ผิดที่เราไม่ดีพอใช่ไหม

สวัสดีค่ะ เปิดกระทู้อีกแล้ว😂 กระทู้นี้เราขอให้เป็นกระทู้ระบายความในใจ ความอึดอัดที่เก็บสะสมมาตลอด ให้ใครสักคนรับฟัง ยาวหน่อยนะคะ
เริ่มต้นจาก10ปีที่แล้ว เราคบกับแฟนตอนอายุ13 ตอนนั้นเขาอายุ19 ตอนที่เริ่มคบกันเขายังไม่มีงาน ไม่มีอะไรเลย ส่วนเรายังเรียนอยู่ก็คุยกันทางโทรศัพท์อย่างเดียว เขาบอกว่าเขารักเราอยากสร้างครอบครัวกับเราแต่ตัวเขาเองไม่มีอะไรเลยขอให้เราอยู่กับเขารอเขา เขาให้คำมั่นสัญญาว่าเขาจะรักเราคนเดียว จะทำให้เราสบายที่สุดไม่ผิดหวังที่เลือกเขา ขอให้เราเชื่อมั่นและอดทนไปกับเขาไม่ว่าจะเจออุปสรรคยากลำบากแค่ไหนเขาจะไม่มีทางปล่อยมือเรา
ด้วยความที่ตอนนั้นเรายังเด็กเราเชื่อมั่นในคำพูดของเขามากฝังใจเชื่อมาตลอด อดทนคุยแบบนั้นอยู่สามปี จนเข้าได้งานทำเป็นงานโรงงานและเริ่มมีหนี้ กู้เงินบัตรอีอ้อนซื้อโทรศัพท์ ออกรถมอเตอร์ไซค์ ส่วนเราก็จบม.3พอดียังไม่มีงานทำ และเริ่มได้เจอกันมากขึ้น ตอนนั้นความรักมันสวยงามมากเรามีความสุขมากเขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มีเรายิ่งทำให้เราประทับใจและมั่นใจในตัวผู้ชายคนนี้ ทำให้เราจริงจังและทุ่มเทรักโดยไม่เผื่อใจ ปักใจว่าชาตินี้จะไม่รักใครอีกนอกจากเขา
ตอนแรกเราคิดจะเรียนต่อ แต่มีคำพูดของเขาคำนึงพูดว่า ถ้าเธอเรียนต่อและต้องไปอยู่หอแบบนั้นเธออาจจะไปเจอคนใหม่แล้วทิ้งเรา เราอาจะเลิกกัน ซึ่งตอนนั้นเรายังเด็กประกอบกับรักเขามาก ทำไงล่ะ...ก็ทิ้งอนาคตตัวเองไปเลยสิคะ ไม่เรียนต่อและเลือกจะใช้ชีวิตกับเขา จนผ่านไป1ปีเราแต่งงานกัน ตอนนั้นเราอายุ16ย่าง17 ยังหางานไม่ได้เพราะอายุไม่ถึง เขาทำงานคนเดียว เขาเก่งนะ เขาขยันมากๆเงินของเขาทุกบาททุกสตางค์ที่ได้มาเราไม่เคยยุ่ง เขาจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่เขา ไม่เรียกร้องแล้วแต่เขาจะให้ ไม่ให้ก็ไม่ว่า เพราะรู้ว่าเขามีภาระต้องส่งงวดรถจ่ายหนี้อีก เขาออกค่ากิน จ่ายค่าน้ำไฟ (ตอนนั้นไม่มีแอร์ก็ไม่ถึงพันหรอก) เขาเก่งนะชื่นชมเลยตรงนี้ ที่เหลือก็แต่งรถบ้าง ซื้อของที่อยากได้บ้าง เรื่องกินไม่ค่อยมีปัญหาเพราะบ้านเราทำนาข้าวไม่ต้องซื้อๆแต่กับข้าว อยากกินไรบอกเราทำให้กิน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่