แม่บอกเราอย่าสร้างปัญหาให้ที่บ้าน

เราเอาข้าวไข่เจียวที่เรากินไม่หมดแช่ตู้เย็นไว้ คิดว่าเช้ามาจะเอามาทำข้าวต้ม  ปรากฏว่าตื่นมา มันหายไป  เราถามแม่

แม่บอก : ให้หมาไปแล้ว  (น้ำเสียงแบบรำคาญ)
เราเลยบอกว่า : เราจะเก็บไว้กิน เอาไปได้ยังไง  
แม่ : ข้าวมันเเข็งแล้วไม่อร่อยหรอก  อย่ามีปัญหาเยอะ

เราไปฟ้องพ่อ พ่อบอกเราว่าเรื่องเล็ก  อย่าสร้างปัญหานัก

ประเด็นคือ ข้าวที่แช่ไว้มันคือข้าวกล้อง เราไม่กล้าทิ้ง เราเสียดาย เลยจะเก็บไว้ทำข้าวต้มกิน

เราได้ยินแล้วรู้สึกโกรธมาก เพราะไม่มีใครคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำผิด  แล้วพอน้องชายเราเดินมา  แม่กลับพูดกับน้องว่า หิวไหมลูก

เรารู้ว่าตัวเองตื่นมาจะหิวมาก และต้องทำข้าวกินเอง  เราเลยเเช่เก็บไว้  แต่นี่ไม่มีใครสนใจอะไรเราสักอย่าง  

เราอยากรู้ว่า เราสร้างปัญหาอย่างไร ?  ในเมื่อเราดูแลส่วนของเราแล้ว  แต่เขามาล้ำเส้นของเรา หน้าตาเฉย ได้อย่างไร 

เรารู้สึกโกรธเกลียดมาก นี่ไม่ใช่ครั้งที่เจออะไรแนวนี้