สวัสดีครับ กระทู้นี้จะขอพูดเกี่ยวกับเรื่องมอเตอร์ไซค์ของตัวเองนะครับ
ส่วนตัวตอนนี้ผมใช้ Yamaha Y80 จดทะเบียนตั้งแต่ปี 2530 ตอนนี้ก็ 37 ปีมาแล้วครับ เป็นรถของคุณตาซึ่งกลายเป็นชื่อของพ่อผมก่อน และตอนนี้กลายเป็นชื่อของผมโดยสมบูรณ์ครับ ส่วนตัวผมเกิดปี 2541 รถคันนี้มีอายุมากกว่าผม 12 ปีเลยทีเดียว หลายคนสนใจที่จะซื้อ หรือถามว่าทำไมไม่ซื้อรถคันใหม่ซะที ผมตอบได้เลยว่า ผมขายไม่ลงและเปลี่ยนไม่ลงเช่นกัน ขี่รถคันไหนก็ไม่รู้สึกดีและภูมิใจเท่ารถคันนี้เลยครับ
นี่คือเรื่องราวของรถคันนี้ครับ รถคันนี้เป็นรถที่ตาของผม ซึ่งตอนนั้นทำงานเป็นภารโรง ท่านเก็บเงินจนดาวน์รถคันนี้ออกมาตอนปี 2529 แต่จดทะเบียนปี 2530 เมื่อผ่อนเสร็จก็เป็นชื่อตาผมโดยสมบูรณ์ครับ เนื่องจากบ้านและที่ทำงานค่อนข้างอยู่ไกลประมาณ 10 กว่าโล เลยจำเป็นต้องมีมอเตอร์ไซคไว้ใช้ครับ และรถคันนี้ก็เป็นรถส่วนรวมของบ้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตอนนั้นราคาน่าจะคันละ 18,000 บาท ผ่อนน่าจะเดือนละ 300 - 600 บาทมั้ง
ผมเห็นและได้นั่งมอเตอร์ไซค์คันนี้ตั้งแต่จำความได้ ผมนั่งบนเบาะหน้าสุด สองมือจับที่หูกระจก และมีคุณตาของผมเป็นผู้ขับ บางครั้งก็คุณพ่อ แม่เป็นคนขับ ลมปะทะหน้า ตาดูถนน และชมวิวในสมัยนั้น ถ้าเป็นวัยเด็กมันเป็นอะไรที่สนุกมากๆ จนเอาแต่อ้อนอยากให้แม่พาขี่มอไซค์
และนั่นคือจุดเริ่มต้นความทรงจำที่มีเกี่ยวกับรถคันนี้ ผมได้ซ้อนรถมอไซค์คันนี้ตลอดจนกระทั่ง ป.5 รถคันนี้อยู่ๆก็สตาร์ทไม่ติดอีกเลย ตอน ม.3 ก่อนจะเข้าเรียนต่อปวช. จำเป็นต้องมีมอเตอร์ไซค์ใช้ไปเรียนวิทยาลัยด้วยตัวเองเพื่อความสะดวก ผมจึงได้เก็บเงินค่าขนมปลุกซากรถคันนี้ขึ้นมา + จดทะเบียนใหม่หมด เนื่องจากขาดต่อนานมา 10 กว่าปี จนกระทั่งมันขับขี่ได้อีกครั้งจนถึงปัจจุบัน
ได้มีการดัดแปลงระบบไฟฟ้าต่างๆในรถ ให้สามารถใช้กับอะไหล่รถรุ่นปัจจุบันได้เพื่อความสะดวกในการซ่อมและหาอะไหล่ เครื่องยนต์ก็ได้ทำการเปลี่ยนเสื้อสูบลูกสูบใหม่หมด ระบบคลัชท์ เพื่อให้สามารถใช้งานได้ยาวนานต่อไป เนื่องจากอายุการใช้งานที่ยาวนานทำให้ของเดิมหลวมจนใช้การไม่ได้
ผมค่อยๆเก็บเงิน ค่อยดัดแปลง ตกแต่ง ซ่อมแซมไปทีละนิด แต่ที่เหมือนเดิมคือสภาพ สี เครื่องยนต์ เน้นเดิมจากโรงงานให้มากที่สุด ผมทำทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมดด้วยเงินเก็บของผมล้วนๆ
