เคยเจอคนเเบบนี้ใหมคะ สังคมทำงานที่ ตอนเเรกก็สนิทกับเราดีเเต่พอไปอยู่กับอีกคนนิสัยอะไรก็เปลี่ยนไป เริ่มห่างจากเราไป ทั้งที่ตัวเราเเละคนรอบข้างก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราก็ถามเพื่อนกับพี่ที่สนิทนะว่าเราทำอะไรไม่ดีโดยไม่รู้ตัวรึป่าว พี่ๆก็บอกว่าไม่หรอกคนเขาคงไม่ชอบไม่อยากคุย ไอเราเป็นพวกไม่ง้อคนค่ะ ไม่เเคร์ คือวันนึงทำงานก็เหนื่อยอยู่เเล้วยังต้องมาเฟรนลี่ตลอดเวลามันไม่ใช่ตัวเราเลยค่ะ เราก็บอกกับพี่ๆที่สนิท คืออยากคุยก็คุย คนเรามันดูออกค่ะว่าใครตีตัวออกห่างหรือไม่ชอบเรา ไม่จำเป็นต้องไปเข้าหาทำตัวให้เป็นตัวตลก นี่เราก็บอกกับพี่ที่สนิทเเบบนี้ค่ะ เราไม่เคยถามเพราะเราคิดว่า ตัวเราไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ตอนเเรกก็ไปกินข้าวด้วยกันดี อยู่มาวันนึงเขาชวนเราไปเเต่เรายุ่งอยู่ ก็บอกเขาไปว่าไปไม่ได้ เขาก็ชวนกินข้าวเที่ยงอีกรอบ เเต่เรายังยุ่งอยู่ค่ะ ยังไม่ทันพิมบอกเขาก็เดินออกไปเลยกับเพื่อนอีกคนเเละรูมเมทเรา พอวันถัดมาก็ไม่ชวนเราเเล้วค่ะ เราก็ไม่ได้อะไร พวกเขากับรูมเมทมีเป็นกลุ่มสั่งน้ำดื่มกัน เเต่พอเรากับเพื่อนสั่งน้ำกัน รูมเมทก็จะบอกทำไมไม่ชวน ทั้งที่ตัวพวกเขาสั่งกันไม่เคยชวนเราเลย กลายเป็นเราผิดส้ะงั้น อยู่นานไปก็เริ่มห่างอยู่ๆก็มาหาว่าเรามีไรให้พูดตรงๆอย่านินทาลับหลัง เราเป็นคนบุคคลิกตรงๆปากดูเเรงๆ เงียบๆ เชิงintrovert ที่อยากคุยก็คือร่าเริงมากค่ะ พอวันไหนเงียบก็คือเงียบขั้นสุด เเต่เราไม่เคยมาว่าพวกเขาเลยจริงๆ เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องก็จะคิดทบทวนตลอดว่าเราไปทำอะไรเขารึป่าว คือเราคิดว่าถ้าไม่ชอบกันไม่อยากคุยคนเรามันมองออกค่ะ ไม่จำเป็นต้องไปง้อไม่ใช่เพื่อนที่สนิทกันเป็นเเค่เพื่อนร่วมงาน เราไม่มองหน้าหลีกเลี่ยงสุดๆ เพราะไม่อยากมีปัญหาโดยใช่เหตุ
