คือเรื่องมันเริ่มจากเทอมก่อนเราตั้งใจเรียนมากค่ะหวังว่าจะได้เกรดดีกว่าเทอมก่อน สุดท้ายดูเกรดออนไลน์ผลออกมาเกรดน้อยกว่าเดิมอีก นี่เป็นเทอมที่ 3 แล้วค่ะ เราอยู่ม.ปลายซะด้วย เราดิ่งมากไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงขนาดนี้ ม.ต้นได้แต่ 3.6-6.7ตลอด ตอนมารับใบเกรดจากครู มีเพื่อนในห้องคนหนึ่ง(คนนี้เขาอิจฉาคนอื่นมาก นินทาแทบทุกคนในห้องแล้วก็ดูเหมือนอคติกับเราตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมาค่ะขอแทนว่า a นะคะ) เขามาช่วยครูแจกแล้วดูคะแนนเราค่ะ เขาพูดเยาะเย้ยกับคนอื่นประมาณว่าอีนี่เคยเก่งเนอะ ตอนนี้เกรดร่วงเป็นมะม่วงเลยแล้วก็หัวเราะสะใจ เราก็เจ็บใจมาก เห็นเกรดว่าช็อคแล้ว มาโดนแบบนี้อีกเราเจ็บใจกว่าเดิมค่ะ เรามีเพื่อนสนิทคนเดียวในห้องปกติอยู่ด้วยกันสองคนไม่ค่อยสุงสิงกับคนอื่น(ขอแทนว่าbนะคะ) b ก็ปลอบเราค่ะว่าไม่เป็นไรหรอก พอถึงคาบพักเราก็ยังเจ็บใจเรื่องนี้ไม่หาย ค้นเจอคัตเตอร์ในกระเป๋าพอดี ด้วยความที่ตอนนั้นเราเครียดจนคิดไรไม่ออกเลยเอามากรีดข้อมือตัวเองเป็นรอยไป 2-3 ค่ะ ตอนที่เลือดออกแรกๆมันเจ็บค่ะ แสบนิดหน่อยพอไหลได้สักพักเรารู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อย พอดีว่าเพื่อนสนิทเราผ่านมาพอดีเลยเข้ามาทักค่ะว่ากรีดแขนทำไม ตอนนั้นเรายังจมอยู่กับความคิดตัวเองอยู่ค่ะเลยตอบแบบปัดๆไป ว่าก็กรีดแล้วมันสบายใจขึ้นนี่ลองมากรีดดูสิ ตอนนั้นเพื่อนก็ไม่ว่าไร เราคิดว่ามันไม่น่าจะมีไรเพราะปกติเพื่อนคนนี้เราไว้ใจเขามาก แล้วก็เราก็ขอแยกกันอยู่กับเพื่อนสักพักค่ะ เราแอบไปล้างแผลที่ห้องพยาบาล โชคดีที่ครูพยาบาลไม่อยู่ค่ะ มีเพื่อนสมัยม.ต้นที่อยู่คนละห้องกันเขาเฝ้าอยู่พอดี เราเลยให้เขาล้างแผลให้ค่ะ ตอนนั้นเราคิดว่าจะทำแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็พอ จากนั้นพอมีใครถามว่าข้อมือเป็นแผลไรเราก็ตอบว่าแมวข่วนค่ะ ก็ดูเหมือนไม่มีไร
แล้วหลังจากนั้นเราก็เลิกกรีดแขนค่ะ วันต่อมาเราก็มาเรียนตามปกติค่ะ เรื่องมันดูไม่มีไรจน 2 สัปดาห์หลังจากเรากรีดแขนมีสอบเก็บคะแนนเคมี เรากับเพื่อนก็ตั้งใจสอบมาก พอครูประกาศคะแนนวันต่อมา เราก็ผ่านคาบเส้น แต่ b เพื่อนสนิทเราได้ 0 คะแนน ซึ่งเราเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่า b จะได้คะแนนนี้ เราเลยไปปลอบใจค่ะว่าไม่เป็นไรนะ เริ่มต้นใหม่ได้ แล้ววันถัดมาเราก็เจอ b ตามปกติค่ะ แต่วันนี้ b ดูแปลกๆเขาสวมนาฬิกาข้อมือค่ะ ปกติเธอไม่ค่อยชอบนาฬิกาอยู่แล้ว เราเลยถามค่ะว่าคิดยังไงถึงใส่มา b ก็สะดุ้งค่ะ เราเลยขอดูหน่อยว่าเป็นนาฬิการุ่นไหน แล้วเราไปเห็นรอยกรีดแขนของเขาค่ะ เราเลยถามเขาไปว่ากรีดแขนทำไม b ก็บอกว่าเครียดเรื่องคะแนนสอบเลยกรีดให้มันสบายใจแล้ววก็ย้อนถามทีเรากรีดแขนล่ะกรีดทำไม แล้วบังเอิญมี a หัวโจกของห้องกับพวกที่ชอบบูลลี่คนมาได้ยินพอดีค่ะแล้วพวกนั้นเห็นรอยกรีดแขนของเรากับเพื่นอ มันก็มองเราแบบแรงๆแล้วก็เดินจากไป เราก็ไม่คิดอะไรมากเลยขอโทษ b ที่พูดดังไป
แต่หลังจากนั้นเรื่องมันไม่ปกติค่ะ ร็สึกว่าเพื่อนในห้องเราหลายคนตีตัวออกห่างเรากับ b ค่ะ ช่วงนั้นเราก็ไม่คิดไร จนเริ่มมีงานกลุ่มค่ะ ปกติเรากับเพื่อนไปอยู่กลุ่มไหนเพื่อนคนอื่นเขาก็รับหมดยกเว้นไอพวกแก๊ง a แต่มารอบนี้ไม่มีใครรับเรากับ b เข้ากลุ่มเลยค่ะ เขาบอกว่าจะอยู่กันแค่นี้เป็นทุกกลุ่มเลย เรากับ b จะไปอยู่กับพวกผชก็ไม่ได้กลุ่มเขาครบแล้ว มีแต่กลุ่มพวกผญที่ไม่ยอมรับเราค่ะ ก็ไม่รู้ทำไม เรากับb เลยไปคุยกับครู ครูก็จัดกลุ่มให้ค่ะ เรากับ b ได้แยกกันอยู่คนละกลุ่มอยู่กลุ่ม a และก็อีกกลุ่มนึง แต่พอเข้ากลุ่มก็มีปัญหาอีกแล้ว เพื่อนในกลุ่มไม่ยอมแบ่งงานให้เราเลย เราถามก็ไม่บอก จนถึงวันส่ง คนในกลุ่มเขาไปบอกครูว่าเราไม่ช่วยงานค่ะ เราก็พยายามอธิบาย แต่ครูไม่ฟังค่ะ ครูเลยพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยถึงว่าละ ทำไมเพื่อนไม่คบ ไม่ช่วยงานเพื่อนนี่เอง ตอนนั้นเราหน้าแตกมากเลยค่ะ อยากจะแทรกแผ่นดินหนีเลย ส่วน b ก็มีชะตากรรมไม่ต่างจากเราค่ะโดนเหมือนกัน
แล้วจากนั้นสถานการณ์มันก็แย่ลงไปอีกค่ะ จากที่คนในห้องไม่รับเรากับb เข้ากลุ่มทำงานก็กลายเป็นว่าเขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ในห้องค่ะ พวกผชดูเฉยๆ แต่พวกผญนี่แล้วใหญ่เลย พอมีเช็คชื่อไรงี้ หัวหน้าห้องที่เป็นพวกกับ a ก็เช็คว่าเราขาดซะงั้น ฝากงานไรให้หัวหน้าห้องไปส่งครู หน.ไม่เอาของเรากับbไปส่งให้ค่ะ ถึงเวลาครูทวงงานหน.ก็อ้างว่าทำหายบ้าง แล้วเรากับbเลยต้องทำใหม่ไปส่งครูเองค่ะ เป็นแบบนี้หลายวิชามาก เราก็พยายามไปบอกครูค่ะว่าส่งงานกับครูตรงๆเลยได้มั้ย แต่ครูก็ไม่ยอม จะให้ส่งกับหน.ห้องครูขี้เกียจตรวจงานทีละอันจนโต๊ะรก เป็นแบบนี้แทบทุกวิชาค่ะ เรากับbเลยพากันไปเคลียร์กับเพื่อนในห้องตรงๆเลยว่ามีปัญหาไรทำไมถึงแบนเรา ถามพวกผญไม่มีใครตอบสักคนค่ะ ตอนนั้นเรากับ b ก็ซึมไปพักนึงเลย จนตอนหลังมีเพื่อนผชเขามาบอกว่าจริงๆแล้วตอนวันนั้นที่ a เห็นรอยกรีดแขนของเรากับb a เอาเรื่องนี้ไปเล่าต่อค่ะ นินทาเรากับb แบบเสียๆหายๆ ด่าว่าอีซึมเศร้าบ้าง
