สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะขอใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายและขอความความคิดเห็นจากเพื่อนๆพี่ๆด้วยค่ะ (เรื่องยาวหน่อยนะคะ)
เราเป็นผู้หญิง อายุ 28 ปี เป็นคนโหยหาความรักและอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นของตัวเองเนื่องจากปมในวัยเด็ก เราเป็นลูกคนเดียว เอาแต่ใจ ออกทางสีหน้าและแววตาชัดเจน 
เราใช้ชีวิตมาอย่างดีด้วยตัวคนเดียวและได้เงินจากพ่อแม่ แต่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้ค่ะ เราเลยค่อนข้างทำอะไรด้วยตัวเองได้เกือบหมด และไม่ค่อยเอาใครค่ะ รอไม่เป็น
 
มาช่วงอายุ 27-28 เรามาเจอผู้ชายคนหนึ่ง อายุประมาน 35 นิสัยดีมาก ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มีความเป็นผู้นำ สุภาพ อ่อนโยน การงานดี เงินเดือนดี ฐานะที่บ้านดี เขามาชอบเราและเข้ามาทำดีกับเรา จนเราสงสัยเองว่าทำไมคนนี้ทำดีกับเราจัง เลยถามไปตรงๆว่าชอบเราหรอ ซึ่งเขายอมรับว่าชอบเราค่ะ เลยเริ่มคุยกันและคบกันค่ะ ช่วงตอนจีบกันใหม่ๆทุกคนที่รู้ว่าพี่ผู้ชายคนนี้มาจีบเรา ก้พูดตรงกันทุกคนว่าเราโชคดีที่ผู้ชายคนนี้มาจีบ เขาไม่เคยจีบใครเลย
 
คบกันช่วงแรกเริ่มทะเลาะกันเพราะเราไม่โอเคที่เพื่อนผู้หญิงของเขาทำตัวหวงก้าง (ผู้หญิงคนนี้เคยสารภาพรักแฟนเรา แต่แฟนเราไม่เอา เป็นได้แค่เพื่อน) แฟนเราชัดเจนทุกอย่างค่ะ ลงรูป ประกาศต่อทุกคนว่าเราเป็นแฟนเขา แต่เราก้ยังไม่เชื่อใจเขาจนทะเลาะกันบ่อย
 
ต่อมาก็ทะเลาะกันเรื่อยๆทั้งเรื่องความเห็นไม่ตรงกัน เรื่องเพื่อนผู้หญิงของเขาที่เราปล่อยวางไม่ได้ และเรามีเรื่องเครียดส่วนตัว (นำเงินไปลงทุนแล้วขาดทุนหนักมาก) ก้จะระบายหรือใส่อารมกับแฟนตลอด บางครั้งเรากรีดร้อง โวยวาย ร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาก้โต้ตอบบ้าง เงียบบ้าง ยอมรับว่าเขาอดทนมาก เรียกได้ว่า 3 ปีที่คบกัน มีทุกข์มากกว่าสุขค่ะเพราะเราล้วนๆ 
 
เลิกกันรอบแรก
เขาบอกเลิกเรารอบแรก เพราะเราระแวงเพื่อนผู้หญิงของเขา ที่ไม่ได้มีอะไรเลย ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนแล้วด้วย แฟนเราทนอึดอัดไม่ไหวเลยขอเลิกกับเรา เราเงียบหายไปประมาณ 1 อาทิตย์ และส่งจดหมายเขียนมือไปหาเขา 4 ฉบับ เพื่อขอโทษเขาและบอกว่ารักเขามากแค่ไหน ------ รอบนี้เขากลับมาคบทันทีหลังอ่านจดหมายจบ เพราะเขาเองก้ยังรัก
 
เลิกกันรอบสอง
เรื่องเพื่อนผู้หญิงของเขาอีกเช่นกัน เพราะผู้หญิงคนนั้นมาขอเลิกเป็นเพื่อนกับแฟนเรา เรางงว่าทำไมต้องมาเล่นบทเมียหลวง เราทะเลาะกับแฟนหนักมากเพื่อให้แฟนเราเลิกคบ บล้อกเพื่อนคนนี้ซะ แต่แฟนเราไม่ยอม เขาให้เหตุผลว่าชัดเจนว่าเป็นเพื่อนกัน ไม่เคยทำอะไรหรือคิดอะไรไม่ดี ไม่ได้คุยด้วยเป็นเดือนแล้ว และเพื่อนเขาก้หายๆไปบ้างแล้ว ไม่ถึงกันต้องตัดเพื่อน เดวเพื่อนคนนั้นก้หายไปเอง เราเลยบอกว่า งั้นเราไปเอง แล้วเราก้บอกเลิกเขา
ผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ เราก้กลับไปง้อเขา เขาก้ยอม โดยเราสัญญาว่าจะไม่เอาเรื่องคนนอกเข้ามาเป็นเรื่องทะเลาะคู่เราอีก
 
