ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
ต้องขออนุญาตเกริ่นก่อนนะคะเพราะเรื่องราวค่อนข้างยาวเเต่เราจะพยายามอธิบายให้สั้นลงค่ะ เรากับเเฟนคบกันมาได้จะเข้าปีที่ 2 ค่ะ เราเป็นคนชอบสังเกต ยอมรับว่าเป้นคนพูดมากพูดเก่ง ขี้ดุ เเละขี้บ่นค่ะ เเต่เราจะบ่นในเรื่องที่เราคิดว่ามันควรจะพูดถ้าเรื่องเล็กๆน้อยๆเราจะไม่ค่อยพูดหรอกค่ะ
- อย่างเเรกที่เราบ่นก่อนเเฟนจะบอกกับเราตามหัวข้อกระทู้คือเเฟนบอกว่าเราชอบบ่นเค้าต่อหน้าเพื่อน
: เเฟนเราค่อนข้างจะติดเกมมากค่ะชอบสุมตัวอยู่กับเพื่อน ไม่ค่อยมีเวลาให้เรา เราจะชอบเตือนเเละดุกับบ่นบ่อยๆว่าเเบ่งเวลาหน่อย เพราะบางครั้งเค้าเล่นเยอะจนไม่สนงาน วันนั้นเราบอกเค้าว่างานใกล้เสร็จเเล้วเหลืออีกนิดเดียวเดี๋ยวตอนกลางวันค่อยมาทำ เเฟนตอบเราว่าได้เดี๋ยวพาขึ้นมาทำให้เสร็จเราก็โอเคค่ะ พอตอนกลางวัน เเฟนเราไม่ได้พาไปทำงานค่ะ เเต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะคาบถัดไปตอนเรียนก็จะมีคาบว่างอยู่ พอมาถึงคาบนั้นเราบอกเค้าว่าคาบว่างลงไปทำงานกัน เค้าตอบกลับเรามาว่าอย่าพึ่งไว้ค่อยไปทำตอนไหนก็ได้ นี่เลยตอบว่ามันเหลืออีกนิดเดียวเค้าก็ไม่สนใจ เราเลยบอกเค้าด้วยความโมโหว่า เธอจะเอาเวลาว่างไปเล่นเกมใช่มั้ยงั้นก็ได้ เล่นเลย เค้าจะลงไปกับเพื่อน เเฟนเราก็โกรธเเล้วขึ้นเสียงใส่ค่ะว่าเป็นอะไรมากมั้ยยังไม่ได้หยิบโทรศัพท์มาเล่นเลย เราเลยบอกเค้าว่า ตอนนี้เธอไม่ได้หยิบมาเล่นก็จริงเเต่ทุกครั้งเธอก็ทำมันตลอดเเล้วจะไม่ให้เค้าพูดได้ยังไง เธอสัญญากับเค้าว่าจะพาไปทำงาน เเต่เธอผิดสัญญา เค้าก็เงียบเเล้วทำหน้าไม่พอใจออกเเนวประชดเราเเล้วลุกขึ้นพาไปเเล้วก็ไม่พูดอะไรอีก
: ตอนกำลังจะกลับบ้านเค้าก็พูดเเบบหัวข้อกระทู้เลยค่ะว่าเค้าอายที่เราเสียงดังบ่นเค้า
เราเเค่อยากรู้ว่าเราผิดมากเลยหรอคะอีกอย่างเราไม่ได้เสียงดังอะไรมากเลยจริงงๆค่ะไม่เสียงดังเท่าที่เค้าทำใส่เราด้วยซ้ำ เราอดทนที่จะไม่บ่นไม่ว่าเเต่เค้าก็ทำมันซ้ำๆเลยปรับความเข้าใจกัน เช้าวันใหม่ก็ทำอีก เราผิดมากจนทำให้เค้าอายเลยใช่มั้ยคะ
