ฝากความคิดถึงฉันเอาไว้ในบทกลอน

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

รักที่เธอ ให้เขา เท่าแผ่นฟ้าในสายตา เขากลับเห็น เป็นเบอร์สองคนที่อยู่ ข้างกาย เฝ้าหมายปองได้แต่มอง อย่างคน ทนทุกข์ใจ เพราะว่าฉัน ห่วงใย ใจห่วงเธออยู่เสมอ ไม่ว่า นาทีไหนรักของเธอ จริงจัง ทั้งจริงใจเก็บ

http://www.youtube.com/watch?v=sFlB1d9TmlU เพลงที่เธอชมว่าเพราะทุกที ดอยที่เธอนั้นเคยชี้ให้มอง ไม่เข้าใจว่าเมื่อก่อน ฉันมองข้ามได้ยังไง ตอนนั้นมีเธอข้างกายไม่แคร์ คิดว่าแม้คัทก็ไม่เป็นไร นาทีนี้เธอผ

ความรักของฉันซ่อน  กลิ่นไว้ดูตุตุซึ่งนัย  มองเห็นดูดูแล้วก็อาย  เกินเอื้อมอยากจะเชื่อมสัมพันธ์คว้า  ดอกฟ้า มาตระกอง ปี 34ถึง แวววาฉันผู้เฝ้า

​กลบทตลบระเนระนาด ​ ​ริเริ่ม : นกโก๊ก Pantip ฉันทลักษณ์​ : ​กลุ่มบทกลอน ที่จะใช้ ​คำท้ายวรรค แต่ละวรรค ​มาเป็น ​คำเริ่มต้น ของวรรคถัด ๆ ไป ตลอดกลุ่มกลอนนั้น ๆ @ ทุกคืนวัน ​ฉันจะ ​มุ่งมั่น มั่น

แค่ได้อยู่ข้างเธอ ฉันไม่ใช่ดวงจันทร์ที่เคียงคู่เธอทุกคืน ไม่ใช่แสงตะวันอันอบอุ่นยามเช้า แต่เป็นสายลมแผ่วเบา ผ่านมาเงียบเหงา โอบกอดเธอแค่บางคราว... ก่อนจางไป ฉันไม่อาจกุมมือเธอไว้ตลอดเส้นทาง ไม่อาจอ้