เราเป็นสาวสอง อยู่กินกับแฟนในครอบของเราเองครบ 8 ปีที่ผ่านมา เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม ที่ผ่านมา
ปัญหามันมีอยู่ว่า แฟนเรา ตอนที่คบกันเขาเป็นผู้ชายพี่ มีเมียเป็นผู้หญิง ตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาชอบสาวประเภทสองมากน้อยแค่ไหน เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดตอนที่อยู่กับเราหลังจาก 2-3 ปีที่อยู่ด้วยกันแต่ก่อนที่จะได้กันหรือมีอะไรกันหรือจะได้เป็นแฟนกันเขาเป็นคนที่ห่วงมากติดต่อตลอดไม่ยอมให้วางสายนู่นนี่นั่นยอมรับนะคะ ว่าได้สามีคนนี้มาจาก Beetalk สมัยเมื่อเกือบ 8 ปีที่แล้ว ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจังเพราะว่าสมัยนั้นก็ยอมรับก็ยังเป็นวัยรุ่น แต่ พอให้คบกันเขาก็อยากย้ายมาอยู่บ้านเรา ยอดไม่อยู่กับเราแรกๆก็ทะเลาะกันบ่อย ในเรื่องของเมียเก่าบ้างเรื่องของความรู้สึกบ้าง เราเป็นกระเทยนะ แล้วแบบบางทีอ่ะเราก็ยอมรับว่าเราติด ในเรื่องของเซ็กซ์ แต่เราก็งงว่าแฟนเราไม่เอาเรา หรือนานๆพี่เอาครั้งหนึ่ง ทะเลาะกันบ่อยมาก ด้วยความที่ว่า แรกๆ เอาทุกวัน ผ่านไปได้ 2-3 เดือนเหมือนเบื่อ ก็เลยมีความรู้สึกงง ก็ทะเลาะกันบ่อย แล้วก็มีความรู้สึกแค่ว่าถ้าไม่ต้องการเราอ่ะก็ขอให้เลิกไปแต่ก็ไม่ยอมเลิกอยู่ด้วยกันมาทะเลาะกันเรื่องแบบนี้ก็บ่อย ด้วยความที่เราเป็นกระเทยที่อยากให้แฟนเราน่ะชอบกระเทยจริงๆอยากมีเราจริงๆถ้าอยากมีผู้หญิงอ่ะเราบอกเลยว่าเราไม่เอาแล้วอยากได้ผู้ชายที่ชอบที่เป็นเราถ้าไม่ชอบเราก็โอเคเลิกกันไปเถอะ อย่างน้อยก็อยู่กันไม่ได้แต่คนนี้ยอมทุกอย่างกับเราจนถึงเวลาประมาณปีที่ 5 เราก็ยอมรับว่า เรานอกใจเขาแต่มีอะไรกับคนอื่น ซึ่งช่วงนั้น ทะเลาะกันบ่อย จนเขาไม่ยุ่งอะไรกับเราเลยเขาเองก็ติดยา เราก็เลย หาคนที่ เข้าใจเราได้คนนึง แต่พอถึงเวลาแล้ว เขาก็ขอร้องให้เรามีเขาแค่คนเดียวเขาจะแก้ไขปรับปรุงตัวใหม่ ช่วงนั้นก็เลิกกับคนนั้นไปก็อยู่กับเขาแบบมีแค่เขาคนเดียว จนวันหนึ่งเรารู้สึกเราไม่ไหวแล้วกับพฤติกรรมของเขาในความรู้สึกของเรา เราแค่รู้สึกว่าเขาไม่ได้ชอบกระเทยจริงๆ เขามีกันเคยอย่างเราก็แค่อยากสบายอยากอยู่แบบไม่ลำบาก เราไม่ได้บอกว่าเราเลี้ยงเขานะ แต่คือแค่ว่าเราสร้างของเรา โดยที่เราไม่ได้อาศัย ครอบครัว เขา เรายอมเป็นหนี้เป็นสินเพื่อให้มีทุกอย่าง เพื่อให้อยู่อย่างสบาย สุดท้ายแล้ว วันนึงเรารู้สึกว่าเราอยากเลิก เพราะเราหมดความอดทนกับพฤติกรรม อาจจะเบื่อเราก็ได้เราก็โอเคเราเข้าใจ แต่เราก็ไม่ใช่คนที่ คนอื่นไม่อยากได้ เราไม่ใช่คนไม่สวย