ตัวเราเริ่มป่วยตั้งแต่เดือนกันยายนปีที่แล้วตอนนี้อาการก็ยังไม่หายขาด เราต้องอดทนทำงาน เราเป็นเสาหลักของบ้าน เจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องอดทนมาทำงาน มีเงินเก็บนิดหน่อยพอป่วยจำเป็นถอนออกมาเพื่อไปจ่ายค่ารักษา ซึ้งตอนนี้ก็เหลือไม่กี่บาท แม่เราขับรถไม่เป็น ไม่มีอาชีพ ปวดขาบ่อย เราก็ซื้อยามาให้กิน ตอนนี้ก็ดีขึ้น และยังมีน้าที่มาอาศัยอยู่ด้วย ทุกคนต่างหวังจากเรา พอเราพูดเราบ่น ก็โกรธ ไม่พอใจเราอีก
เงินเดือน 12,000
จ่ายค่าบัตรเครดิต 3,000
ค่าไฟ 500++
แม่ 3,000
ค่าใช้จ่ายของเรา/เดือน 2,000
น้ำมันรถ 500
ซื้อของใช้ กับข้าว เข้าบ้านไม่ต่ำกว่า 3,000
หลายเดือนที่ผ่านมาแม่ไม่เอาเงินที่เราให้ออกมาใช้จ่ายส่วนรวม เกี่ยงให้เราจ่ายตลอดจนเราเงินไม่พอใช้ ต้องถอนเอาเงินเก็บมาใช้เกือบทุกเดือน เหมือนแกคิดว่าเราโกหก คิดว่าเรามีเงินเยอะ พักหลังมาไม่มีเงินเหลือเก็บเลย
เรามีเพียงมอเตอร์ไซค์ 1 คัน ป่วยแค่ไหนก็ต้องพาตัวเองไปหาหมอ ไม่ไหวก็ต้องไหว ใจมันท้อแท้ น้อยเนื้อต่ำใจ วันหยุดเราต้องมาเก็บกวาดบ้าน ตัดหญ้า อยากพักก็ไม่ได้พัก แม่จะเกี่ยงเราตลอด ทั้งหุงข้าว ล้างจาน ซักผ้า รวมถึงน้าด้วย ทุกๆคนต่างร่างกายครบ 32 อายุยังไม่ถึง 60 ด้วยซ้ำแต่กับโยนภาระทั้งหมดมาให้เรา
เราควรแก้ปัญหานี้ยังไง
เงินเดือน 12,000
จ่ายค่าบัตรเครดิต 3,000
ค่าไฟ 500++
แม่ 3,000
ค่าใช้จ่ายของเรา/เดือน 2,000
น้ำมันรถ 500
ซื้อของใช้ กับข้าว เข้าบ้านไม่ต่ำกว่า 3,000
หลายเดือนที่ผ่านมาแม่ไม่เอาเงินที่เราให้ออกมาใช้จ่ายส่วนรวม เกี่ยงให้เราจ่ายตลอดจนเราเงินไม่พอใช้ ต้องถอนเอาเงินเก็บมาใช้เกือบทุกเดือน เหมือนแกคิดว่าเราโกหก คิดว่าเรามีเงินเยอะ พักหลังมาไม่มีเงินเหลือเก็บเลย
เรามีเพียงมอเตอร์ไซค์ 1 คัน ป่วยแค่ไหนก็ต้องพาตัวเองไปหาหมอ ไม่ไหวก็ต้องไหว ใจมันท้อแท้ น้อยเนื้อต่ำใจ วันหยุดเราต้องมาเก็บกวาดบ้าน ตัดหญ้า อยากพักก็ไม่ได้พัก แม่จะเกี่ยงเราตลอด ทั้งหุงข้าว ล้างจาน ซักผ้า รวมถึงน้าด้วย ทุกๆคนต่างร่างกายครบ 32 อายุยังไม่ถึง 60 ด้วยซ้ำแต่กับโยนภาระทั้งหมดมาให้เรา