เกาะหมาก Survival

เป็นครั้งแรกกับการออกกองกับทีมงานต่างประเทศ ทีมประเทศ R เป็นรายการ วาไรตี้แนวเอาตัวรอด
               เรื่องของเรื่องกลับมาอยู่ตจว. เป็นจังหวัดทางภาคตะวันออก สุดเขตเลยจ้า ด้วยความที่ยังหางานทำไม่ได้ ก็เลยไปเดินเล่น ร้านสะดวกซื้อเจ้าดัง มือก็ปัดโทรศัพท์ ไปเจอในกลุ่มจังหวัดประกาศหางาน " ต้องการทีมงานด่วนนนนนนน หน้าที่งานคือขนของตามคำสั่ง ทำในกองถ่าย กองเล็กๆ รับ 10 ตำแหน่ง " เห็นตามนั้นก็โทรไปสมัครเลยจ้า สรุปว่าได้งานพร้อมเดินทาง ในอีกวัน ช่วงเช้า ไอ้เราก็คิดในใจ มันแน่นอนงานนี้... 
Day 1 ออกกองกับต่างประเทศครั้งแรก ทีมอาร์ต แผนกจิปาถะ เรื่องมันมีอยู่ว่า เท้าแตะเกาะหมากปับ กำลังเดินเอากระเป๋าไปวางแล้วจะกินข้าว สรุปว่าต้องเป็นแนวนั้นแน่ เจอฝรั่งบอกว่าถือกล่องข้าวไป และมากับผม(ฝรั่ง) คิดในใจงานบรรลัยและบันเทิง ละ แล้วก็ตามพี่ฝรั่งไปที่ท่าเรือมีสปีดโบ้ทโคตรใหญ่แถมสวยมากคิดในใจก็ไม่แย่นี่หว่า ยังไม่ทันหหยุดเสียงคิด เสียงตะโกนมา เป็นพี่คนไทย น้องผู้ชายหกคนนั่นนะ! ไปเรือหาปลาหันไปมองตามเสียงแม่เจ้า!!! เจอเรือไม้พื้นบ้านยิ้มมาแต่ไกล งานนี้ยิ้มแห้งเลย
 จุดแรกคือนั่งเรือไป15นาที ไปไปยกนั่งร้านใช่ครับ นั่งร้าน ยกไป4ตัว พร้อมอุปกรณ์จิปาถะ แต่ฟ้ายังปราณี ฝรั่งบอกกินข้าวเดี๋ยว15นาที ค่อยขน ใช้เรือสองลำขนอุปกรณ์ อีกลำขนคนแต่มันต้องมีคนไปเรืออุปกรณ์ด้วยแยกไปลำละคน ทุกอย่างดูปรกติ น้ำนิ่งแดดสวย แต่ชมวิวได้ไม่ทันไร พอออกนอกอ่าวเท่านั้นแหละ เจอลมเลยคลื่นเตี้ยยังไม่จบวิบากกรรม เรือเริ่มกินน้ำเยอะขึ้น แถมกินคลื่นด้วยใช่ครับ น้ำกระเซนสวยแต่เปียกครับคิดว่าโดนคนเดียว หันไปดูคนขับขับเรือ เต็มเหมือนกันแถมยิ้มให้สวยงาม พร้อมบอกกล่าวว่าเอาเสื้อกันฝนไหมครับอยู่หัวเรือ อุทานในใจ เชี้ยไม่บอกก่อนวะ กว่าจะถึงเกาะลัง30นาทีเปียกปอนเป็นหมาเลย พอถึงเกาะ ทีมหลักกำลังถ่ายทำ พูดใส่วอมา เอาเรือหลบก่อน กำลังแข่งขัน เรืออีกสอง มาจอดแนวๆเดียวกัน หันมาถามเหมือนรู้ใจ เรืองรรทุกคนตะโกนมาลอยๆ แดดก็ออก ตัวเปียกได้ไง เท่านั้นแหล มีเสียงหัวเราะ หลังจากขึ้นเกาะ ยกของขึ้นแล้วซ่อนตามร่มไม้ วิ่งเข้าวิ่งออก เคลียร์หาดแบบนี้ทั้งวัน ถ้าคำนี้มาในวอ “ทีมอาร์ตจ้าเครียร์หาดดดดดดดดด” กระโดดออกมาจากพุ่มไม่ทันที แถมลักไก่ ไปเอาข้าวกองมากินกันอีกรอบ จนห้าโมงครึ่งถ่ายจบเก็บของ ทีมไทยน้องเอาไปแค่นี้นะ เท่าที่ขนไหว โล่งใจไปที ยังไม่ทันจะดีใจ ทีมฝรั่งชี้ๆ ไปที่จุดนั้นจุดนี้ได้แต่ทาบอกเบา บรรลัยละ เรือสี่ลำขนของสองลำ ขนคนสองลำ ไม่หมดแน่นอน หันไปมองเจ้าของเรือมองค้อนสายตามันฟ้อง… และก็เก็บของกันไป ออกจากเกาะทีมรองบ๊วย กับเรือพื้นบ้านเช่นเดิม พร้อมทีมงานที่มาด้วยกัน ซึ่งยังไม่รู้อะไรเลยว่าตรงไหนเป็นตรงไหน....
