เราอยากมาเล่าประสบการฝึกงานตอนเรียน ปวช ครั้งแรกเลย ไม่เคยทำงานที่ไหนมาก่อน ตื่นเต้น และกลัวมากๆ เราได้แยกตัวไปฝึกกับเพื่อน6 คนที่ กรุงเทพ นอนในห้องพักที่ไม่มีอะไรเลย 5 คน คือมันเป็นเหมือนเด็กน้อยเข้ากรุง ครั้งแรก ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรยังไง
วันแรกของการทำงาน ไปแต่เช้าเลย แต่ไม่กล้าเข้าร้าน เพราะอะไรนะหรอ เพราะกลัวไง555 กลัวจริง แต่ทำไงได้เรามาฝึกงาน เราต้องทำให้ได้ อยู่ให้ได้ เราก็ไม่รู้หรอว่าใครมาดี มาร้าย แต่เรามาใหม่ เราต้องฟังหูไวหู ของทุกคนที่มาคุยกับเรา พอทำงานไปเรื่อยๆเริ่มเป็นงาน เริ่มสนุก เริ่มมีความรู้สึกที่ว่า เวลามันผ่านปเร็วจริงๆนะ 6 เดือน แต่6 เดือนที่ฝึกงาน เราว่ามันสอนเราจริงๆนะ มันสอนให้เรารู้จักโลกมากขึ้น จากสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเจอ ไม่คิดเลยว่ามันมีแบบนี้ด้วยหรอวะ ก็เจอ จากที่เรามาจากต่างจังหวัดที่ผู้คนน่ารัก ก็มีทุกรู้แบบล่ะนะ แต่ในกรุงเทพเมืองใหญ่ๆ กับเราที่ต้องมาใช้ชีวิต มันทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่มาขึ้นกว่าเดิม
ตอนที่เรียนอยู่อยากทำงานอยากหาเงิน ไม่อยากอยู่ที่บ้าน ที่บ้านมันไม่สุขสบาย อยากมาทำงานกรุงเทพ แต่พอได้มาอยู๋จริงๆ มันวุ่นวาย เหมือนเราใช้ชีวิตไปวันๆๆ ทำงาน กินข้าว กลับห้อง นอน อยู่อย่างนี้ วนไป ไม่มีอะไรที่ทำให้เรามีความสุขจริงๆ แต่ทำยังไงได้ละน่อเพราะ ถ้า....ถ้าคนเราไม่จน เราทุกคนอยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้าน ดูแลพ่อกับแม่ที่บ้าน แค่ตื่นมาไม่ได้อยู่ในห้อง 4 เหลี่ยม เราก็มีความสุขแล้วนะ
ฝึกงานครั้งแรกรู้สึกยังไงกัน
วันแรกของการทำงาน ไปแต่เช้าเลย แต่ไม่กล้าเข้าร้าน เพราะอะไรนะหรอ เพราะกลัวไง555 กลัวจริง แต่ทำไงได้เรามาฝึกงาน เราต้องทำให้ได้ อยู่ให้ได้ เราก็ไม่รู้หรอว่าใครมาดี มาร้าย แต่เรามาใหม่ เราต้องฟังหูไวหู ของทุกคนที่มาคุยกับเรา พอทำงานไปเรื่อยๆเริ่มเป็นงาน เริ่มสนุก เริ่มมีความรู้สึกที่ว่า เวลามันผ่านปเร็วจริงๆนะ 6 เดือน แต่6 เดือนที่ฝึกงาน เราว่ามันสอนเราจริงๆนะ มันสอนให้เรารู้จักโลกมากขึ้น จากสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเจอ ไม่คิดเลยว่ามันมีแบบนี้ด้วยหรอวะ ก็เจอ จากที่เรามาจากต่างจังหวัดที่ผู้คนน่ารัก ก็มีทุกรู้แบบล่ะนะ แต่ในกรุงเทพเมืองใหญ่ๆ กับเราที่ต้องมาใช้ชีวิต มันทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่มาขึ้นกว่าเดิม
ตอนที่เรียนอยู่อยากทำงานอยากหาเงิน ไม่อยากอยู่ที่บ้าน ที่บ้านมันไม่สุขสบาย อยากมาทำงานกรุงเทพ แต่พอได้มาอยู๋จริงๆ มันวุ่นวาย เหมือนเราใช้ชีวิตไปวันๆๆ ทำงาน กินข้าว กลับห้อง นอน อยู่อย่างนี้ วนไป ไม่มีอะไรที่ทำให้เรามีความสุขจริงๆ แต่ทำยังไงได้ละน่อเพราะ ถ้า....ถ้าคนเราไม่จน เราทุกคนอยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้าน ดูแลพ่อกับแม่ที่บ้าน แค่ตื่นมาไม่ได้อยู่ในห้อง 4 เหลี่ยม เราก็มีความสุขแล้วนะ