวกนี้มันลึกกว่านั้นมาก หรือคนไร้บ้าน ไม่มีงานทำ
ที่จริงมีอีกหลายสิ่งที่อยากพิมพ์นะ แต่มันเยอะและซับซ้อนมาก55555 เราคิดว่าจุดเล็กๆหลายจุดที่เรามองข้าม อาจกลายเป็นปัญหาระยะยาวที่ก่อให้เกิดปัญหาอื่นๆตามมา เป็นเหมือนเส้นด้ายที่มัดปมเยอะๆแล้วเลือกที่จะปล่อยมันไป ไม่ก็ตัดทิ้งไปเลย และเราคิดว่าการที่โลกร้อนขึ้น น้ำทะเลสูงขึ้น เมืองเศรษฐกิจและเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯ จมน้ำแน่นอน และเราจะทำอย่างไรกันดี เพื่อนๆก็แสดงความคิดเห็นได้เลย
เข้าเรื่องที่เกี่ยวกับอาชีพต่อนะ พอได้อ่านปัจจัยที่เรานึกได้บ้าง เราอยากแสดงแนวทาง(ในความคิดเรานะ) ที่จะแก้ปัญหาพวกนี้
•แก้ผังเมืองใหม่ ทำเป็นระบบระเบียบ พื้นที่ตรงนี้ อาคารอะไรยังไง สถาปนิกผังเมือง ภูมิสถาปนิก ทำให้ประเทศไทยดูมีสิ่งแวดล้อมที่ดี และทำให้สะดวกต่อการประกอบอาชีพที่ชอบ
•ปรับการศึกษาใหม่ เราเคยไปอ่านมาว่าของอเมริกา หรือต่างประเทศ ถ้าเปรียบม.ต้นกับปลาย ก็ม.ต้นเรียนวิชาพื้นฐาน วิทย์-คณิต พอม.ปลายก็เรียนวิชาที่ต้องใช้เพื่อการประกอบอาชีพนั้นๆ พอจะเข้ามหาลัย ก็ใช้คะแนนสอบ คะแนนเก็บที่ผ่านมา เข้าเรียนมหาลัยต่อ ต่างประเทศเขาให้ความสำคัญกับการประกอบอาชีพมาก ในขณะที่ไทยมีสอบย่อยเยอะแยะ แข่งขันสูง แต่พอติด ก็ไม่ชอบเรียน พอทำงาน ก็ไม่มีความสุข ตกงานบ้าง หางานยากขึ้น เสียเวลา เสียโอกาส
•พัฒนาต่างจังหวัด โรงเรียน ให้ได้มาตรฐานมากกว่านี้
•แก้ปัญหาที่รัฐรู้แต่เราไม่รู้ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม จะปัญหาระหว่างประเทศ แต่ถ้ามันเกี่ยวกับพื้นฐานของเศรษฐกิจก็ต้องแก้ จะคอรัปชั่น ปัญหาข้าราชการ ตำรวจ บางคนเปิดผับ หาเงินจนเกินเวลา ก็ให้เงินตำรวจ ตำรวจก็มีปัญหาของตำรวจ รัฐบาลก็ติดอะไรซักอย่าง ที่แก้ไม่ได้
อย่างทุนจีนสีเทาที่กำลังจะกลืนกินอาเซียน ถ้าพื้นฐานอาชีพคนไทยยังเป็นแบบนี้อยู่ ก็อาจถูกคนจีนแถวห้วยขวางโกยกำไรไปหมด เราคงไม่ได้ขายรองเท้าแตะตรงนั้นกันแล้ว และเราจะทำยังไงดี?
เราเชื่อว่าพรรคการเมืองต่างๆก็พยายามแก้ปัญหาแบบนี้อยู่ แต่ความรู้เราไม่ค่อยถึงแก่นมากนัก ถ้าใครมีข้อถกเถียงอะไรกับเรื่องนี้ก็พิมพ์มาได้เลย ว่าปัญหาแบบนี้มีแนวทางแก้ยังไงบ้าง เราถือว่าได้ความรู้ใหม่ๆเพิ่ม ปัญหาการประกอบอาชีพของเพื่อนๆก็สามารถแชร์ได้นะ เราจะได้รู้ว่าทุกวันที่ออกจากบ้านไปเจอสภาพเศรษฐกิจไทย แบบนี้มีที่มาที่ไปเป็นรายบุคคลยังไง
ก็ขออวยพรให้ทุกคน ไม่ว่าจะนักเรียนอย่างเรา หรือวัยทำงาน คนตกงาน หรือเกษียณแล้ว ได้เจออาชีพที่ใช่ ชีวิตที่ใช่ สงบๆแบบรูปข้างล่างนี่ด้วย🤟