บ้าง ไปตายซะก็ดี เพื่อนผญในห้องก็เออออตามน้ำแบนเราไป เรากับb ได้ยินก็ช็อคเลยค่ะ ไม่คิดว่าจะเจอไรแบบนี้ จากนั้นเรากับb ก็พยายามไปอธิบายกับผญคนอื่นๆแต่ก็ไม่มีใครฟังค่ะ เขาเย็นชาใส่เลย เรากับb เลยคุยกันว่าถ้าเข้าหาผญไม่ได้ก็เข้าหาพวกผชละกัน แต่ก็มีปัญหาอีกเพราะผชในห้องทุกคนเขามีแฟนแล้วค่ะในห้องเดียวกันบ้างต่างห้องบ้าง เรากับb เป็นผญจะเข้าไปอยู่ด้วยก็เกรงใจอยู่ เลยกลับมาอยู่ด้วยกันสองคนเหมือนเดิมค่ะ
แต่หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็ไม่มีไรดีขึ้น พวกผญทั้งห้องก็เย็นชาใส่เราเหมือนเดิม เราอยากจะหาที่ปรึกษาแต่ครูที่ปรึกษานี่พึ่งพาไม่ได้สักคน คนนึงไม่เคยมาคุมแถวเลย สอนก็แบบไม่ใส่ใจก็เป็นโรคซึมเศร้าไปรักษาตัวยังไม่กลับมา จะขอย้ายห้อง ตอนนี้ก็ย้ายไม่ได้แล้วค่ะ ไปคุยกับห้องวิชาการมาเขาบอกห้องเรามีคนน้อยสุดในชั้นแล้ว ย้ายไปห้องอื่นไม่ได้แล้ว พ่อแม่เราก็ไม่กล้าปรึกษาอีกค่ะ เราเคยผูกคอตายไม่รอบนึงแล้วไม่อยากให้ท่านเสียใจอีก จิตแพทย์เราก็ไม่มีเวลาไปและก็ไม่มีใครพาไปด้วย ตอนนี้เลยได้แต่เก็บความทุกข์เรื่องนี้ไว้ในใจค่ะ กลับบ้านมาก็นอนร้องไห้ทุกคืน ฝันร้ายเรื่องที่โดนแบนตลอดเลย เราพยายามปล่อยวางทำสมาธิแล้วค่ะ แต่มันฟุ้งซ่านไปหมดเลย หน้าตาบุคลิกเราก็ดูหมองๆไม่มีชีวิตชีวาเลย ส่วน b นี่ท่าจะหนักกว่าเราอีกค่ะ นางกลับมากรีดแขนอีกแล้ว เราเข้าไปห้ามนางก็ดูงอนๆเราบอกว่าเพราะเราไปพูดเสียงดังวันนั้น เลยต้องมาโดนเพื่อนแบนแบบนี้ แล้วจากนั้น b ก็ขาดเรียนบ่อยมากค่ะ เขาบอกว่าไม่อยากมาโรงเรียนมาเจอเรื่องแบบนี้ เราก็คอยตามงานให้นางเพื่อง้อนางบ้าง ไม่นานเรากับbก็มาดีกันเหมือนเดิมค่ะ แต้สภาพตอนนี้เราสองคนก็เหมือนเตี้ยอุ้มค่อมค่ะ เอาตัวแทบไม่รอดเลย คะแนนก็มาเสียกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่ว่ามาอีก ทุกวันนี้เราเศร้าหดหู่จริงๆค่ะ ได้แต่คิดว่าเมื่อไหร่จะจบม.6สักที หรือว่าเราจะฆ่าตัวตายให้มันพ้นๆไปดีกว่า เราควรทำยังไงคะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รู้สึกผิดที่ชวนเพื่อนสนิทกรีดแขนจนโดนคนอื่นแบนทั้งห้อง ควรทำยังไงดีคะ
