ไปล้อป้าแถมทำร้ายป้าจนไปถึงการฆาตกรรม จากใจคนที่เคยถูกบลูลี่ผมสงสารป้ากบมากเลยนะแกไม่มีความผิดอะไรแต่โดนเด็กเ หี้ ย จากไหนไม่รู้ฆ่าตาย นึกถึงตัวเองสมัยก่อน ผมไม่เคยทำร้ายใครเลยตอนเด็กไปผมจะเป็นเด็กนิ่งๆไม่ค่อยพูดค่อยจาจะเป็นเป้าให้เพื่อนรังแกและทำร้ายร่างกายทำร้ายจิตใจอยู่บ่อยครั้ง เพียงแค่ผมมองหน้ามันก็ทำร้ายเรา เอากรรไกรมาหนีบเราบ้าง วันดีคืนดีตบบ้าง ต่อยบ้าง หรือโดนมองเหยียดเพียงเพราะได้ลำดับที่ต่ำกว่า หลายครั้งคนที่ดูไม่มีพิษมีภัยมักจะกลายเป็นเหยื่อของสังคมโดนกลั่นแกล้งซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ปกติแต่สังคมก็ทำเป็นเรื่องปกติหลายครั้งที่เพิกเฉยและโทษความผิดมาที่ผู้ถูกกระทำหรือเอาง่ายๆสังคมแ ม่ ง ชอบ "blamเหยื่อ" ถ้าไม่ทำแบบนี้ไม่เป็นคนแบบนี้เขาจะล้อมั้ยเขาจะว่ามั้ย มันเลยทำให้เหยื่อถูกกดให้ต้องยอมรับในสิ่งที่ถูกกระทำไม่มีโอกาสได้ออกมาแก้ต่างให้กับตัวเองถึงออกมาแก้ต่างได้ก็จะโดนขู่ทำร้ายขู่ฆ่าในภายหลัง เรื่องแบบนี้ควรถูกแก้ไขโดยเรื่องจากสถาบันครอบครัวก่อนอันดับแรกเพื่อสร้างความเข้าใจให้เด็กรุ่นใหม่จะได้ไม่มีพฤติกรรมผิดๆเช่น การ blamเหยื่อหรือบลูลี่คนอื่น แต่พูดอะเหมือนง่ายเพราะเรื่องแบบนี้มันเป็นปัญหาระดับเชิงโครงสร้างที่ฝังรากลึกและซึมซับจากรุ่นสู่รุ่นตั้งแต่สมัยอดีต กฎหมายบ้านเมืองก็ค่อนข้างอ่อนแอ พอเห็นเป็นเยาวชนก็ลดโทษหรือไม่ก็ให้ไปบำเพ็ญประโยชน์ ใครพ่อแม่รวยหน่อยก็ถูกประกันตัวและก็บอกลูกฉันเป็นคนดีลูกชั้นป่วยทางจิต เด็กมันรู้เท่าไม่ถึงการณ์ (กูหระเกลียดคำพวกนี้มากเลย) สารพัดที่จะแถได้ ถ้ายังไม่มีการแก้ไขอย่างจริงจังก็จะได้พบกับพฤติกรรมเลวทรามรูปแบบอื่นตามมาอีกและก็ต้องมานั่งพล่ามนั่งบอกว่า "เรื่องนี้ต้องถอดบทเรียน" (อีกแล้วหรอ???) หลอกชาวบ้านไปวันๆ