ที่โรงงานนรก นายกามอสเดินมาคุยกับเพื่อนที่ชื่ออีวิ่วตอนกำลังเดินไปเข้างานตอนเช้า

กามอส "เราฝันว่าได้เป็นสามีกะเฟมจวี่ นักตีกลองแต๊กชื่อดัง"

อีวิ่ว "ที่แปลกคือเจ้าฝันต่อเนื่องทุกคืนสินะ"

กามอส "ใช่มาก เราว่าต้องเป็นฝีมือใครบางคนแน่ ๆ"

ทั้ง 2 จึงไปสืบโดยตามร่องรอยจากเฟมจวี่

ณ งานแจกลายเซ็นต์

เฟมจวี่ "มีคนรอเราเซ็นต์อยู่ 8 แสนคน"

ผู้จัดการ "วันก่อนมี 9 แสน แสดงว่าความนิยมตกเสียแล้ว"

เฟมจวี่ "เรายอมไม่ได้"

ก็แจกลายเซ็นต์ไป จนถึงคนที่ 293,121 ซึ่งก็คือกามอสกะอีวิ่วนั่นเอง

กามอส "ถามตรง ๆ เลยเจ้ารู้เรื่องนี้ใช่ไหม?"

เฟมจวี่ "เราไม่รู้"

อีวิ่ว "เฮ้อ งี้จะหาร่องรอยจากไหนกันต่อดี"

กามอส "แปลก ๆ น่ะ"

เฟมจวี่ "แปลกตรงจริง ๆ ยังมีร่องรอยอื่นให้ตามหาอีกใช่ม่า"

ผู้จัดการ "แปลกตรงที่เจ้าไม่รู้ว่ารู้เรื่องนี้ไหมเปล่าอะดิ"

อีวิ่ว "นั่นไง เงื่อนงำมา"

เฟมจวี่ "ได้ ๆ เราโกหก จริง ๆ เป็นฝีมือของเมมชาเมม เพื่อนเก่าของกามอสนั่นแหละ"

กามอส "เพื่อนวัยเด็กเราสมัยอยู่บ้านพักคนชรากัน ไม่น่าเชื่อเบย"

ทั้ง 4 จึงไปหาเมมชาเมมที่ทุ่งมัวร์แถบชวิปฟี่โฮโล่ว

เฟมจวี่ "เพื่อนเจ้านั่งอยู่บนฟางข้าวโพดนั่นไง ไปถามเสียสิ"

กามอสก็เดินไปหาเมมชาเมมที่นั่งอยู่บนซากจระเข้

เมมชาเมม "ตกลงเรานั่งอยู่บนไรกันแน่?"

กามอส "บ่ายเบี่ยงสินะหนอย"

เมมชาเมม "งั้นบอกก็ได้ เราทำงี้เพื่อให้ฝันเจ้าเป็นจริง"

กามอส "ไม่จริงมาก เราไม่อยากเป็นสามีกะเฟมจวี่ นั่นถือว่าเป็นฝันร้ายของเรา"

เฟมจวี่รู้สึกไม่พอใจเหมือนตนถูกว่าว่าน่ารังเกียจจึงกลับไป

อีวิ่ว "นั่นถูกแล้ว ยังมีคนอีก 506,879 คนรอลายเซ็นต์อยู่"

เมมชาเมม "หมดเรื่องซะทีละ งั้นเราไปลานโบว์ลิ่งกัน"

ทั้ง 4 ก็ไปยังลานโบว์ลิ่งของเมือง

ผู้จัดการ "ทำไมวันนี้ไม่มีคนเลย"

กามอส "ลูกโบว์ลิ่งมีผีสิงสินะ"

ทันใดนั้นลูกโบว์ลิ่งก็แปลงร่างกลับเป็นอสูรกาย

อสูรกาย "เรากลับบ้านเราก็ได้โด่"