ลบแล้วค่ะ

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นเป็นเพราะเราแค่อยากระบายเกี่ยวกับคุณพ่อของเราเอง พ่อเป็นคนที่พูดจาห้วนๆขวานผ่าซากไม่สนว่าคุณจะอายุเท่าไหร่ก็จะพูดแบบนั้นใส่ แต่ถ้าพวกผู้ใหญ่รุ่นตายายก็จะพูดปกติ เคร่งทุกเรื่องแต่ก็

เรื่องมันมีอยู่ว่า ที่บ้านมีเด็ก 2 คน อายุห่างกันแค่ 3 เดือน คนโต 5 ขวบ คือลูกของลูกสาวคนเล็กของยาย เราเรียกเขาว่าน้า ส่วนคนเล็กคือลูกเราเองค่ะ 4 ขวบ 9 เดือน คนโตส่วนมากยายจะเป็นคนเลี้ยงค่ะเพราะพ่อแม่

พ่อแม่ไม่เข้าใจว่า สิ่งที่ต้องการเป็นความรักแบบไหน เอาจริงๆนะ พ่อผมอะเวลาเครียดชอบลงกับแม่พี่และบ่อยที่สุกผม ตอนนี้เกลียดมากทำไรผิดนิดๆก็ดุด่าบางที่นะตี แม่ก็ชอบจับผิดเวลาหงุดหงิดก็จับผิด และเวลาดุด่า

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราแค่อยากมาระบายความรู้สึกเกี่ยวกับครอบครัว คือเราเป็นลูกคนเดียวและมีลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งครอบครัวเราคนนึงเขาก็ฝากเราไว้กับพี่ค่ะ ปกติตอนเด็กเราติดเขามากไปไหนไปด้วยตลอดรู้สึกรักเขามากในฐ

เรากำลังเครียดเรื่องงานและเรื่องเพื่อน  แต่วันนึงเราเครียดหนักมาก และพ่อแม่เราก็เห็น แล้วแม่ก็ดุด่าใส่เรา เราก็ทำอะไรไม่ได้ก็แค่ฟังและเถียงกับแม่ไปเรื่อยๆ แทนที่จะให้กำลังใจ แต่กลับมาดุด่าใส่เรา

เปนหลานมาอยู่กับยายมีพี่น้องเเต่ผมมักจะโดนด่าทุกครั้งงานบ้านผมทำให้ทุกอย่างให้เเล้วน้องพี่ไม่ใช้นอนสบายหมดเเต่ผมต้องทำพอมีญาติมาบ้านเขาก็พูดว่าผมใช้เฮียอะไรไม่เคยทำสักอย่างด่าต่อหน้าญาติที่มาผมไม่รุ้จ

ก่อนอื่นนะคะ เรื่องนี้เก็บกดมานานมาก เลยมีหลายครั้งที่นั่งคิดมากและแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เรื่องคือ ตอนแรกเราไม่รู้ว่าเราไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อกับแม่แต่พอมาวันนึงเรารู้ความจริงเข้าเราเงิบและตกใจมากๆ ตอนน

ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างหรือปล่าว คือแบบ....... เราอยู่บ้านกับตายายเเล้วแม่คือไปทำงานที่ต่างจังหวัดเเล้วบริเวณข้างบ้านก็เป็นบ้านของญาติพี่น้องกันหมด ยายของเราอ่ะเเกไม่เคยด่าลูกหลานคนไหนต่อหน้าเ

ไม่รู้เพราะเราเด็กสุดในห้องหรือเปล่า ถึงต้องมาโดนแบบนี้ ทำอะไรก็แทบไม่เคยถูกใจหัวหน้า เวลาจะดุเราก็ดุต่อหน้าคนอื่นๆ ในห้อง บางทีก็ดุต่อหน้าคนนอกห้อง บางทีก็ดุในที่ประชุม แต่พอจะดุลูกน้องคนอื่นๆ กลับเร

หนูอยู่กับยายมาตั้งแต่เกิดเลยค่ะ ช่วงหนูม.ต้น หนูเกเรหนักมากเรียนไม่เอากลับบ้านตี2-3ติดเพื่อนโดนเรียกปกครองทุกสัปดาห์เลยหนูเป็นอย่างงี้อยู่พักใหญ่ จนช่วงนี้ขึ้นม.ปลายมา หนูได้แยกกับกลุ่มเพื่อนเดิม หนู