พอดีเป็นคนที่นิสัยพูดตรงๆมาก่อน  แต่ก็เข้าใจสังคมพยายามปรับตัวพยายามฝึก 

พูดให้กำลังใจคน   แต่สุดท้ายให้กำลังใจไม่เนียนหลุดความจริงด้านแย่มาผสมคำให้กำลังใจ  คนฟังรู้ได้ทันทีว่าเรามาพูดให้กำลังใจเฉยๆ

พูดถนอมน้ำใจ  ก็หลุดปากว่าที่จริงไม่ได้คิดกับเขาแบบนั้น  เป็นเพียงการแกล้งคำพูดถนอมน้ำใจ

พูดตามมารยาท     คนฟังก็รู้ได้ทันทีว่าเราไม่ได้หมายถึงแบบนั้นจริงๆ แค่พูดตามมารยาทรักษามารยาท

พูดอ้อม   ไม่รู้พูดยังไง   แต่คนฟังแปลได้ทันทีว่าเราต้องการสื่ออะไร  ในใจเราต้องการอะไร  แค่ไม่พูดคำตรงๆแค่นั้น

อีกประเด็นคือรู้สึกว่าตัวเองโดนมองออกง่ายเกินไป  แม้ว่าจะไม่พูดออกมาตรงๆ
อยากเป็นคนอ่านยาก  ในบางเรื่อง  บางทีข้อเสียคือพอโดนดูออกง่ายรู้สึกว่าโดนหลอกง่าย  อีกฝ่ายรู้จุดในการหลอกล่อเรา

เราควรปรับปรุงตัวไหมครับ  ขอความเห็นหน่อยครับ