สวัสดีครับ อย่างเเรกที่อยากจะพูดคือการที่ผมตั้งกระทู้มาผมอยากระบายความในใจที่พูดกับใครไม่ได้ ทำได้เเต่เก็บเอาไว้คนเดียว
เรื่องนี้เกี่ยวกับครอบครัวผมครับ ผมอายุ14 ม.2 ผมมีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวบ่อยมากครับ ครอบครัวผมออกเเนวtoxic โดนด่าโดนบ่นตลอด โดนกดดัน
พ่อ-เเม่ ของผมท่านชอบด่าว่าผมทั้งเรื่องเล็กถึงเรื่องใหญ่ เมื่อก่อนก็ไม่เป็นเเบบนี้หรอกครับ มันพึ่งมาหนักตอนเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง ผมโดนด่าทุกเรื่องสารพัดนานาชนิด เเต่ผมเข้าใจเพราะผมผิดเลยโดนด่า เเต่เค้าด่าผมหนักมากด่าจะเป็นจะตาย เเต่ปัญหาที่ผมว่าหนักสุดคือการกดดันเรื่องเรียน เเละการใช้คำพูดที่รุนเเรง เช่นเเม่ของผมไล่ผมไปตาย,เครียดหรอ งั้นก็ไปตายสิ,อยากตายหรอ,ไม่ทำตาย ส่วนพ่อก็ไม่เเพ้กันเลยครับสุดๆ อยู่ดีๆก็บอกว่าผมกวนตีนเเบบ อย่ากวนตีนนะ เดี๋ยวกูตบปาก,ไม่ฟังก็บ้องหูมันดิ,ถ้าไม่ทำเดี๋ยวกูจะกระทืบให้ นี่เเหละครับที่ผมโดนมาหนัก หลายปีเเล้วที่ผมทน เเละเรื่องเลยก็เหมือนกันครับ กดดันเเบบ ถ้าสอบตกนะตายเเน่ ผมเครียดครับ เหนื่อยครับ เเต่ผมไม่สามารถพูดได้ พอผมบ่นว่าเหนื่อย(เหนื่อยใช้เเรง) เค้าก็พูดว่าเป็นเด็กเเค่นี้เหนื่อยเป็นหรอ เเละพ่อผมทำตัว ตบหัวเเล้วลูบหลังครับ ชอบพูดให้ผมเตรียดจนผมรำคาญเลยเผลอขึ้นเสียง จากนั้นก็เข้าทางเค้าเลยครับ ด่าผมเลย ว่าพ่อพูดเล่นเเค่นี้ไม่ได้หรอ มันมีอีกเยอะครับเรื่องเเบบนี้เเละอีกเหตุการณ์นึง เเม่สั่งพ่อให้ทำงานบ้าน พ่อก็มาสั่งผม ก็ฟังดูปกติใช่มั้ยครับ เเต่มันไม่ใช่ พ่อผมชอบพูดว่า ถ้าไม่ให้ลูกทำเเล้วจะ"เลี้ยงลูกไว้ทำเxี้ยอะไร"ผมจุกครับเจ็บด้วยกับคำๆนี้ เเต่ผมทำอะไรไม่ได้เพราะผมมันก็เเค่เด็กคนนึงที่ดูเเลตนเองไม่ได้ผมยังต้องการคนที่ได้ชื่อว่าพ่อเเม่มาดูเเล เเต่ผมเศร้าจริงๆนะ เเละหลายครั้งที่จู่ๆผมก็ร้องไห้,เศร้าผมเศร้าครับเคยคิดอยากฆ่าตัวตายเเต่ผมกลัวตายครับ ผมคิดว่ามันคงไม่เเปลกเลยถ้าวันนึงผมเป็ฯโรคซึมเศร้ามา ผมจึงไม่เคยโกรธเลยที่เค้าด่าทอผมเพราะผมทำอะไรไม่ได้ เเต่ผมก็ยังเชื่อว่า อย่างน้อยในใจลึกๆเค้าก็ไม่เสียใจที่คลอดผมออกมานะมั้ง พวกเค้าชอบทะเลาะกันทุกครั้งที่มีโอกาส ผมก็เครียดไปด้วยถึงจะเเค่ฟังพวกเค้าด่ากัน ท้ายที่สุดนี้ผมก็ตั้งมุ่นไว้ครับว่าโตไปผมต้องตอบเเทนเเละเลี้ยงดูพวกท่านเหมือนที่พวกท่านเลี้ยงดูผมอยู่ทุกวันนี้ เเละผมจะเลี้ยงลูกในอนาคตผมให้ดีมีเเต่สุข ทุกข์ไม่มี ไม่ให้เค้าต้องโดนเเบบที่ผมโดนอยู่ เพราะพ่อเเม่ต่อให้เเย่เเค่ไหน ก็คือพ่อเเม่ครับ เเถม ผมไม่ค่อยมีความสุขเลยตอนอยู๋บ้าน ความสุขของผมส่วนใหญ่อยู่ที่โรงเรียน ผมมีอีกปัญหาคือ ชอบเก็บตัว เเละไม่ค่อยเข้าสังคมครับ ขอบคุณครับที่รับฟังปัญหาของเด็ก14คนนี้ ขอบคุณจริงๆครับ
