รู้สึกอึดอัดกับสนามบาสที่ไปประจำ กลัวจะโดนเหม็นหน้าเลยไม่กล้าไปแล้วครับ

ผมไปเล่นบาสที่สนามสารธณะใกล้มหาลัยเป็นประจำครับ พอมาวันหนึ่งที่ผมก็เล่นตามปกติ ก็แค่เคาะๆชู้ตๆแป้นที่เขาไม่ได้เล่นทีมกัน (คนอื่นที่ไม่ได้เล่นทีมก็ชู้ตเล่นด้วย) แต่วันนี้เพื่อนเดินผ่านมาเจอเราพอดี เขาก็มาขอชู้ตเล่นด้วย แต่น่าจะเพราะเขาไม่ค่อยมาเล่นที่นี่ เวลาเขาจะชู้ตเลยถอยไประยะที่เข้าไปในสนามที่มีคนเล่นทีมอยู่ ผมก็ไม่ได้พูดอะไร เกรงใจเพื่อน แล้วก็ไม่อยากทำลายหน้าเพื่อนต่อหน้าแฟนเขา

จนเหมือนพอบ่อยๆเข้า พวกที่เล่นทีมก็เริ่มรำคาญ เลยพูดเชิงๆประชดว่า "อย่าถอยมาไกลได้ไหม เออเนี่ยตรงนี้เข้าเล่นทีมกันอยู่ หรืออยากได้สักครึ่งสนามไหมเดี๋ยวแบ่งให้ ที่มีตั้งเยอะเนี่ย เอาไหม" แล้วก็พูดเชิงให้ไปเบียดสนามอีกฝั่งที่เล่นสามสามอยู่เหมือนกันแทน ตอนนั้นก็ไม่ได้มีอะไร

จนกระทั่งพอไฟสนามเริ่มจะบิด ก็มีพวกรุ่นพี่ที่เล่นทีมคนนึงเดินมาหาพวกผม แล้วก็บอกว่าขอบอลหน่อย ผมก็นึกว่าจะเล่นด้วยเลยไม่ได้ห้ามอะไร เพื่อนก็ส่งบอลให้ ละพี่เขาก็หันกลับละเดินไปเลย ผมเลยบอกว่านั่นบอลผมครับ  แล้วพี่เขาก็เรียกพี่อีกคนละบอกให้เอาอีกลูกนึงให้ผม ละผมก็บอกชื่อรุ่นกับจุดตำหนิ ว่ามันมีรอยบากอยู่ ละมันก็เก่าด้วย ซึ่งลูกที่ผมเล่นอยู่คือตรงหมดเลย แต่พี่เขาก็บอกว่าลูกนี้ก็มีรอยบาก แต่บอกๆตรงๆว่าพอมันปิดไฟแล้วผมก็มองไม่เห็นหรอก สัมผัสของลูกบาสก็ไม่ต่างกัน ผมไม่ได้สงสัยว่าเขาจะเอาของปลอมมาแลกนะ แต่คือถ้าผมไม่พูดว่าบอลผม เขาก็น่าจะบิดกลับพร้อมบอลสองลูกไปเลย ผมไม่อยากมีปัญหาเลยยอมๆเอาบอลลูกนั้นมา แต่เหมือนเพื่อนผมจะไม่ยอม

ผมดีใจที่เพื่อนหัวร้อนแทนผม เขาอายุมากกว่าผมประมาณนึง ละเสนอตัวไปเคลียร์ให้ แต่บอกตรงๆว่าผมไม่อยากมีเรื่อง แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนมีเรื่องด้วยเลยปฏิเสธไป (ตอนประถมจนถึงม.ต้นผมเกเรมาก พอม.ปลายก็ทำตัวไม่ดีเหมือนกันเลยโดนคนเหม็นหน้าเยอะ ขึ้นมหาลัยเลยไม่อยากมีศัตรูเพิ่มแล้ว) ผมก็บอกเพื่อนไปว่า มันไม่ต่างกันหรอก ผมรับได้ แต่เหมือนเพื่อนจะไม่ยอมเพราะเพื่อนมองว่าพวกนั้นคนเยอะละทำกร่าง แต่เพื่อน เรามีกันสองคน คนเพื่อนกับแฟนก็คุยกันเรื่องนี้ พอผมปฏิเสธเข้าละพงกเขาก็ยังไม่ยอมอีกผมเลยฟิวขาด พูดจากไม่ดีแล้วทำสันดานนักเรงใส่ไป ไม่รู้ว่าสองคนนั้นโกรธหรือเปล่าแต่ผมคงว่าอะไรเขาไม่ได้

หลังจากที่คนส่วนมากกลับไปแล้ว แต่ผมอยู่ชู้ตเล่นต่อ เพราะช่วงที่สนามเปิดคนเล่นเยอะจนผมแทนไม่ได้เล่น ผมก็ได้ยินพวกยิ้มพูดจาถ่มยิ้มเพื่อนผม อาจจะผมด้วยก็ได้ บอกตามตรงว่าผมยิ้มอยากซัดพวกยิ้มจริงๆ แต่ผมคิดว่าโตๆกันแล้ว บาสลูกนึงมันแค่เรื่องเล็ก(เขามีเป็นสิบคนด้วย) ผมเลยชู้ตเงียบๆ

พอกลับมาถึงหอผมก็เริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมา ทั้งกับเพื่อนคนนั้น กับสนามบาส บอกตามตรงว่ามันเป็นของสารธารณะ แต่ก็เคยมีเรื่องที่มีคนทะเลาะกันละฝ่ายนึงดันพกอาวุธมาจนต้องมีตำรวจมาเคลียร์ ตอนนั้นผมก็ดูอยู่จากสนามอีกฝั่งหนึ่ง ผมอึดอัดมาก แถวนี้ไม่มีสนามอื่นที่เล่นกันแบบนี้อีกแล้ว ทำยังไงดีครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่