ความรักครั้งนี้ของผมดูไม่มีความหวังเลย

สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ ผมเป็นนักศึกษาครับกำลังเรียนอยู่ในมหาลัยแห่งนึงที่ใคร ๆ ก็รู้จักแค่พูดชื่อ ก่อนหน้านี้ผมได้มีโอกาสรู้จักกับคนคนนึงครับผ่านทางโลกออนไลน์ เป็นคนเพิ่งเรียนจบและทำงานอยู่ ในตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้ามากไปกว่าคำว่าเพื่อน แต่ด้วยความที่ว่าผมเป็นซึมเศร้ามาก่อนเลยเข้าใจอาการของคนป่วยเป็นอย่างมาก และตัวเค้าก็เพิ่งมาเป็นซึมเศร้าทำให้ผมรู้สึกห่วงใยเค้าและทักไปถามไถ่ความเป็นอยู่เค้าเรื่อย เค้าบอกว่าผมปลอบใจเค้าได้ดีมาก ๆ และเป็นที่เข้าใจเค้ามาก ๆ พอนาน ๆ ไปจากความห่วงใยที่ผมมีให้เค้าก็กลายเป็นความรู้สึกดี จนกลายเป็นว่าผมรักเค้าแล้ว แต่ในความรู้สึกของผม ผมรู้สึกว่าเค้ามองผมเป็นเพื่อนอย่างสนิทใจ และก็ไว้ใจผมมาก เล่าเรื่องส่วนตัวที่ไม่ค่อยใครให้ฟัง ระบายความทุกข์ปัญหาชีวิตต่าง ๆ ให้ผมฟังเรื่อยมา แม้ในตอนที่ผมเศร้าหรือมีปัญหาเค้าก็คอยรับฟังผมเหมือนกัน เค้าก็แบบคอยปลอบผมโดยบอกว่า เค้ารักผมมาก ถ้าไม่มีผมเค้าคงจะพ่ายแพ้ต่อซึมเศร้าไปแล้ว อะไรทำนองนี้

ผมเคยถามเค้าว่ารักผมแค่ไหน เค้าก็บอกว่ารักมาก แต่ผมก็ไม่รู้ว่ารักในฐานะเพื่อนที่แสนดีหรือคนที่ชอบกันกันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยเอ่ยความรู้สึกของตัวเองออกไปให้เค้ารู้ เราไม่เคยเจอเลยในชีวิตจริง มีแค่แชตคุยกันในทุก ๆ วัน ไม่ได้นานมาก แค่อัพเดตความเป็นอยู่ หรืออาจจะมีคอลกันบ้างนาน ๆ ที เค้าชอบมาเล่าถึงผชคนอื่นว่าหล่อ เค้าชอบ อะไรทำนองนี้ รวมถึงเล่าเรื่องไปเดตกับคนที่เจอกันผ่านแอพหาคู่อีก ลึก ๆ ในใจมันก็รู้สึกเจ็บนะครับ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะเราไม่มีสิทธิ์จะหวงจะงอนอะไร ล่าสุดเค้าก็ไปเที่ยวกับคนคุยที่เค้าเคยคุยมานานแล้ว แล้วก็เล่าว่าเหมือนอีกฝ่ายไม่ได้ชอบเค้าขนาดนั้น แล้วก็ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าขอคบเป็นแฟน การที่เค้าเล่าเรื่องคนอื่น ๆ ให้ผมฟังมันทำให้ผมรู้ว่าข้างในใจเค้าไม่ได้มีผมเลย ถึงแม้เค้าจะเป็นห่วงผมมาก ๆ แต่ก็จะเป็นแค่ในฐานะเพื่อนคนนึงเท่านั้น ผมไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปทางไหนดีเพราะผมเริ่มเหนื่อยกับอะไรแบบนี้แล้ว ผมจะหายไปจากเค้าดื้อ ๆ เลยดีไหม หรือรวบรวมความกล้าขอพัฒนาความสัมพันธ์ซึ่งมีความเสี่ยงมาก ๆ นี่แหละคือความรู้สึกไม่มีดวงในความรักของผม ทุกท่านคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างครับ