เป็นซีรีย์ที่ภูมิใจนำเสนอมากๆ น่าดูตั้งแต่ตัวอย่างพอมาดูตัวเต็มแทบไม่ผิดหวังเลยครับ อ่านเรื่องย่ออาจจะเข้าใจผิดว่าเป็น miller family เวอร์ชั่นไทยรึปล่าว ที่รวบรวมคนเพื่อมาเป็นครอบครัวปลอมๆเพื่อจุดประสงค์บางอย่างให้ลุล่วง ซึ่ง Analog ก็มีสิ่งนั้นเหมือนกัน เพียงแต่การบรรลุจุดประสงค์นั้นมันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นที่นำไปสู่บางสิ่งบางอย่างที่หยุงเยิงกว่าเดิม (ในซีรีส์คือ ปอนด์จ้างเมียกับลูกปลอมๆ เพื่อต้องการโกหกพ่อว่าตัวเองมีชีวิตทื่ดี ก่อนที่พ่อจะเสีย)
ซีรีส์ก็พาเราสำรวจที่ไปที่มาและปมของตัวละครหลักทั้ง 4 ตัวได้เป็นอย่างดีถึงแม้บางปัญหาจะเป็นเรื่องไกลตัว แต่ก็สามารถทำให้เราอิน เอาใจช่วยพวกเขาประนึงเป็นคนในครอบครัว เพื่อน พี่น้องของเราจริงๆซะอีก ไม่ได้มีดีแค่บท เพราะการเล่าเรื่องก็สมูทมากๆ พอกราฟเริ่มจะนิ่งๆก็ใส่นู้นนี่มาให้คนดูตื่นตัวกับซีรีส์ได้อย่างถูกจังหวะ ควรปล่อยตัวละครลับออกมาตอนไหน(?) ถ้าคนที่ดูตัวอย่างก็พอเข้าใจอยู่แล้ว แต่ผมดูผ่านๆแค่รวมเดียว ก็เลยค่อนข้างเซอร์ไพรซ์กับการปรากฏตัวของตัวละครลับ และมันได้ผลดีมากๆในการทำให้กราฟที่ดูเริ่มจะเนือยกลับมาพุ่งอีกครั้ง ทำให้อยากติดตามต่อไป นอกจากนี้ซีรีส์รู้ตัวเองว่าจุดไหนควรปล่อยผ่าน เช่น ปมของตัวละครบางตัวที่ละไว้ให้คนดูไปคิดต่อเอาเอง ซึ่งมันก็พอทำต่อไปได้ แต่ก็แรกมากับความยืดของเรื่อง ละเอาไว้ก็ทำให้เรื่องกระชับดี(แต่มันก็จะมีทั้งคนที่โอเค ไม่โอเคเป็นเรื่องปกติเเหละ ส่วนตัวผมโอเคกับแบบที่ให้ไปคิดต่อเองนะ)
ผมไม่ใช่กูรูหนัง แต่ก็เป็นคนที่ดูหนังมาเยอะประมาณนึง ซึ่งส่วนใหญ่ก็พอเดาทางออก แต่เรื่องนี้มีจุดที่เดาผิด คาดไม่ถึงเยอะเหมือนกัน หลอกให้เราเคลิบเคลิ้มแล้วมาโค้งหักศอก(ฮา) ที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือแอคติ้งของนักแสดงหลักทั้ง 4 คน มีคาแรคเตอร์ชัดที่น่าจดจำทุกคน สามารถเกลี่ยบืได้ดีไม่มีใครที่เด่นกว่าใคร ขอไล่ทีละคนเลยละกัน ปอนด์(ปีเตอร์ นพชัย) เป็นปีที่ได้เห็นหนังซีรีส์ที่แกเล่นตลอดทั้งปี ทั้งลองลีฟเลิฟ ฮังเกอร์เกม และอนาล๊อก ต้องบอกว่าทั้ง 3 เรื่องคาแรคเตอร์ไม่ได้ฉีกกันมาก แต่แกก็ทำให้มันแตกต่าง อย่างเรื่องอนาล๊อกกับเรื่องฮังเกอร์ ก็เล่นบทเป็นคนอมทุกข์ทั้งคู่ เเรกๆอาจจะติดภาพเชฟมาจากฮังเกอร์บ้างเพราะคาแรคเตอร์มันชัดมากจนแทบจะเป็นโลโก้หนังอยู่แล้ว ไม่นับที่แกเป็นมีมไวรัลอยู่พักใหญ่ๆนะ(ฮา) แต่ผ่านไปสักพักเราจะได้เห็นแง่มุมและการแสดงออกทางอารมณ์ที่ต่างกันจนเราแยกเขาออกจากเชฟได้ไม่ยาก
ลิลลี่(น้ำฝน กุลณัฐ) ห่างหายจากวงการไปนาน ชื่มชมเพราะแอคติ้งแบบละครกับแบบหนังจะต่างกัน แต่น้ำฝนสามารถทำมันได้ดีและเป็นธรรมชาติ เก๊ก(เจเลอร์) เรื่องแอคติ้งไม่มีปัญหาเพราะผ่านหนัง ซีรีส์ค่ายนาดาวมาอยู่แล้ว แต่แอบแปลกใจที่ครั้งนี้คือไปสุดมาก เป็นตัวละครที่ไม่มีมาด เรียลๆเลย ล้างภาพความหล่อไปเกือบหมด ยกให้เป็น master piece ของเจเจครับ คนสุดท้าย บุ้ง(ปริมมี่ วิภาวี) คนนี้ก็เป็นอีกคนที่แสดงได้ธรรมชาติมากก ยิ่งซีนที่บุ้ง+เก๊ก คือเคมีเข้ากัน เสมือนคนที่สนิทกันจริงๆ ไม่อยากละสายตาเลย ส่วนโปรดักชั่นก็ทำได้ดีมากๆ ไม่มีข้อติเลย