เเฟนบอกกับเราว่าเขาอายที่เราเสียงดังค่ะ
ต้องขออนุญาตเกริ่นก่อนนะคะเพราะเรื่องราวค่อนข้างยาวเเต่เราจะพยายามอธิบายให้สั้นลงค่ะ เรากับเเฟนคบกันมาได้จะเข้าปีที่ 2 ค่ะ เราเป็นคนชอบสังเกต ยอมรับว่าเป้นคนพูดมากพูดเก่ง ขี้ดุ เเละขี้บ่นค่ะ เเต่เราจะบ่นในเรื่องที่เราคิดว่ามันควรจะพูดถ้าเรื่องเล็กๆน้อยๆเราจะไม่ค่อยพูดหรอกค่ะ
- อย่างเเรกที่เราบ่นก่อนเเฟนจะบอกกับเราตามหัวข้อกระทู้คือเเฟนบอกว่าเราชอบบ่นเค้าต่อหน้าเพื่อน
: เเฟนเราค่อนข้างจะติดเกมมากค่ะชอบสุมตัวอยู่กับเพื่อน ไม่ค่อยมีเวลาให้เรา เราจะชอบเตือนเเละดุกับบ่นบ่อยๆว่าเเบ่งเวลาหน่อย เพราะบางครั้งเค้าเล่นเยอะจนไม่สนงาน วันนั้นเราบอกเค้าว่างานใกล้เสร็จเเล้วเหลืออีกนิดเดียวเดี๋ยวตอนกลางวันค่อยมาทำ เเฟนตอบเราว่าได้เดี๋ยวพาขึ้นมาทำให้เสร็จเราก็โอเคค่ะ พอตอนกลางวัน เเฟนเราไม่ได้พาไปทำงานค่ะ เเต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะคาบถัดไปตอนเรียนก็จะมีคาบว่างอยู่ พอมาถึงคาบนั้นเราบอกเค้าว่าคาบว่างลงไปทำงานกัน เค้าตอบกลับเรามาว่าอย่าพึ่งไว้ค่อยไปทำตอนไหนก็ได้ นี่เลยตอบว่ามันเหลืออีกนิดเดียวเค้าก็ไม่สนใจ เราเลยบอกเค้าด้วยความโมโหว่า เธอจะเอาเวลาว่างไปเล่นเกมใช่มั้ยงั้นก็ได้ เล่นเลย เค้าจะลงไปกับเพื่อน เเฟนเราก็โกรธเเล้วขึ้นเสียงใส่ค่ะว่าเป็นอะไรมากมั้ยยังไม่ได้หยิบโทรศัพท์มาเล่นเลย เราเลยบอกเค้าว่า ตอนนี้เธอไม่ได้หยิบมาเล่นก็จริงเเต่ทุกครั้งเธอก็ทำมันตลอดเเล้วจะไม่ให้เค้าพูดได้ยังไง เธอสัญญากับเค้าว่าจะพาไปทำงาน เเต่เธอผิดสัญญา เค้าก็เงียบเเล้วทำหน้าไม่พอใจออกเเนวประชดเราเเล้วลุกขึ้นพาไปเเล้วก็ไม่พูดอะไรอีก
: ตอนกำลังจะกลับบ้านเค้าก็พูดเเบบหัวข้อกระทู้เลยค่ะว่าเค้าอายที่เราเสียงดังบ่นเค้า
เราเเค่อยากรู้ว่าเราผิดมากเลยหรอคะอีกอย่างเราไม่ได้เสียงดังอะไรมากเลยจริงงๆค่ะไม่เสียงดังเท่าที่เค้าทำใส่เราด้วยซ้ำ เราอดทนที่จะไม่บ่นไม่ว่าเเต่เค้าก็ทำมันซ้ำๆเลยปรับความเข้าใจกัน เช้าวันใหม่ก็ทำอีก เราผิดมากจนทำให้เค้าอายเลยใช่มั้ยคะ