09.10 น.
อักษรไทย เรามี 44 ตัว
ก. ไก่ หัวขบวน เป็นหัวหน้า
ท่อง อาขยาน แม่ ก. กา
คาบข่าว มาบอก ให้ระวังตัว
ข.ไข่ ในเล้า ฃ. ฃวดของเรา
เอาไปกิน แกล้มเหล้า หมดทั้งหลัว
ฃ. ฃวดของเรา เลา-เหล่า-เหล้า-เล้า-เหลา เสียงเพี้ยน เมามั่ว
หายหัวไป ให้ นกฮูก จูงตามมา
ฅ. คนขึงขัง ตั้งวงเหล้า กัน
เสียงสามัญ เอกโท ตรีจัตวา
ผันเสียงเพี้ยน ตาม ฃ. ขวดสุรา
กระแช่ สาโท สาเก โม้ เฮฮา
ก. ไก่ มีเกียรติ นำไป ไม่ ขี้เกียจ
ข. ไข่ เกลียดขี้ไก่ ในเล้า เหม็นนักหนา
ไข่ ไม่มีขี้ ไข่เลอะชี้ไก่ ไร้ราคา
ค. ควาย ไถนา กลบขี้ ดินดีจริง
ฆ. ระฆังข้างฝา ไม่เกลียดขี้ไก่
พ่อขุนผูก คอควาย เป็นกระดิ่ง
บอกขบวนตัวอักษร ก่อนจะวิ่ง
ก่อนแม่ไก่ ทิ้งห่างไกล ตามให้ทัน
ควายขยัน เทียมคันไถ ไถกลบขี้
ฅ. ก็หนี คนเหยียบขี้ เกลียดขี้นั่น
ควาย ขี้เกียจไถกลบ ทุกคืนวัน
ควายทำ ลากข้างหาย หลบไปนอน (ในเป้ากางเกงลิง)
ตำนาน ฃ. ฅ. ที่หายไป ในภาษาเรา
เพราะ เมาเหล้า ผันเสียงเพี้ยน ตู่อักษร
เสียงสั้นยาว ตาม ลื้นไก่ จงสังวรณ์
ฟังให้ได้สรรพก่อน จับไปกระเดียด
คน รังเกียจ เดียดจ์ฉันท์ กัน ก็ ดัน เกลียดขี้
ทั้ง ทั้งที่ ทุกคนมี ขี้ น่ารังเกลียด
ขี้บนหัว จรดฝ่าเท้า ลองนับดู ให้ละอียด
แถมติดนิสัย ควายขี้เกียจ สันหลังยาว
เห็นขี้บนหน้าคนอิ่น เกลียดขี้หน้ากัน
ขี้ตา ขี้มูก ขี้ฟัน ขี้ไคล ขี้เหงื่อ เจ้า
ไม่มี เพราะไม่เห็น เห็นหน้าในกระจกเงา
หน้าผีของเจ้า เป็นภาพหลอน -สะท้อน
กลับหมดภายในกระจกเงา-เห็น หน้าผีบ้า
เอามือจับหูขวา ดันจับหูซ้าย ผีพลอกหลอน
ยาหม้อใหญ่ ภาษาไทย ในบทกลอน
ไปนั่งนอน คิดดู ... เขา เข้าตัวเอง
นี่ กูจะเปลี่ยนใจเขาได้สักคนไหมเนี่ย ... ยิ่งเรียน ยื่งโง่ ... ยิ่งโต ยิ่ง ... รู้อะไร กิมเต็มเอาเอง กูน่ะรู้แค่ เซ็งเป็ด
10.43 น.
เรียนโง่ ... อย่าดันผวนล่ะ ... เด๋ว โลโซ มันเตะเอา ... มันร้องเพลงนี้ ไว้ตั้งแต่ตอนมัน วัยฉะกัน เว้ย ... ไม่แน่ คนแก่ น่ะะโง่หนักขึ้นไม่รู้กี่เท่านะเวัย ดูไอ้บาส จิ๊
๏ ... อยากเปลี่ยนใจเธอ ... ๏