            ก็นั่งเรือกันไปที่มีแต่ความมืดมิดและเสียงคลื่นไม่มีพระจันทร์ใดๆส่องแสง เหมือนจะจบแต่ยังไม่จบ คิดว่าเอาของไปคืนที่เดิม กำลังจะถึงจุดเดิมก็ยินเสียง ครืดดดดดดดดด ใช่ครับท้องเรือขูดกับหินเพราะน้ำลงจนเหลือแค่หน้าแข้ง พี่คนเรือบอกไปต่อไม่ได้แล้วต้องลง ดูจากสายตาประมาณ10เมตร ก้าวแรกหน้าแข้ง ก้าวต่อไป ขึ้นมาเอวเลยใจหายวาปเลย ก้าวต่อไปโดนหินบาดตีนเฉย สองเด้งเน้น คิดใจ รายเซอไวเวอร์ ตัวกูประสบภัยอีกแล้ว ความมันยังไม่จบ คนเรือบอกไปอีกทีนะ เป็นที่เก็บอุปกรณ์ นี่ร้องอ้าวววววววไม่ใช่ที่นี่รึ เดินขึ้นฝั่งไปถามที่ฝั่งที่นี่เป็นโลเคชั่นเอาไว้เซ็ทฉาก อ้าวที่สองในใจ คิดว่าวันนี้ เซอร์ไพร์สกูจังคิดว่าจบละวันนี้ พีคแบบต่อเนื่อง ไลน์เข้าไปในกลุ่มขอรถมารับทีมกลับที่พักหน่อย รอสักพักคนในทีมเริ่มไม่ไหวจถ้ดินกลับที่พักกันละ
                      แต่รอกันไปสองชั่วโมงกว่าจะได้ขึ้นรถ กลับไปถึงจุดรวมพลพี่ที่นำทีมมา บอกว่ามีน้องอีกสองคนขนของตั้งบ่ายสองจนถึงตอนนี้เกือบสามทุ่มยังขนของลงจากเรือไม่เสร็จ พี่เขาถามว่าจะไปช่วยน้องมันไหมหรือจะพัก สรุปว่าไป ช่วยน้องมันขน คิดว่าขนลำเดียวจบที่ไหนสองลำแบบเต็มตีนเน้น จะเป็นนำถังสามสิบลิตรร้อยถัง พร้อมของกิน ของทำกับข้าวและอุปกรณ์สำนักงานต่างๆ เลยถามพี่ที่คุมว่าขนขนาดนี้ใช้กี่วันพี่ตอบมาว่าสามวันหมดนะ อุทานในใจเบาๆ เชี่ยยยยยยยยย ขนเสร็จ ห้าทุ่มครึ่ง มีรถไปส่งแยกย้าย ดันเป็นกร็ปสุดท้ายที่ลง จบที่เที่ยงคืนครึ่ง ถึงที่พัก อาบน้ำเบ็ดเสร็จจบตีหนึ่ง ไปเลยจ้าโคตรเพลียนะโมเม้นต์นั้น อยากจะกลับแต่ลืมไปว่าโดนหินบาดตีน นั่งทำแผลต่อ จนเสร็จปิดไฟนอน 

           เดี่ยวมาต่อวันที่ 2 กันจ้า
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่