เราไม่ใช่คนที่ไม่น่าเอา ขอพูดแบบ หยาบๆ เราก็เป็นคนดูแลตัวเองนะ ถือว่าดูดีระดับนึง ในสายกะเทย ถึงอาจจะไม่ได้สวยเวอร์วัง แต่เราก็ถือว่า เราก็มีเสน่ห์ในตัวของเรา อยู่ดีๆวันนึงก็มีผู้ชายคนนึงจะเข้ามาในชีวิต ซึ่งเราก็บอกแล้วว่าเรามีผัวอยู่ แต่กำลังอยากจะเลิก ซึ่งก็ไม่ได้มีคนนี้แล้วอยากเลิกกับผัวนะ แต่เราแค่ อยากเลิกกับเขาไม่ได้สักพักใหญ่ๆแล้ว จนวันหนึ่งเราอยากเริ่มต้นใหม่กับคนนี้ แต่เรายังไม่อยากเริ่มต้นในขณะที่เรามีอีกคนอยู่เราจึงไปเลิกกับเขา เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2564 แล้วเราก็คบกับคนใหม่ หลังจากที่คบกับคนใหม่ได้ไม่นาน คนเก่าก็ยังไม่ไปจากบ้านเรา บอกขอเวลาหน่อยยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้ ขอเวลาหน่อยยังทำใจไม่ได้ เรื่อง เรา ขอเวลาหน่อยยังทำใจไม่ได้เรื่องลูก พอดีมีเลี้ยงหมาด้วยกันตัวนึง เลี้ยงเหมือนลูกเลย ก็ขออยู่แบบนี้ จนวันนึง เขาขอให้เรากลับมาเหมือนเดิม ขอให้เลิกกับคนใหม่ แล้วมันก็เป็นจังหวะที่คนใหม่ ก็แสดงตัวตนออกมาให้เราเห็น ว่าเขาก็ไม่ได้ดีกับเราร้อยเปอร์เซ็นต์ เหมือนที่วาดฝันไว้ สุดท้าย ฉันก็กลับมาหาคนเดิม ที่คบกันมา 5-6 ปี ก็ยอมรับนะคะ ว่าตอนที่จะกลับมา ตัวฉันเองก็มีบางส่วนหัวใจ ที่ยังเลิกลาไม่ได้ แต่ตอนนั้นยอมรับว่า อย่างน้อยฉันจะได้ก้าวออกไปแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่อยากเลิกเพราะเขาไม่แก้ไขปรับปรุงตัวเลย เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่แบบมีความสุขเราเป็นคนโรแมนติกเราเป็นคนขี้อ้อน เราเป็นคนอ่อนโยนอ่อนหวาน เวลาอยู่กับเขา ถ้าไม่ทะเลาะกัน แต่เขาไม่เคยให้ความสุขเราเลย มีแต่ความรู้สึกแย่ๆ พยายามทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน จนวันนึงค่ะ ได้มีเกิดเรื่องเกิดราวไว้ทำให้เราสองคนได้แยกจากกัน โดยให้ไปอยู่คนละทิศคนละทาง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขาจะรู้สึกยังไงและฉันจะรู้สึกยังไง ตัวฉันเองร้องไห้ทุกวัน เพราะรู้ตัวว่าขาดเขาไม่ได้ ส่วนเขา ไม่รู้สึกอะไรเลย วันหนึ่ง ผ่านไปได้ประมาณเดือนกว่าๆ มันมีเซ้นส์ของความรู้สึก ว่าเขาไม่อยู่บ้านไม่อยู่ห้อง ไปไหนไม่รู้ ก็ลองโทรวีดีโอคอลไป ไม่รับสายตัดสาย ก็พิมพ์คุยกันได้สักพักก็ทะเลาะกันใน Line สุดท้ายเขาก็ปิดเครื่องหนี ช้ามากก็เปิดเครื่องแล้วบอกว่าจะโทรมาทำไมนักหนา 3 วันผ่านไปฉันก็ที่เรื่องนี้ทุกวันจนสรุปแล้ว เขาบอกกับฉันว่าเขาไปวันไนท์สแตนด์กับกระเทยอีกคน แถวๆนั้น เพราะฉันถามถึงเขาก็บอกว่าเราห่างกัน จะให้เขาทำยังไง ฉันเลยถามกลับไปว่า ตอนอยู่ด้วยกันก็ไม่ได้เอา แล้วจะมาอ้างทำไมว่าพอฉันไม่อยู่ อยากเอา ตอนฉันอยู่ 3 เดือน 6 เดือนยังไม่เอาซะเลย มันเป็นแค่ข้ออ้างสำหรับคนคนหนึ่ง
