ในศาสนาอิสลาม กรณีของการดำรงอยู่ของพระเจ้านั้นมั่นคงในแง่ของรากฐานที่มีเหตุผล เช่นเดียวกับวัตถุประสงค์ ความหมาย การปลอบโยน และการชี้นำที่พระเจ้าประทานให้กับชีวิตของเราที่ได้บอกให้เราทราบในอัลกุรอาน, อัลกุรอานสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดความเชื่อมั่นโดยการดึงดูดแง่มุมต่างๆ ของชีวิตภาย ในของมนุษย์ กล่าวคือสู่หัวใจและความคิดนั้นก็คือ "สัญชาตญาณ" ของมนุษย์ 

   มนุษย์ยอมรับผู้ให้กำเนิดโดยสัญชาตญาณ น้อยครั้งมากที่มนุษย์จะพิสูจน์ความเป็นผู้ให้กำเนิดที่แท้จริงของตน ถึงแม้ว่าจะมีขบวนการที่พิสูจน์ได้อย่างแน่ นอนในปัจจุบันก็ตาม แต่สัญชาตญาณบอกให้ทารกยอมรับผู้บังเกิดเกล้าของเขา มนุษย์ทุกๆคนบนโลกใบนี้ถูกพระเจ้าสร้างมาอย่างไม่ม่ีข้อสงสัย เพราะเหตุ ว่าทุกๆวันนี้ถึงแม้ว่าผู้ที่ดูหมิ่นพระเจ้า และไม่เชื่อว่าพระเจ้ามีอยู่จริง ยามตกยากในหัวใจจะร้องเรียกหาผู้ที่มีอำนาจเหนือมนุษย์ให้ช่วยเหลืออยู่เสมอ
  
  ถึงแม้ว่ามนุษย์จะนับถือศาสนาใดก็ตามที่ปฏิเสธพระเจ้าผู้สร้าง แต่สัญชาตญาณจะบอกเขาเหล่านั้นว่ามีอำนาจเหนือมนุษย์ที่พวกเขาอาจจะยึดเป็นที่พึงได้คือ การร้องหาสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลกเป็นที่พึ่ง, โดยที่ไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลกที่เขาเรียกร้อง บ้างก็สร้างเป็นรูปเจว็ดต่างๆขึ้นมาเท่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้ ซึ่งแท้จริงแล้วสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลกที่เขาเรียกหาคือพระเจ้าผู้สร้างซึ่งเขาไม่อาจจะมองเห็นได้ด้วยสายตาของมนุษย์

ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องพิสูจน์ให้ผู้ใดเห็นว่ามีพระเจ้าอยู่จริง ทฤษฏี หรือขบวนการทางวิทยาศาสตร์ใดๆไม่อาจจะพิสูจน์ได้  แต่สัญชาตญาณของมนุษย์ ทุกๆคนเชื่อว่ามีอำนาจที่เหนือมนุษย์ ซึ่งเขาจะตั้งชื่อว่าอะไรไม่สำคัญ อำนาจที่ยิ่งใหญ่ภายใต้สามัญสำนึกของมนุษย์นั้นคือผู้ที่สร้างชีวิตของพวกเขาขึ้นมา มนุษย์น้อยคนที่จะเนรคุณผู้ให้กำเนิดแก่พวกเขา เช่นเดียวกันก็จะมีมนุษย์เป็นส่วนน้อยเท่านั้นที่จะไม่เรียกร้องความช่วยเหลือหรือเนรคุณต่อผู้สร้างของเขา  ทั้งนี้ก็เพราะทุกๆชีวิตมนุษย์ที่เกิดมาบนโลกนี้ได้ยอมรับรู้ว่าพระเจ้าคือ ผู้สร้างชีวิตพวกเขา ไว้ก่อนที่จะมาจุติในครรภ์ของมารดา

"ความหมายที่แท้จริงของอายะฮ์นี้คือ อัลลอฮ์ทรงให้กำเนิดลูกหลานของ อดัมจากมนุษย์ทุกคน และทำให้แต่ละคนตระหนักถึงตัวตนหรือจิตวิญญาณของตนเองเมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และเมื่อสติสัมปชัญญะเต็มขั้นนั้น เขาก็รู้ว่ามีผู้สร้าง (สูงสุดและไร้สาเหตุ) ที่ทำให้เขามีตัวตนขึ้นมา การรับรู้นี้เป็นผลมาจากการตระหนักรู้โดยธรรมชาติของมนุษย์ทุกคน ซึ่งทำให้เขาต้องรับผิดชอบต่อความเชื่อหรือการไม่เชื่อ การ กระทำ ความดีหรือการกระทำชั่วของเขา ในขั้นตอนนี้ แต่ละคนจะเป็นอิสระจากอิทธิพลอันมืดบอดของผู้อื่น, แสดงให้เห็นว่ามนุษย์มีใจอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ แต่ในวันตัดสินพวกเขาจะปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้จักผู้สร้าง หรือไม่มีผู้ใดบอกให้รู้ว่ามีผู้สร้าง"