แล้วหลังจากนั้นเราก็เลิกกรีดแขนค่ะ วันต่อมาเราก็มาเรียนตามปกติค่ะ เรื่องมันดูไม่มีไรจน 2 สัปดาห์หลังจากเรากรีดแขนมีสอบเก็บคะแนนเคมี เรากับเพื่อนก็ตั้งใจสอบมาก พอครูประกาศคะแนนวันต่อมา เราก็ผ่านคาบเส้น แต่ b เพื่อนสนิทเราได้ 0 คะแนน ซึ่งเราเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่า b จะได้คะแนนนี้ เราเลยไปปลอบใจค่ะว่าไม่เป็นไรนะ เริ่มต้นใหม่ได้ แล้ววันถัดมาเราก็เจอ b ตามปกติค่ะ แต่วันนี้ b ดูแปลกๆเขาสวมนาฬิกาข้อมือค่ะ ปกติเธอไม่ค่อยชอบนาฬิกาอยู่แล้ว เราเลยถามค่ะว่าคิดยังไงถึงใส่มา b ก็สะดุ้งค่ะ เราเลยขอดูหน่อยว่าเป็นนาฬิการุ่นไหน แล้วเราไปเห็นรอยกรีดแขนของเขาค่ะ เราเลยถามเขาไปว่ากรีดแขนทำไม b ก็บอกว่าเครียดเรื่องคะแนนสอบเลยกรีดให้มันสบายใจแล้ววก็ย้อนถามทีเรากรีดแขนล่ะกรีดทำไม แล้วบังเอิญมี a หัวโจกของห้องกับพวกที่ชอบบูลลี่คนมาได้ยินพอดีค่ะแล้วพวกนั้นเห็นรอยกรีดแขนของเรากับเพื่นอ มันก็มองเราแบบแรงๆแล้วก็เดินจากไป เราก็ไม่คิดอะไรมากเลยขอโทษ b ที่พูดดังไป
แต่หลังจากนั้นเรื่องมันไม่ปกติค่ะ ร็สึกว่าเพื่อนในห้องเราหลายคนตีตัวออกห่างเรากับ b ค่ะ ช่วงนั้นเราก็ไม่คิดไร จนเริ่มมีงานกลุ่มค่ะ ปกติเรากับเพื่อนไปอยู่กลุ่มไหนเพื่อนคนอื่นเขาก็รับหมดยกเว้นไอพวกแก๊ง a แต่มารอบนี้ไม่มีใครรับเรากับ b เข้ากลุ่มเลยค่ะ เขาบอกว่าจะอยู่กันแค่นี้เป็นทุกกลุ่มเลย เรากับ b จะไปอยู่กับพวกผชก็ไม่ได้กลุ่มเขาครบแล้ว มีแต่กลุ่มพวกผญที่ไม่ยอมรับเราค่ะ ก็ไม่รู้ทำไม เรากับb เลยไปคุยกับครู ครูก็จัดกลุ่มให้ค่ะ เรากับ b ได้แยกกันอยู่คนละกลุ่มอยู่กลุ่ม a และก็อีกกลุ่มนึง แต่พอเข้ากลุ่มก็มีปัญหาอีกแล้ว เพื่อนในกลุ่มไม่ยอมแบ่งงานให้เราเลย เราถามก็ไม่บอก จนถึงวันส่ง คนในกลุ่มเขาไปบอกครูว่าเราไม่ช่วยงานค่ะ เราก็พยายามอธิบาย แต่ครูไม่ฟังค่ะ ครูเลยพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยถึงว่าละ ทำไมเพื่อนไม่คบ ไม่ช่วยงานเพื่อนนี่เอง ตอนนั้นเราหน้าแตกมากเลยค่ะ อยากจะแทรกแผ่นดินหนีเลย ส่วน b ก็มีชะตากรรมไม่ต่างจากเราค่ะโดนเหมือนกัน
