เรียนเชิญสมาชิก 7586022 ตอบปัญหาธรรมเพื่อความกระจ่าง

บทนำ ฌาน (Jhāna) คือการเพ่งอารมณ์จนจิตแน่วแน่เป็นอัปปนาสมาธิ จัดเป็นกระบวนการสำคัญในการทำสมถภาวนา (การทำความสงบของจิต) ตามหลักพระพุทธศาสนา ฌานแบ่งออกเป็นสองหมวดใหญ่คือ รูปฌาน (Rūpa Jhāna) 4 และ อรูปฌ

ภาวนานั้นต้องมีทั้งฌานและญาน ภาวนาที่เริ่มจากฌานนั้นช้ามาก หรือ อาจทำไม่ได้เลย ภาวนาจะให้เกิดฌานและญานเร็ว ให้ทั้งฌานและญานเกิดได้พร้อมกันไป ด้วยการให้มี “ผู้ดู” ขึ้นมาก่อน มีผู้ดูเกิดได้เ

อะไรทำให้บางนามรูปฝักใฝ่ในอานาปานสติ(โดยเฉพาะในเหล่าพระพุทธเจ้า) ส่วนตัวก็มองว่าหากใช้ชีวิตไปพิจารณาธรรมไป อานาปานสติก็ไม่ได้มีตลอด แล้วจะทำให้มีตลอด มีเหตุอะไรที่มาทำให้อานาปานสติมีได้บ่อย ๆ ด้วยเหต

แยกจิตออกจากจิตได้จะ เกิดช่องว่าง ผู้ดู(จิต)กับ อารมณ์ในขันธ์ทั้ง5(จิต) เป็นคนอีกคนที่ยืนบนฝั่ง ดูกระแสน้ำอารมณ์อันเชี่ยวกราก สังขารุเปกขาญาน

ดูตรงนี้หลายคนคงยังไม่เข้าใจสติปัฐฐาน จึงควรมาเรียน ก ไก่กันใหม่ สติปัฐฐานคือ ดูการเกิดดับเปลี่ยนแปลง ทาง กาย เวทนา จิต ธรรม เพื่อให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ อนิจัง ทุกขัง อนัตตา ของรูปนาม กาย เวทนา จิ

ขันธ์5ย่อลงมาเหลือรูปกับนาม ย่อลงมาอีกเหลือแค่นาม จิต กายรับรู้อะไรไม่ได้ แม้แต่ตัวเอง แต่จิตรับรู้อะไรได้ทั้งหมด และรับรู้การเกิดดับเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วย อยู่ที่จะมีปัญญาเห็นหรือไม่

เพราะเมื่อเห็นยังมีรูปประกอบอยู่ในรูปเห็น กลาปรูป รูปในความหมายปรมัตถ์ธรรม4นั้น คือ กิริยาอาการต่างๆของจิต เช่น รูปยืน รูปนั่ง รูปทุกช์ รูปสุข รูปคิด รูปปรมัตถธรรมจึงมีความเป็นวิญญานอยู่ในนั้น &

เห็นอย่างหลวงปู่ดู่ “เห็นจิตได้ชั่วช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น ก็เป็นกุศลมหาศาล

บทนำ แนวคิดที่ว่า "ถิรสัญญาเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติ" (ถิระสัญญา อุปัฏฐานะการะณัง สะติสสะ) เป็นหลักการสำคัญที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างองค์ธรรม ๒ ประการ คือ สัญญา (Perception/Memory) และ สติ (