ความในใจที่อยากระบายออกมา
เรื่องนี้เกี่ยวกับครอบครัวผมครับ ผมอายุ14 ม.2 ผมมีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัวบ่อยมากครับ ครอบครัวผมออกเเนวtoxic โดนด่าโดนบ่นตลอด โดนกดดัน
พ่อ-เเม่ ของผมท่านชอบด่าว่าผมทั้งเรื่องเล็กถึงเรื่องใหญ่ เมื่อก่อนก็ไม่เป็นเเบบนี้หรอกครับ มันพึ่งมาหนักตอนเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง ผมโดนด่าทุกเรื่องสารพัดนานาชนิด เเต่ผมเข้าใจเพราะผมผิดเลยโดนด่า เเต่เค้าด่าผมหนักมากด่าจะเป็นจะตาย เเต่ปัญหาที่ผมว่าหนักสุดคือการกดดันเรื่องเรียน เเละการใช้คำพูดที่รุนเเรง เช่นเเม่ของผมไล่ผมไปตาย,เครียดหรอ งั้นก็ไปตายสิ,อยากตายหรอ,ไม่ทำตาย ส่วนพ่อก็ไม่เเพ้กันเลยครับสุดๆ อยู่ดีๆก็บอกว่าผมกวนตีนเเบบ อย่ากวนตีนนะ เดี๋ยวกูตบปาก,ไม่ฟังก็บ้องหูมันดิ,ถ้าไม่ทำเดี๋ยวกูจะกระทืบให้ นี่เเหละครับที่ผมโดนมาหนัก หลายปีเเล้วที่ผมทน เเละเรื่องเลยก็เหมือนกันครับ กดดันเเบบ ถ้าสอบตกนะตายเเน่ ผมเครียดครับ เหนื่อยครับ เเต่ผมไม่สามารถพูดได้ พอผมบ่นว่าเหนื่อย(เหนื่อยใช้เเรง) เค้าก็พูดว่าเป็นเด็กเเค่นี้เหนื่อยเป็นหรอ เเละพ่อผมทำตัว ตบหัวเเล้วลูบหลังครับ ชอบพูดให้ผมเตรียดจนผมรำคาญเลยเผลอขึ้นเสียง จากนั้นก็เข้าทางเค้าเลยครับ ด่าผมเลย ว่าพ่อพูดเล่นเเค่นี้ไม่ได้หรอ มันมีอีกเยอะครับเรื่องเเบบนี้เเละอีกเหตุการณ์นึง เเม่สั่งพ่อให้ทำงานบ้าน พ่อก็มาสั่งผม ก็ฟังดูปกติใช่มั้ยครับ เเต่มันไม่ใช่ พ่อผมชอบพูดว่า ถ้าไม่ให้ลูกทำเเล้วจะ"เลี้ยงลูกไว้ทำเxี้ยอะไร"ผมจุกครับเจ็บด้วยกับคำๆนี้ เเต่ผมทำอะไรไม่ได้เพราะผมมันก็เเค่เด็กคนนึงที่ดูเเลตนเองไม่ได้ผมยังต้องการคนที่ได้ชื่อว่าพ่อเเม่มาดูเเล เเต่ผมเศร้าจริงๆนะ เเละหลายครั้งที่จู่ๆผมก็ร้องไห้,เศร้าผมเศร้าครับเคยคิดอยากฆ่าตัวตายเเต่ผมกลัวตายครับ ผมคิดว่ามันคงไม่เเปลกเลยถ้าวันนึงผมเป็ฯโรคซึมเศร้ามา ผมจึงไม่เคยโกรธเลยที่เค้าด่าทอผมเพราะผมทำอะไรไม่ได้ เเต่ผมก็ยังเชื่อว่า อย่างน้อยในใจลึกๆเค้าก็ไม่เสียใจที่คลอดผมออกมานะมั้ง พวกเค้าชอบทะเลาะกันทุกครั้งที่มีโอกาส ผมก็เครียดไปด้วยถึงจะเเค่ฟังพวกเค้าด่ากัน ท้ายที่สุดนี้ผมก็ตั้งมุ่นไว้ครับว่าโตไปผมต้องตอบเเทนเเละเลี้ยงดูพวกท่านเหมือนที่พวกท่านเลี้ยงดูผมอยู่ทุกวันนี้ เเละผมจะเลี้ยงลูกในอนาคตผมให้ดีมีเเต่สุข ทุกข์ไม่มี ไม่ให้เค้าต้องโดนเเบบที่ผมโดนอยู่ เพราะพ่อเเม่ต่อให้เเย่เเค่ไหน ก็คือพ่อเเม่ครับ เเถม ผมไม่ค่อยมีความสุขเลยตอนอยู๋บ้าน ความสุขของผมส่วนใหญ่อยู่ที่โรงเรียน ผมมีอีกปัญหาคือ ชอบเก็บตัว เเละไม่ค่อยเข้าสังคมครับ ขอบคุณครับที่รับฟังปัญหาของเด็ก14คนนี้ ขอบคุณจริงๆครับ