ลืมเข้าประเด็นเลยค่ะประเด็นคือตอนนี้ ฉันห่างกันไม่ได้ประมาณ 2 เดือนเกือบ 3 เดือนแล้ว ความรู้สึกของฉันน่ะฉันยังยอมรับว่ารักเขาอยู่ตลอด เลิกกับเขาไม่ได้ แล้วก็เจ็บทุกครั้งที่คิดเรื่องเขาไปมีอะไรกับคนอื่น ไม่อยากให้เขาไปมีคนใหม่เลยนะ อาจจะเป็นการตัดความรู้สึกได้ง่ายกว่า แต่เขาก็บอกว่าไม่มีไม่มี ซึ่งเราอยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้หรอกว่ามีไม่มี อยากให้เขาบอกมาตรงๆเลย ว่าจะไปมีคนอื่นแล้ว พูดแบบนี้ไปกี่รอบแล้ว เขาก็บอกได้แค่ว่า ไม่มีหรอกไม่คิด อยากจะรู้ว่านิสัยของผู้ชายพวกนี้ เขาคิดอะไรอยู่ ให้เลิกกับเราก็ไม่เลิก ให้ไปจากเราก็ไม่ไป ถ้าเขาบอกเขาจะไปมีคนใหม่ ตัวฉันเองก็จะได้เริ่มใหม่กับคนใหม่ได้สักที ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครใหม่นะ แต่แค่มีความรู้สึกว่า มันเจ็บอ่ะ ที่คิดว่าเขายังรักเราอยู่ไหมเขาก็ไม่ตอบ เลิกไมค์เขาก็บอกไม่เลิก ไม่มีคนใหม่ไหมเขาก็บอกไม่เอายังไม่ไป ยังไม่คิด แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะกั๊กกันไว้ทำไมแบบนี้
อยากรู้ว่าจะทำยังไงกับความรู้สึกที่ เลิกรักไม่ได้ แต่อีกฝ่าย ก็ไม่ชัดเจนกับความรู้สึก
ปัญหามันมีอยู่ว่า แฟนเรา ตอนที่คบกันเขาเป็นผู้ชายพี่ มีเมียเป็นผู้หญิง ตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาชอบสาวประเภทสองมากน้อยแค่ไหน เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดตอนที่อยู่กับเราหลังจาก 2-3 ปีที่อยู่ด้วยกันแต่ก่อนที่จะได้กันหรือมีอะไรกันหรือจะได้เป็นแฟนกันเขาเป็นคนที่ห่วงมากติดต่อตลอดไม่ยอมให้วางสายนู่นนี่นั่นยอมรับนะคะ ว่าได้สามีคนนี้มาจาก Beetalk สมัยเมื่อเกือบ 8 ปีที่แล้ว ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจังเพราะว่าสมัยนั้นก็ยอมรับก็ยังเป็นวัยรุ่น แต่ พอให้คบกันเขาก็อยากย้ายมาอยู่บ้านเรา ยอดไม่อยู่กับเราแรกๆก็ทะเลาะกันบ่อย ในเรื่องของเมียเก่าบ้างเรื่องของความรู้สึกบ้าง เราเป็นกระเทยนะ แล้วแบบบางทีอ่ะเราก็ยอมรับว่าเราติด ในเรื่องของเซ็กซ์ แต่เราก็งงว่าแฟนเราไม่เอาเรา หรือนานๆพี่เอาครั้งหนึ่ง ทะเลาะกันบ่อยมาก ด้วยความที่ว่า แรกๆ เอาทุกวัน ผ่านไปได้ 2-3 เดือนเหมือนเบื่อ ก็เลยมีความรู้สึกงง ก็ทะเลาะกันบ่อย แล้วก็มีความรู้สึกแค่ว่าถ้าไม่ต้องการเราอ่ะก็ขอให้เลิกไปแต่ก็ไม่ยอมเลิกอยู่ด้วยกันมาทะเลาะกันเรื่องแบบนี้ก็บ่อย