เลิกกันรอบสาม 
ทะเลาะกันทุกเรื่อง เราปากร้าย เขาก้ร้ายกลับ (ฟีลโดนเราแขวะจนทนไม่ไหว) จนผู้ใหญ่ (น้าเรา) เข้ามาไกล่เกลี่ย ก็ช่วยให้เบากันไปได้ และปรับกันใหม่จนดีขึ้น แต่สุดท้ายเราเครียดสะสมเรื่องเงินและสติแตกใส่เขา จนเขาขอเลิก และรอบนี้เขาไม่กลับมา
ต่อมาน้าเราพยายามคุยให้ จนแฟนเรายอมกลับมาคุยเพื่อดูพฤติกรรมก่อน ซึ่งในระหว่างนี้เขายังดูแลเราดีเหมือนเดิม ช่วยเหลือเราเท่าที่เขาทำได้ แต่ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวกันเลย 
เราเองก้พยายามปรับปรุงทุกอย่าง ไม่เอาเรื่องเครียดมาระบายกับเขา ไม่ตามจิกตามตื้อ พูดจาดีขึ้นทุกอย่าง
 
แต่สุดท้ายเขาบอกว่าเขาไม่สามารถกลับมาเป็นคนรักเราได้ในตอนนี้ เขาเอือมระอากับพฤติกรรมเรา เขาบอกว่าเรารักเขาเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง มีไว้แก้เหงาเฉยๆ และหวงไว้ในบ้านแค่นั้น (เหตุการนี้เพิ่งเกิดเดือนมกรา 67)
 
เราง้อเขาหนักมาก แต่เขาบอกว่าถึงเขาจะไม่สามารถกลับมาเป็นคนรักได้ในตอนนี้ แต่เป็นพี่น้องให้ได้ ถ้าเราเหงาก้จะมากินข้าวเป็นเพื่อน ยังโทรปลุกเราอยู่ทุกวันเพราะกลัวเราตื่นไปทำงานสาย ซึ่งเราปฎิเสทความหวังดีส่วนนี้ไป เราอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิต อยู่ดีๆจะอยากมีพี่ชายทำไม ถ้าไม่ได้เป็นแฟน ก็ไม่ต้องรู้จักกันเสียดีกว่า เขาบอกว่าแล้วแต่เรา เขาให้ได้เท่านี้
 
เราเสียใจมากค่ะ คนที่เรารักมากๆ แต่เรารักไม่เป็น รักแบบครอบครอง ปั่นประสาท เพื่อให้เขาเป็นของเราคนเดียว อยู่กับเราตลอดเวลา ไม่เชื่อใจเขา
เราไม่รู้เลยว่ารักแบบให้ รักแบบแบ่งปันเป็นอย่างไร เรารู้ว่าเรารักคนนี้ เราอยากให้เขาอยู่บ้านเฉยๆไม่ต้องไปไหน ไม่ต้องเจอใคร เราจะเลี้ยงเอง (ทั้งๆที่ความจริงคือรายได้เขามากกว่าเรา 3-4 เท่า TT) 
 
ตอนนี้เราก็ทำรักครั้งเดียวของเราพังไปแล้ว และเลือกตัดขาดกับผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตเราคนนี้ไป (เราเคยมีคนคุยก่อนหน้านี้ 3 คนค่ะ คุยแต่ละคนก็เป็นปี ทุกคนเป็นคนดี มีงานการ แต่คนนี้คือดีที่สุดแล้วจริงๆ ทั้งนิสัยและภายนอก)
 
คนแบบเรามีอยู่จริงๆนะคะ ไม่รู้ว่าเยอะหรือน้อยในสังคม คนที่รักไม่เป็นแต่โหยหาความรักด้วยวิธีการเรียกร้องผิดๆจนทำให้คนที่อยู่ด้วยอึดอัดและไปต่อไม่ได้ ใครมาอ่านก้ขอให้เป็นอุทาหรณ์นะคะ 
เราคิดในหัวไว้ว่า วันเกิดเขาเดือนเมษา เราจะส่งข้อความไป HBD เขาและชวนคุยแบบเนียนๆ และถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะกลับไปคบกับเขาอีกครั้งค่ะ ระหว่างที่รอถึงเมษาเราจะฝึกตัวเองให้ได้ ให้นิสัยเดิมๆของเราเบาลง และจะปรับวิธีคิดเพื่อจะได้ไม่ทะเลาะกับเขาอีก (ไม่รู้ว่าจะมีโอกาศคุยไหม)
เราเข้าข้างตัวเองมาก ขนาดเขาบอกว่าไม่สามารถกลับมาเป็นคนรักได้ในตอนนี้ เราก้คิดว่างั้นตอนอื่นก้คงได้ รอหน่อย
 
เราไหว้พระขอพรไปทั่วทั้งในประเทศและต่างประเทศ เราอธิฐานเรื่องเขาคนเดียวเลยค่ะ ขนาดเรื่องเงินที่เราเครียดเรายังไม่อธิฐานเลยค่ะ เราขอให้เราและเขามีความคิดเห็นไปในทำนองเดียวกัน ไม่ขัดแย้งกันค่ะ
 
อ่านเรื่องของเราแล้วมีความคิดเห็นหรืออยากแชร์ประสบการณ์อะไรก้เม้นกันมานะคะ เราอยากอ่านความคิดเห็นคนอื่นค่ะ วิจาร์ณเราได้เต็มที่ค่ะเพื่อเราจะได้นำไปปรับปรุง