คุณตาผมแกเป็นอัลไซเมอร์ครับ ลืมทุกอย่าง แต่กลับจำสิ่งที่ผมได้สัญญากับแกว่า จะเก็บเงินซ่อมมอไซค์ของตา และจะให้คุณตาเป็นคนขี่คนแรกหลังจากรถคันนี้ซ่อมเสร็จ
สิ่งที่ผมเสียใจมากคือตอนที่รถคันนี้กำลังซ่อมอยู่ กำลังปลุกซากมันขึ้นมา ผมหวังว่าจะเห็นคุณตาได้ขี่มันอีกครั้ง
แต่คุณตาผมได้ล้มป่วยลงด้วยโรคทางสมอง ทำให้ท่านรับรู้ทุกอย่างได้แต่ไม่สามารถโต้ตอบหรือขยับตัวได้เลย
จนรถคันนี้ซ่อมเสร็จขี่ได้ คุณตาผมก็อาการทรุดหนักลงมาก ก่อนที่ท่านจะเสียนั้น ผมได้กระซิบที่ข้างหูคุณตาเบาๆว่า
"รถของตาคันที่เป็นซากอยู่หลังบ้านนั้น ตอนนี้ขี่ได้แล้วนะครับ ไม่ต้องห่วงครับผมจะดูแลรถของคุณตาให้ดีที่สุดเอง และจะถนอมมันอย่างดี"
ผมใช้รถคันนี้ตั้งแต่สมัยเรียน ปวช.ใหม่ๆ ตั้งแต่หัดขับ จนล้มพลาดท่าขาถลอดมาหลายแผล ขับไปเรียนตากฝน ขี่รถเที่ยวกลางคืนครั้งแรกตอนดึกคนเดียว บางทีน้ำมันหมดจูงกันหลายโลเลยก็มี แต่ที่แน่ๆคือไม่ว่าผมจะไปไหนมักมีรถคันนี้ไปด้วยเสมอ ตอนที่ผมทำงานพาททามครั้งแรกเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน รถคันนี้เป็นยานพาหนะตัวเดียวที่ผมมีอยู่ และมันก็พาผมไปถึงที่หมายทุกครั้ง รับใช้ผมโดยไม่เหนื่อยอ่อน ก่อนเรียนจบอาชีวะ ผมได้ขี่รถมอไซค์คันนี้โดยมีเพื่อนซ้อน ขี่ไปตะลอนทั่วเมือง เพื่อหาร้านค้าซื้อกระดาษไปปริ้นงาน แม้กระทั่งผมจีบสาว ผมก็ยังเอามอไซค์ของตาคันนี้ไปซ้อนสาวๆ โดยครั้งแรกที่สาวซ้อนท้ายผม บอกได้เลยว่าตื่นเต้นสุดๆ
ผมเองก็เป็นป๊อปปูล่าในวิทยาลัยก็เพราะรถคันนี้แหละครับ ด้วยรถที่เป็นเอกลักษณ์ สีซีดๆปนสนิม เสียงท่อที่ไม่เหมือนใคร จึงทำให้คนที่วิทยาลัยหลายคนตั้งฉายาให้ คือ เรียกชื่อผม ต่อด้วยชื่อรุ่นรถของผม Y80
ผมเองก็เคยขี่รถคันนี้ไปต่างจังหวัดด้วย ขี่รถคันนี้ไปสอบ กพ. ต่างจังหวัดคนเดียวก็ทำมาแล้ว Yamaha Y80 เครื่องยนต์มัน 80cc 3 เกียร์ ก็เน้นขับช้าๆ ออกเดินทางแต่เช้าๆเอา ตอนนั้นพึ่งจบ ปวช.ใหม่ๆ ไฟแรงมากครับ ที่ไหนเปิดสอบไปแม่มทุกที่ 5555
รู้สึกว่าตัวเองผ่านร้อนผ่านหนาวกับรถคันนี้มามาก เวลาขี่รถคันนี้ทีไร มันรู้สึกว่าผมมีความทรงจำดีๆกับรถคันนี้ไว้มากๆ มันเหมือนเรื่องราวที่ยาวนานมาหลายปี ตั้งแต่ตอนเด็กๆที่ยังไม่รู้อะไร ชีวิตวัยเรียนที่แสนสนุก ขี่รถคันนี้ไปเที่ยวกลางคืนทุกวัน กินเหล้าจนเมาไม่ได้สติก็ขี่รถคันนี้จนมันพาไปส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัย ตะลอนสอบราชการก็ไม่พ้นรถคันนี้ พอตอนนี้รับราชการสมใจแล้วก็ยังขี่รถคันนี้ไปทำงานอีกครับ
