คุณคิดอย่างไรกับประโยคที่ว่าถ้า.......แล้วจะมีความสุข

เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงเคยคิดไม่พอใจกับปัจจุบันแล้วบ่นออกมาว่า "ถ้า......แล้วจะมีความสุข" นักเรียนที่ไม่ชอบตื่นเช้าแล้วเรียนวิชาที่ไม่ชอบก็คงคิดว่า "ถ้า ได้เรียนในคณะที่ชอบ แล้วจะมีความสุข" แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เจอเรียนหนักก็ทุกข์อยู่ดี แล้วก็จะคิดต่อไปว่า "ถ้า เรียนจบ แล้วจะมีความสุข" พอเรียนจบก็ทุกข์เพราะหางานไม่ได้ หรือถ้าหางานได้ก็มีสารพัดปัญหาในที่ทำงาน เงิน และอื่น ๆ จากนั้นประโยคถัดไปก็คือ "ถ้า เกษียณ แล้วจะมีความสุข" สรุปแล้ว เราจะมีความสุขเมื่อไหร่กันแน่? ทำอย่างไรถึงจะมีความสุขกับปัจจุบัน?
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
เราว่า ความต้องการจริงๆ ของคนคือ "ทำได้" แค่ประสบความสำเร็จตามความคิดของเขา มันก็มีความสุขแล้ว
เรื่องการไขว่คว้าสิ่งที่อยากได้ คือธรรมชาติของคนค่ะ มันเป็นทฤษฎีของมาสโลว์

คือ ความสมบูรณ์ของชีวิต (self-actualization)
ความเคารพนับถือ (esteem)
มิตรภาพและความรัก (friendship and love)
ความมั่นคงปลอดภัย (security)
ความต้องการทางกายภาพ (physiological)
(ที่จริงต้องเรียงจากล่างขึ้นบนค่ะ แต่นี้ไปก๊อปเขามา ขี้เกียจพิมพ์ 😅) ความต้องการของคนที่ไม่มีปัญหาอะไร ก็จะไปสุดที่ความสมบูรณ์ของชีวิต แต่ถึงแม้จะมีเป้าหมายสูงสุดว่าเก็บเงินล้าน แล้วสมมติทำได้จริงๆ คนก็มีความปรารถนาใหม่ขึ้นมาให้ทำต่ออยู่ดี แต่ส่วนมากที่ไม่ได้ ก็น่าจะเป็นความยุ่งยากในสังคมละมั้ง (เช่น แค่จะบอกรักคนที่ชอบ ยังยากเลย ต้องเรียนรู้ความชอบของเขา(ที่ต้องสังเกตเอาเอง) ซึ่งไม่รู้ว่าบอกไปจะสำเร็จไหมอีก.. )

นักจิตวิทยาเลยแนะนำ ให้หาเควสเล็กๆ ทำ (ที่ตนเองทำได้) ทำสำเร็จก็ให้รางวัลตัวเอง มันเป็นการสร้างกำลังใจ ไม่ให้ร่างกายเครียด เพราะถ้าร่างกาย จิตใจเครียด ทุกอย่างก็พัง
แต่แปลก คนไม่น้อยไม่เชื่อทฤษฎีนี้ ก็ยังคงใช้วิธีก้าวกระโดด สรุปก็ได้ใช้ชีวิตแบบฝืนๆ toxic ขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งแก่ยิ่งไม่มีความสุขแล้ว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่