ไม่อยากเจอคนในบ้าน ไม่อยากคุย

สวัสดีดีค่ะ ตามหัวข้อเลยนะคะ คือเราไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกแบบนี้ ไม่อยากเจอกับคนที่บ้าน สมมุตินะคะ ถ้าเขาอยู่ชั้นล่างกันเราจะขึ้นมาอยู่ชั้นบน ไม่อยากกินข้าวด้วย มันรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้ทั้งที่เป็นบ้านตัวเอง ต้องรีบกินรีบอิ่ม ไม่อยากไปไหนมาไหนกับเขา ก่อนหน้านี้นะคะเราอยู่กับป้าที่ต่างจังหวัด พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กพ่อมาทำงานไม่ได้อยู่ด้วยกัน ช่วงต้นปีก่อนเราย้ายมาอยู่กับพ่อ แม่ใหม่ และน้อง2คน เพราะมาเรียน แต่เรารู้สึกตั้งแต่มาอยู่ว่าตนเองอึดอัด ไม่อยากออกไปไหน อยู่แต่ห้อง ไม่ได้เกลียดพ่อ กับแม่ใหม่เลยนะคะ เขาก็ดี เราก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองรู้สึกแบบนี้ พอตอนเย็นเราต้องรีบออกไปข้างนอกเพื่อไปกินข้าวก่อนเขาจะกลับมาบ้าน แล้วรีบขึ้นห้อง ทำแบบนี้ตลอด เขาชอบคิดว่าเราไม่กินอะไรอยู่แต่ในห้องทั้งที่เขากว่าจะเลิกงานก็ค่ำแล้ว เวลาเขาไปไหนเราก็ไม่อยากไปด้วย ไม่อยากอยู่ด้วยนาน แต่ถ้าเป็นเพื่อนหรือคนอื่นเราก็ปกติดีนะคะ เป็นเพราะเรายังไม่ชินกับเขารึป่าว แต่มาอยู่จะครบปีแล้ว ยังรู้สึกเหมือนเดิมเลยค่ะ ไม่รู้จะแก้ยังไง คนอื่นเขาก็อยากอยู่กับครอบครัวกันทั้งนั้น ยกเว้นเรา😅