มันผ่านร้อนผ่านหนาวกับผมมาโดยตลอด และอาจจะมากกว่าอายุผมด้วยซ้ำ
เห็นภาพถ่ายเก่าๆ ของคุณตาถ่ายคู่กับรถผมตอนพึ่งออกใหม่ๆ ก็ตั้งแต่ถนนใหญ่ยังเป็นถนนดินแดงสองเลนน้อย ข้างทางมีแต่ป่ากับทุ่งนา ตอนนี้ถนนเส้นนี้เป็นสี่เลนส์คอนกรีต มีเสาไฟ บ้านเรือนตั้งเต็ม ร้านอาหารตรึมกันแล้ว
ผมรู้สึกว่าตัวเองผูกพันธ์กับรถคันนี้มากๆ ขี่รถคันไหนก็ไม่เหมือนรถคันนี้เลย มันเหมือนเป็นรถคู่ใจที่ไปไหนไปด้วยกัน รู้หมดแม้กระทั้งจะหวะเข้าเกียร์ จังหวะสตาร์ท ตอนเช้าสตาร์ทไม่ติดต้องทำยังไง
ล่าสุดไปกินเลี้ยงกับเพื่อนๆสมัยเรียนที่เรียนจบไปนานแล้ว เห็นนผมขี่รถมา ยังมีการทักว่ารถคันนี้มุงยังขี่อยู่หรอ 555+
ตอนนี้ผมใช้รถคันนี้ครบ 10 ปีเต็มแล้วครับ เวลาขับรถคันนี้ทีไร นึกถึงครั่งแรกที่ได้ขี่มัน จากคนที่ขี่รถไม่แข็ง ตอนนี้จะขับคันไหนก็ได้ เซียนเรื่องการขี่มอไซค์สุดๆ
ส่วนตัวชอบรถคันนี้มาก และไม่อายที่จะขี่รถคันนี้ มองว่ารถคันนี้เป็นรถคู่ใจไปแล้ว ยังไงก็ไม่เปลี่ยน ไม่ซื้อใหม่ เสียเมื่อไหร่ซ่อมเมื่อนั้น
แล้วคุณล่ะครับ มีความทรงจำกับรถของตัวเองบ้างไหม
ใช้รถมอเตอร์ไซค์คันเก่า 37 ปี ตั้งแต่เด็กจนโตโดยไม่คิดจะเปลี่ยนคันใหม่แม้รถจะเก่า รู้สึกว่ารถตัวเองใช้มีความทรงจำมากๆ
ส่วนตัวตอนนี้ผมใช้ Yamaha Y80 จดทะเบียนตั้งแต่ปี 2530 ตอนนี้ก็ 37 ปีมาแล้วครับ เป็นรถของคุณตาซึ่งกลายเป็นชื่อของพ่อผมก่อน และตอนนี้กลายเป็นชื่อของผมโดยสมบูรณ์ครับ ส่วนตัวผมเกิดปี 2541 รถคันนี้มีอายุมากกว่าผม 12 ปีเลยทีเดียว หลายคนสนใจที่จะซื้อ หรือถามว่าทำไมไม่ซื้อรถคันใหม่ซะที ผมตอบได้เลยว่า ผมขายไม่ลงและเปลี่ยนไม่ลงเช่นกัน ขี่รถคันไหนก็ไม่รู้สึกดีและภูมิใจเท่ารถคันนี้เลยครับ
นี่คือเรื่องราวของรถคันนี้ครับ รถคันนี้เป็นรถที่ตาของผม ซึ่งตอนนั้นทำงานเป็นภารโรง ท่านเก็บเงินจนดาวน์รถคันนี้ออกมาตอนปี 2529 แต่จดทะเบียนปี 2530 เมื่อผ่อนเสร็จก็เป็นชื่อตาผมโดยสมบูรณ์ครับ เนื่องจากบ้านและที่ทำงานค่อนข้างอยู่ไกลประมาณ 10 กว่าโล เลยจำเป็นต้องมีมอเตอร์ไซคไว้ใช้ครับ และรถคันนี้ก็เป็นรถส่วนรวมของบ้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตอนนั้นราคาน่าจะคันละ 18,000 บาท ผ่อนน่าจะเดือนละ 300 - 600 บาทมั้ง