Analog squad ซีรีย์ไทยที่อยากให้ทุกคนได้ดู
ซีรีส์ก็พาเราสำรวจที่ไปที่มาและปมของตัวละครหลักทั้ง 4 ตัวได้เป็นอย่างดีถึงแม้บางปัญหาจะเป็นเรื่องไกลตัว แต่ก็สามารถทำให้เราอิน เอาใจช่วยพวกเขาประนึงเป็นคนในครอบครัว เพื่อน พี่น้องของเราจริงๆซะอีก ไม่ได้มีดีแค่บท เพราะการเล่าเรื่องก็สมูทมากๆ พอกราฟเริ่มจะนิ่งๆก็ใส่นู้นนี่มาให้คนดูตื่นตัวกับซีรีส์ได้อย่างถูกจังหวะ ควรปล่อยตัวละครลับออกมาตอนไหน(?) ถ้าคนที่ดูตัวอย่างก็พอเข้าใจอยู่แล้ว แต่ผมดูผ่านๆแค่รวมเดียว ก็เลยค่อนข้างเซอร์ไพรซ์กับการปรากฏตัวของตัวละครลับ และมันได้ผลดีมากๆในการทำให้กราฟที่ดูเริ่มจะเนือยกลับมาพุ่งอีกครั้ง ทำให้อยากติดตามต่อไป นอกจากนี้ซีรีส์รู้ตัวเองว่าจุดไหนควรปล่อยผ่าน เช่น ปมของตัวละครบางตัวที่ละไว้ให้คนดูไปคิดต่อเอาเอง ซึ่งมันก็พอทำต่อไปได้ แต่ก็แรกมากับความยืดของเรื่อง ละเอาไว้ก็ทำให้เรื่องกระชับดี(แต่มันก็จะมีทั้งคนที่โอเค ไม่โอเคเป็นเรื่องปกติเเหละ ส่วนตัวผมโอเคกับแบบที่ให้ไปคิดต่อเองนะ)
ผมไม่ใช่กูรูหนัง แต่ก็เป็นคนที่ดูหนังมาเยอะประมาณนึง ซึ่งส่วนใหญ่ก็พอเดาทางออก แต่เรื่องนี้มีจุดที่เดาผิด คาดไม่ถึงเยอะเหมือนกัน หลอกให้เราเคลิบเคลิ้มแล้วมาโค้งหักศอก(ฮา) ที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือแอคติ้งของนักแสดงหลักทั้ง 4 คน มีคาแรคเตอร์ชัดที่น่าจดจำทุกคน สามารถเกลี่ยบืได้ดีไม่มีใครที่เด่นกว่าใคร ขอไล่ทีละคนเลยละกัน ปอนด์(ปีเตอร์ นพชัย) เป็นปีที่ได้เห็นหนังซีรีส์ที่แกเล่นตลอดทั้งปี ทั้งลองลีฟเลิฟ ฮังเกอร์เกม และอนาล๊อก ต้องบอกว่าทั้ง 3 เรื่องคาแรคเตอร์ไม่ได้ฉีกกันมาก แต่แกก็ทำให้มันแตกต่าง อย่างเรื่องอนาล๊อกกับเรื่องฮังเกอร์ ก็เล่นบทเป็นคนอมทุกข์ทั้งคู่ เเรกๆอาจจะติดภาพเชฟมาจากฮังเกอร์บ้างเพราะคาแรคเตอร์มันชัดมากจนแทบจะเป็นโลโก้หนังอยู่แล้ว ไม่นับที่แกเป็นมีมไวรัลอยู่พักใหญ่ๆนะ(ฮา) แต่ผ่านไปสักพักเราจะได้เห็นแง่มุมและการแสดงออกทางอารมณ์ที่ต่างกันจนเราแยกเขาออกจากเชฟได้ไม่ยาก
ลิลลี่(น้ำฝน กุลณัฐ) ห่างหายจากวงการไปนาน ชื่มชมเพราะแอคติ้งแบบละครกับแบบหนังจะต่างกัน แต่น้ำฝนสามารถทำมันได้ดีและเป็นธรรมชาติ เก๊ก(เจเลอร์) เรื่องแอคติ้งไม่มีปัญหาเพราะผ่านหนัง ซีรีส์ค่ายนาดาวมาอยู่แล้ว แต่แอบแปลกใจที่ครั้งนี้คือไปสุดมาก เป็นตัวละครที่ไม่มีมาด เรียลๆเลย ล้างภาพความหล่อไปเกือบหมด ยกให้เป็น master piece ของเจเจครับ คนสุดท้าย บุ้ง(ปริมมี่ วิภาวี) คนนี้ก็เป็นอีกคนที่แสดงได้ธรรมชาติมากก ยิ่งซีนที่บุ้ง+เก๊ก คือเคมีเข้ากัน เสมือนคนที่สนิทกันจริงๆ ไม่อยากละสายตาเลย ส่วนโปรดักชั่นก็ทำได้ดีมากๆ ไม่มีข้อติเลย