เราเหนื่อยมากเรื่องในครอบครัวกลับมาจากโรงเรียนมาก็ต้องมาดูแลปู่ที่อารมณ์หงุดหงิดและขี้เหวี่ยที่บ้านเราก็ติดหนี้ไม่มีตังมาจ่าย 
พ่อก็ติดคุกเพราะขายยาและเสพยาติด3ปีมีแค่ย่าเราที่เข้าใจเรา แม่ก็ทิ้งไปตอนที่เพิ่งเกิดเราอยากจะช่วยครอบครัวเราแต่เรายังเรียนอยู่เราก็แค่ตั่งใจเรียนเราสงสารย่าเราที่สุดเพราะตี5ต้องตื่นมาทำกับข้าวและ
ออกจากบ้าน6โมงไปทำงานที่กทมนั่งรถไฟไปและต้องไปส่งเราที่ร.รเราพยายามตั่งใจเรียนพยายามแต่เวลาเกรดออกก็เกรด2.87เราโง่มากย่าเราก็ด่าเราที่เราเรียนไม่เก่งเราไม่รู้ต้องทำยังไง เราอยากเป็นคนที่เก่งและทำงานดีๆแต่เหมือนเราทำให้ย่าผิดหวังมาก  ปู่เราก็เดินไม่ได้เวลาเราทำอะไรให้เขาไม่พอใจเขาก็ด่าเรา เราก็ทำเต็มที่แล้วเราเสียใจมากอยากให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมแต่มันคงเป็นไปไม่ได้เราก็ปลอบตัวเองตลอดว่าเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นมาเองหรือมันเป็นเพราะเราไม่ดีพอ ร้องไห้ทุกคืนเราไม่อยากเป็นแบบนี้