ผมเห็นและได้นั่งมอเตอร์ไซค์คันนี้ตั้งแต่จำความได้ ผมนั่งบนเบาะหน้าสุด สองมือจับที่หูกระจก และมีคุณตาของผมเป็นผู้ขับ บางครั้งก็คุณพ่อ แม่เป็นคนขับ ลมปะทะหน้า ตาดูถนน และชมวิวในสมัยนั้น ถ้าเป็นวัยเด็กมันเป็นอะไรที่สนุกมากๆ จนเอาแต่อ้อนอยากให้แม่พาขี่มอไซค์
และนั่นคือจุดเริ่มต้นความทรงจำที่มีเกี่ยวกับรถคันนี้ ผมได้ซ้อนรถมอไซค์คันนี้ตลอดจนกระทั่ง ป.5 รถคันนี้อยู่ๆก็สตาร์ทไม่ติดอีกเลย ตอน ม.3 ก่อนจะเข้าเรียนต่อปวช. จำเป็นต้องมีมอเตอร์ไซค์ใช้ไปเรียนวิทยาลัยด้วยตัวเองเพื่อความสะดวก ผมจึงได้เก็บเงินค่าขนมปลุกซากรถคันนี้ขึ้นมา + จดทะเบียนใหม่หมด เนื่องจากขาดต่อนานมา 10 กว่าปี จนกระทั่งมันขับขี่ได้อีกครั้งจนถึงปัจจุบัน
ได้มีการดัดแปลงระบบไฟฟ้าต่างๆในรถ ให้สามารถใช้กับอะไหล่รถรุ่นปัจจุบันได้เพื่อความสะดวกในการซ่อมและหาอะไหล่ เครื่องยนต์ก็ได้ทำการเปลี่ยนเสื้อสูบลูกสูบใหม่หมด ระบบคลัชท์ เพื่อให้สามารถใช้งานได้ยาวนานต่อไป เนื่องจากอายุการใช้งานที่ยาวนานทำให้ของเดิมหลวมจนใช้การไม่ได้
ผมค่อยๆเก็บเงิน ค่อยดัดแปลง ตกแต่ง ซ่อมแซมไปทีละนิด แต่ที่เหมือนเดิมคือสภาพ สี เครื่องยนต์ เน้นเดิมจากโรงงานให้มากที่สุด ผมทำทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมดด้วยเงินเก็บของผมล้วนๆ
คุณตาผมแกเป็นอัลไซเมอร์ครับ ลืมทุกอย่าง แต่กลับจำสิ่งที่ผมได้สัญญากับแกว่า จะเก็บเงินซ่อมมอไซค์ของตา และจะให้คุณตาเป็นคนขี่คนแรกหลังจากรถคันนี้ซ่อมเสร็จ
สิ่งที่ผมเสียใจมากคือตอนที่รถคันนี้กำลังซ่อมอยู่ กำลังปลุกซากมันขึ้นมา ผมหวังว่าจะเห็นคุณตาได้ขี่มันอีกครั้ง
แต่คุณตาผมได้ล้มป่วยลงด้วยโรคทางสมอง ทำให้ท่านรับรู้ทุกอย่างได้แต่ไม่สามารถโต้ตอบหรือขยับตัวได้เลย
จนรถคันนี้ซ่อมเสร็จขี่ได้ คุณตาผมก็อาการทรุดหนักลงมาก ก่อนที่ท่านจะเสียนั้น ผมได้กระซิบที่ข้างหูคุณตาเบาๆว่า
"รถของตาคันที่เป็นซากอยู่หลังบ้านนั้น ตอนนี้ขี่ได้แล้วนะครับ ไม่ต้องห่วงครับผมจะดูแลรถของคุณตาให้ดีที่สุดเอง และจะถนอมมันอย่างดี"
ผมใช้รถคันนี้ตั้งแต่สมัยเรียน ปวช.ใหม่ๆ ตั้งแต่หัดขับ จนล้มพลาดท่าขาถลอดมาหลายแผล ขับไปเรียนตากฝน ขี่รถเที่ยวกลางคืนครั้งแรกตอนดึกคนเดียว บางทีน้ำมันหมดจูงกันหลายโลเลยก็มี แต่ที่แน่ๆคือไม่ว่าผมจะไปไหนมักมีรถคันนี้ไปด้วยเสมอ ตอนที่ผมทำงานพาททามครั้งแรกเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน รถคันนี้เป็นยานพาหนะตัวเดียวที่ผมมีอยู่ และมันก็พาผมไปถึงที่หมายทุกครั้ง รับใช้ผมโดยไม่เหนื่อยอ่อน ก่อนเรียนจบอาชีวะ ผมได้ขี่รถมอไซค์คันนี้โดยมีเพื่อนซ้อน ขี่ไปตะลอนทั่วเมือง เพื่อหาร้านค้าซื้อกระดาษไปปริ้นงาน แม้กระทั่งผมจีบสาว ผมก็ยังเอามอไซค์ของตาคันนี้ไปซ้อนสาวๆ โดยครั้งแรกที่สาวซ้อนท้ายผม บอกได้เลยว่าตื่นเต้นสุดๆ