แล้วจากนั้นสถานการณ์มันก็แย่ลงไปอีกค่ะ จากที่คนในห้องไม่รับเรากับb เข้ากลุ่มทำงานก็กลายเป็นว่าเขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ในห้องค่ะ พวกผชดูเฉยๆ แต่พวกผญนี่แล้วใหญ่เลย พอมีเช็คชื่อไรงี้ หัวหน้าห้องที่เป็นพวกกับ a ก็เช็คว่าเราขาดซะงั้น ฝากงานไรให้หัวหน้าห้องไปส่งครู หน.ไม่เอาของเรากับbไปส่งให้ค่ะ ถึงเวลาครูทวงงานหน.ก็อ้างว่าทำหายบ้าง แล้วเรากับbเลยต้องทำใหม่ไปส่งครูเองค่ะ เป็นแบบนี้หลายวิชามาก เราก็พยายามไปบอกครูค่ะว่าส่งงานกับครูตรงๆเลยได้มั้ย แต่ครูก็ไม่ยอม จะให้ส่งกับหน.ห้องครูขี้เกียจตรวจงานทีละอันจนโต๊ะรก เป็นแบบนี้แทบทุกวิชาค่ะ เรากับbเลยพากันไปเคลียร์กับเพื่อนในห้องตรงๆเลยว่ามีปัญหาไรทำไมถึงแบนเรา ถามพวกผญไม่มีใครตอบสักคนค่ะ ตอนนั้นเรากับ b ก็ซึมไปพักนึงเลย จนตอนหลังมีเพื่อนผชเขามาบอกว่าจริงๆแล้วตอนวันนั้นที่ a เห็นรอยกรีดแขนของเรากับb a เอาเรื่องนี้ไปเล่าต่อค่ะ นินทาเรากับb แบบเสียๆหายๆ ด่าว่าอีซึมเศร้าบ้าง
แต่หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็ไม่มีไรดีขึ้น พวกผญทั้งห้องก็เย็นชาใส่เราเหมือนเดิม เราอยากจะหาที่ปรึกษาแต่ครูที่ปรึกษานี่พึ่งพาไม่ได้สักคน คนนึงไม่เคยมาคุมแถวเลย สอนก็แบบไม่ใส่ใจก็เป็นโรคซึมเศร้าไปรักษาตัวยังไม่กลับมา จะขอย้ายห้อง ตอนนี้ก็ย้ายไม่ได้แล้วค่ะ ไปคุยกับห้องวิชาการมาเขาบอกห้องเรามีคนน้อยสุดในชั้นแล้ว ย้ายไปห้องอื่นไม่ได้แล้ว พ่อแม่เราก็ไม่กล้าปรึกษาอีกค่ะ เราเคยผูกคอตายไม่รอบนึงแล้วไม่อยากให้ท่านเสียใจอีก จิตแพทย์เราก็ไม่มีเวลาไปและก็ไม่มีใครพาไปด้วย ตอนนี้เลยได้แต่เก็บความทุกข์เรื่องนี้ไว้ในใจค่ะ กลับบ้านมาก็นอนร้องไห้ทุกคืน ฝันร้ายเรื่องที่โดนแบนตลอดเลย เราพยายามปล่อยวางทำสมาธิแล้วค่ะ แต่มันฟุ้งซ่านไปหมดเลย หน้าตาบุคลิกเราก็ดูหมองๆไม่มีชีวิตชีวาเลย ส่วน b นี่ท่าจะหนักกว่าเราอีกค่ะ นางกลับมากรีดแขนอีกแล้ว เราเข้าไปห้ามนางก็ดูงอนๆเราบอกว่าเพราะเราไปพูดเสียงดังวันนั้น เลยต้องมาโดนเพื่อนแบนแบบนี้ แล้วจากนั้น b ก็ขาดเรียนบ่อยมากค่ะ เขาบอกว่าไม่อยากมาโรงเรียนมาเจอเรื่องแบบนี้ เราก็คอยตามงานให้นางเพื่อง้อนางบ้าง ไม่นานเรากับbก็มาดีกันเหมือนเดิมค่ะ แต้สภาพตอนนี้เราสองคนก็เหมือนเตี้ยอุ้มค่อมค่ะ เอาตัวแทบไม่รอดเลย คะแนนก็มาเสียกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่ว่ามาอีก ทุกวันนี้เราเศร้าหดหู่จริงๆค่ะ ได้แต่คิดว่าเมื่อไหร่จะจบม.6สักที หรือว่าเราจะฆ่าตัวตายให้มันพ้นๆไปดีกว่า เราควรทำยังไงคะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