ด้วยความที่เราเป็นกระเทยที่อยากให้แฟนเราน่ะชอบกระเทยจริงๆอยากมีเราจริงๆถ้าอยากมีผู้หญิงอ่ะเราบอกเลยว่าเราไม่เอาแล้วอยากได้ผู้ชายที่ชอบที่เป็นเราถ้าไม่ชอบเราก็โอเคเลิกกันไปเถอะ อย่างน้อยก็อยู่กันไม่ได้แต่คนนี้ยอมทุกอย่างกับเราจนถึงเวลาประมาณปีที่ 5 เราก็ยอมรับว่า เรานอกใจเขาแต่มีอะไรกับคนอื่น ซึ่งช่วงนั้น ทะเลาะกันบ่อย จนเขาไม่ยุ่งอะไรกับเราเลยเขาเองก็ติดยา เราก็เลย หาคนที่ เข้าใจเราได้คนนึง แต่พอถึงเวลาแล้ว เขาก็ขอร้องให้เรามีเขาแค่คนเดียวเขาจะแก้ไขปรับปรุงตัวใหม่ ช่วงนั้นก็เลิกกับคนนั้นไปก็อยู่กับเขาแบบมีแค่เขาคนเดียว จนวันหนึ่งเรารู้สึกเราไม่ไหวแล้วกับพฤติกรรมของเขาในความรู้สึกของเรา เราแค่รู้สึกว่าเขาไม่ได้ชอบกระเทยจริงๆ เขามีกันเคยอย่างเราก็แค่อยากสบายอยากอยู่แบบไม่ลำบาก เราไม่ได้บอกว่าเราเลี้ยงเขานะ แต่คือแค่ว่าเราสร้างของเรา โดยที่เราไม่ได้อาศัย ครอบครัว เขา เรายอมเป็นหนี้เป็นสินเพื่อให้มีทุกอย่าง เพื่อให้อยู่อย่างสบาย สุดท้ายแล้ว วันนึงเรารู้สึกว่าเราอยากเลิก เพราะเราหมดความอดทนกับพฤติกรรม อาจจะเบื่อเราก็ได้เราก็โอเคเราเข้าใจ แต่เราก็ไม่ใช่คนที่ คนอื่นไม่อยากได้ เราไม่ใช่คนไม่สวย เราไม่ใช่คนที่ไม่น่าเอา ขอพูดแบบ หยาบๆ เราก็เป็นคนดูแลตัวเองนะ ถือว่าดูดีระดับนึง ในสายกะเทย ถึงอาจจะไม่ได้สวยเวอร์วัง แต่เราก็ถือว่า เราก็มีเสน่ห์ในตัวของเรา อยู่ดีๆวันนึงก็มีผู้ชายคนนึงจะเข้ามาในชีวิต ซึ่งเราก็บอกแล้วว่าเรามีผัวอยู่ แต่กำลังอยากจะเลิก ซึ่งก็ไม่ได้มีคนนี้แล้วอยากเลิกกับผัวนะ แต่เราแค่ อยากเลิกกับเขาไม่ได้สักพักใหญ่ๆแล้ว จนวันหนึ่งเราอยากเริ่มต้นใหม่กับคนนี้ แต่เรายังไม่อยากเริ่มต้นในขณะที่เรามีอีกคนอยู่เราจึงไปเลิกกับเขา เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2564 แล้วเราก็คบกับคนใหม่ หลังจากที่คบกับคนใหม่ได้ไม่นาน คนเก่าก็ยังไม่ไปจากบ้านเรา บอกขอเวลาหน่อยยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้ ขอเวลาหน่อยยังทำใจไม่ได้ เรื่อง เรา ขอเวลาหน่อยยังทำใจไม่ได้เรื่องลูก พอดีมีเลี้ยงหมาด้วยกันตัวนึง เลี้ยงเหมือนลูกเลย ก็ขออยู่แบบนี้ จนวันนึง เขาขอให้เรากลับมาเหมือนเดิม ขอให้เลิกกับคนใหม่ แล้วมันก็เป็นจังหวะที่คนใหม่ ก็แสดงตัวตนออกมาให้เราเห็น ว่าเขาก็ไม่ได้ดีกับเราร้อยเปอร์เซ็นต์ เหมือนที่วาดฝันไว้ สุดท้าย ฉันก็กลับมาหาคนเดิม ที่คบกันมา 5-6 ปี ก็ยอมรับนะคะ ว่าตอนที่จะกลับมา ตัวฉันเองก็มีบางส่วนหัวใจ ที่ยังเลิกลาไม่ได้ แต่ตอนนั้นยอมรับว่า อย่างน้อยฉันจะได้ก้าวออกไปแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่อยากเลิกเพราะเขาไม่แก้ไขปรับปรุงตัวเลย เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อยู่แบบมีความสุขเราเป็นคนโรแมนติกเราเป็นคนขี้อ้อน เราเป็นคนอ่อนโยนอ่อนหวาน เวลาอยู่กับเขา ถ้าไม่ทะเลาะกัน แต่เขาไม่เคยให้ความสุขเราเลย มีแต่ความรู้สึกแย่ๆ พยายามทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน จนวันนึงค่ะ ได้มีเกิดเรื่องเกิดราวไว้ทำให้เราสองคนได้แยกจากกัน โดยให้ไปอยู่คนละทิศคนละทาง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขาจะรู้สึกยังไงและฉันจะรู้สึกยังไง ตัวฉันเองร้องไห้ทุกวัน เพราะรู้ตัวว่าขาดเขาไม่ได้ ส่วนเขา ไม่รู้สึกอะไรเลย วันหนึ่ง ผ่านไปได้ประมาณเดือนกว่าๆ มันมีเซ้นส์ของความรู้สึก ว่าเขาไม่อยู่บ้านไม่อยู่ห้อง ไปไหนไม่รู้ ก็ลองโทรวีดีโอคอลไป ไม่รับสายตัดสาย ก็พิมพ์คุยกันได้สักพักก็ทะเลาะกันใน Line สุดท้ายเขาก็ปิดเครื่องหนี ช้ามากก็เปิดเครื่องแล้วบอกว่าจะโทรมาทำไมนักหนา 3 วันผ่านไปฉันก็ที่เรื่องนี้ทุกวันจนสรุปแล้ว เขาบอกกับฉันว่าเขาไปวันไนท์สแตนด์กับกระเทยอีกคน แถวๆนั้น เพราะฉันถามถึงเขาก็บอกว่าเราห่างกัน จะให้เขาทำยังไง ฉันเลยถามกลับไปว่า ตอนอยู่ด้วยกันก็ไม่ได้เอา แล้วจะมาอ้างทำไมว่าพอฉันไม่อยู่ อยากเอา ตอนฉันอยู่ 3 เดือน 6 เดือนยังไม่เอาซะเลย มันเป็นแค่ข้ออ้างสำหรับคนคนหนึ่ง
ลืมเข้าประเด็นเลยค่ะประเด็นคือตอนนี้ ฉันห่างกันไม่ได้ประมาณ 2 เดือนเกือบ 3 เดือนแล้ว ความรู้สึกของฉันน่ะฉันยังยอมรับว่ารักเขาอยู่ตลอด เลิกกับเขาไม่ได้ แล้วก็เจ็บทุกครั้งที่คิดเรื่องเขาไปมีอะไรกับคนอื่น ไม่อยากให้เขาไปมีคนใหม่เลยนะ อาจจะเป็นการตัดความรู้สึกได้ง่ายกว่า แต่เขาก็บอกว่าไม่มีไม่มี ซึ่งเราอยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้หรอกว่ามีไม่มี อยากให้เขาบอกมาตรงๆเลย ว่าจะไปมีคนอื่นแล้ว พูดแบบนี้ไปกี่รอบแล้ว เขาก็บอกได้แค่ว่า ไม่มีหรอกไม่คิด อยากจะรู้ว่านิสัยของผู้ชายพวกนี้ เขาคิดอะไรอยู่ ให้เลิกกับเราก็ไม่เลิก ให้ไปจากเราก็ไม่ไป ถ้าเขาบอกเขาจะไปมีคนใหม่ ตัวฉันเองก็จะได้เริ่มใหม่กับคนใหม่ได้สักที ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครใหม่นะ แต่แค่มีความรู้สึกว่า มันเจ็บอ่ะ ที่คิดว่าเขายังรักเราอยู่ไหมเขาก็ไม่ตอบ เลิกไมค์เขาก็บอกไม่เลิก ไม่มีคนใหม่ไหมเขาก็บอกไม่เอายังไม่ไป ยังไม่คิด แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะกั๊กกันไว้ทำไมแบบนี้