ผมเองก็เป็นป๊อปปูล่าในวิทยาลัยก็เพราะรถคันนี้แหละครับ ด้วยรถที่เป็นเอกลักษณ์ สีซีดๆปนสนิม เสียงท่อที่ไม่เหมือนใคร จึงทำให้คนที่วิทยาลัยหลายคนตั้งฉายาให้ คือ เรียกชื่อผม ต่อด้วยชื่อรุ่นรถของผม Y80
ผมเองก็เคยขี่รถคันนี้ไปต่างจังหวัดด้วย ขี่รถคันนี้ไปสอบ กพ. ต่างจังหวัดคนเดียวก็ทำมาแล้ว Yamaha Y80 เครื่องยนต์มัน 80cc 3 เกียร์ ก็เน้นขับช้าๆ ออกเดินทางแต่เช้าๆเอา ตอนนั้นพึ่งจบ ปวช.ใหม่ๆ ไฟแรงมากครับ ที่ไหนเปิดสอบไปแม่มทุกที่ 5555
รู้สึกว่าตัวเองผ่านร้อนผ่านหนาวกับรถคันนี้มามาก เวลาขี่รถคันนี้ทีไร มันรู้สึกว่าผมมีความทรงจำดีๆกับรถคันนี้ไว้มากๆ มันเหมือนเรื่องราวที่ยาวนานมาหลายปี ตั้งแต่ตอนเด็กๆที่ยังไม่รู้อะไร ชีวิตวัยเรียนที่แสนสนุก ขี่รถคันนี้ไปเที่ยวกลางคืนทุกวัน กินเหล้าจนเมาไม่ได้สติก็ขี่รถคันนี้จนมันพาไปส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัย ตะลอนสอบราชการก็ไม่พ้นรถคันนี้ พอตอนนี้รับราชการสมใจแล้วก็ยังขี่รถคันนี้ไปทำงานอีกครับ
มันผ่านร้อนผ่านหนาวกับผมมาโดยตลอด และอาจจะมากกว่าอายุผมด้วยซ้ำ
เห็นภาพถ่ายเก่าๆ ของคุณตาถ่ายคู่กับรถผมตอนพึ่งออกใหม่ๆ ก็ตั้งแต่ถนนใหญ่ยังเป็นถนนดินแดงสองเลนน้อย ข้างทางมีแต่ป่ากับทุ่งนา ตอนนี้ถนนเส้นนี้เป็นสี่เลนส์คอนกรีต มีเสาไฟ บ้านเรือนตั้งเต็ม ร้านอาหารตรึมกันแล้ว
ผมรู้สึกว่าตัวเองผูกพันธ์กับรถคันนี้มากๆ ขี่รถคันไหนก็ไม่เหมือนรถคันนี้เลย มันเหมือนเป็นรถคู่ใจที่ไปไหนไปด้วยกัน รู้หมดแม้กระทั้งจะหวะเข้าเกียร์ จังหวะสตาร์ท ตอนเช้าสตาร์ทไม่ติดต้องทำยังไง
ล่าสุดไปกินเลี้ยงกับเพื่อนๆสมัยเรียนที่เรียนจบไปนานแล้ว เห็นนผมขี่รถมา ยังมีการทักว่ารถคันนี้มุงยังขี่อยู่หรอ 555+
ตอนนี้ผมใช้รถคันนี้ครบ 10 ปีเต็มแล้วครับ เวลาขับรถคันนี้ทีไร นึกถึงครั่งแรกที่ได้ขี่มัน จากคนที่ขี่รถไม่แข็ง ตอนนี้จะขับคันไหนก็ได้ เซียนเรื่องการขี่มอไซค์สุดๆ
ส่วนตัวชอบรถคันนี้มาก และไม่อายที่จะขี่รถคันนี้ มองว่ารถคันนี้เป็นรถคู่ใจไปแล้ว ยังไงก็ไม่เปลี่ยน ไม่ซื้อใหม่ เสียเมื่อไหร่ซ่อมเมื่อนั้น
แล้วคุณล่ะครับ มีความทรงจำกับรถของตัวเองบ้างไหม