เเต่พอมาวันนึง รูมเมทเราก็บอกเเราว่ามีไรคุยเเค่เรื่องงาน เรื่องส่วนตัวไม่ต้องยุ่งกับเขา เราก็เเบบเเล้วเเต่งั้นไม่อยากสนใจไรมาก คือเรากับรูมเมทชอบคุยกันไม่เข้าใจเรื่องงานค่ะ เวลาเราถามว่า งานตรงนี้คิดเงินถูกใหม เขาก็จะตอบเสียงเเข็งหลายครั้ง เหมือนพูดส่งๆค่ะ จนเราไม่กล้าคุยกับเขาเรื่องงานเลย ต้องฝากพี่คนอื่นถามเเทน เเต่หลังๆ รูมเมทเราก็เเปลกพอเราเลิกงานกลับห้องมาเขาก็ตีตัวออกห่างเลยค่ะ ไม่ค่อยอยู่ห้องเหมือนรอเรานอนเเล้วเขาถึงกลับมา ซื้อม่านมาติดคงไม่อยากเห็นเรา ปกติรูมเมทเป็นคนร่าเริงชอบชวนคุย เราจะคอยฟังไม่ค่อยเก้ทมุขเท่าไหร่ เเต่พอนานไปเราอึดอัดค่ะ เหมือนห้องที่เราอยู่มันไม่มีความสุข เเม้กระทั่งกินข้าวก็ไม่กล้าเปิดไฟ เพราะรูมเมทนอนเกรงใจค่ะทำอะไรก็ไม่เป็นตัวเอง เราเลยตัดสินใจออกมาเช่าเอง ปล.เราอยู่กับรูมเมท2คน นางอายุมากกว่าหลายปีอยู่ค่ะตอนเเรกนิสัยดีมากนะ เเต่เป็นคนชอบพูดเเต่เรื่องผชไปเรื่อย เม้าเรื่องคนอื่นเป็นห่วงคนรอบตัว ชอบเอามาเล่าให้เราฟัง เราบางทีไม่รับมุข ตามไม่ทันละมั้งเลยหลังๆไม่ค่อยคุยกัน เเต่ตั้งเเต่ที่พวกเขาสนิทกัน...... เราก็ไม่อยากอะไรมาก รู้ตัวเองดีก็พอไม่ได้ไปด่าใครก่อนหรือให้ร้านอะไรใครก็พอ เราเงียบเเบบนี้อยู่แล้วถ้าพวกเขาคิดว่าเราเปลี่ยนก็คงไม่ใช่เเล้วละ อีกอย่างคือเราอายุน้อยสุดค่ะ เราก็ไม่อยากมีปัญหาเเต่เราก็ไม่ใช่พวกที่ตามคนนุ้นนี่นั้นเพื่อให้มีพวกนะคะ คือเข้าพวกไม่เก่งนั้นเเหละ
เเต่อยู่มาสักพักก็มีเหตุการณ์นึง ตัวเขาเหยียบเท้าเรา เราเป็นคนขี้ตกใจก็จะอุทานออกมา โดยไม่ตั้งใจ เขาเองก็ไม่ได้ขอโทษเราที่เหยียบเท้า เราเลยไม่ได้คิดไร เรื่องที่เราอุทานเราคิดว่าหลายๆคนคงเป็นเหมือนกันจะให้ขอโทษที่อุทานไปก็ได้นะคะ เเต่อยู่เขาก็ถามว่าพูดอะไร เราก็ตอบซื่อๆว่าอุทาน อุ้ย อิดอก คือบอกเเบบนี้เลยค่ะ จะได้รู้ว่าไม่ได้ด่าเราก็บอกว่าอุทานจริงๆไม่ตั้งใจ เขาบอกเราปากหมาที่เหมือนใช้คำอุทานเเบบนี้ เรากับเขาไม่คุยกันปีกว่าเเล้วค่ะ เเต่ไม่เคยมีปัญหากันเเบบนี้นะ บางทีเดินสวนก็อยากทักทายเเต่เขาจะทำหน้าเเบบไม่สนโลกอะ เราก็เมินเลยทำเหมือนไม่มีตัวตน เขาเคยมาถามเพื่อนเราว่าเราด่าอะไรเขา เพื่อนก็บอกไม่ได้พูดไรเลยเเต่เหมือนเขาไม่เชื่อ ****อันนี้ขอเสริมนิดนึงค่ะ ถ้าเราเป็นพวกชอบด่าไปทั่ว นินทาคนอื่น เพื่อนที่อยู่หรือพี่ที่ทำงานคงไม่มีใครชอบเราใหม **** เข้าเรื่องเลยนะ คือเขาว่าเราปากหมา บอกคนอย่างเราไม่มีวันเจริญ ปากเเบบนี้ครอบครัวถึงไม่มีใครเอา ด่าเราเยอะมาก เราก็ไม่รู้จะโต้ตอบทำไมเพราะเราก็เป็นคนปากหมาจริงๆเเต่เราเลือกด่าคนนะคะ ไม่ใช่ใช้ปากโดยไร้เหตุ เราคิดว่ามาทำงานไม่ได้มาทะเลาะกับใคร คือไม่ได้กลัวที่จะโต้ตอบนะคะ เเต่มันไม่ใช่เรื่องค่ะ เพราะเเค่เรื่องเหยียบเท้า กับอุทาน ตัวเขาเองยังไม่ขอโทษเลย เเละตัวเราก็ไม่ได้ด่าโต้ตอบเขาเลยสักนิด ยืนให้เขาด่าเลยค่ะ เเถมจะง้างมือตบเราตั้ง2ครั้ง
ปล.ที่ไม่อยากมีปัญหาเพราะเราว่าออกมาทำงานต่างถิ่นมันก็ลำบากอยู่เเล้วใครๆก็อยากเป็นที่รักค่ะ ทุกคนคงไม่อยากให้ใครมาว่าหรือทำร้ายเรา ไม่ใช่ไม่กล้าสู้เเต่คิดดูเเล้วไม่คุ้มเลยค่ะ เคยคิดอยากจะถามนะว่ามีอะไรทำให้ไม่ชอบใหม เเต่ปากมันเเข็งค่ะ อีกอย่างไม่ใช่เพื่อนที่สนิท เเค่พึ่งมารู้จักตอนทำงานค่ะ .....เขียนครั้งเเรกนะคะถ้าไม่ถูกใจใครขอโทษด้วยน้า เราเเค่อยากขอความเห็นว่าเราผิดขนาดนั้นเลยใหม เเค่อยากเระบายให้ฟังค่ะ ขอบคุณค่ะ
## อยากถามว่าเราผิดขนาดต้องตบตีกันเลยหรอคะ คนที่ไม่ชอบคนอื่น ที่มีอคติกันหรือคนที่ไม่สนิทกันเรื่องเเค่นี้ต้องใช้กำลัง ด่าคนอื่นขนาดนี้เลยหรอคะ
เพื่อนร่วมงานที่เเสนปวดหัว!?!?
เเต่พอมาวันนึง รูมเมทเราก็บอกเเราว่ามีไรคุยเเค่เรื่องงาน เรื่องส่วนตัวไม่ต้องยุ่งกับเขา เราก็เเบบเเล้วเเต่งั้นไม่อยากสนใจไรมาก คือเรากับรูมเมทชอบคุยกันไม่เข้าใจเรื่องงานค่ะ เวลาเราถามว่า งานตรงนี้คิดเงินถูกใหม เขาก็จะตอบเสียงเเข็งหลายครั้ง เหมือนพูดส่งๆค่ะ จนเราไม่กล้าคุยกับเขาเรื่องงานเลย ต้องฝากพี่คนอื่นถามเเทน เเต่หลังๆ รูมเมทเราก็เเปลกพอเราเลิกงานกลับห้องมาเขาก็ตีตัวออกห่างเลยค่ะ ไม่ค่อยอยู่ห้องเหมือนรอเรานอนเเล้วเขาถึงกลับมา ซื้อม่านมาติดคงไม่อยากเห็นเรา ปกติรูมเมทเป็นคนร่าเริงชอบชวนคุย เราจะคอยฟังไม่ค่อยเก้ทมุขเท่าไหร่ เเต่พอนานไปเราอึดอัดค่ะ เหมือนห้องที่เราอยู่มันไม่มีความสุข เเม้กระทั่งกินข้าวก็ไม่กล้าเปิดไฟ เพราะรูมเมทนอนเกรงใจค่ะทำอะไรก็ไม่เป็นตัวเอง เราเลยตัดสินใจออกมาเช่าเอง ปล.เราอยู่กับรูมเมท2คน นางอายุมากกว่าหลายปีอยู่ค่ะตอนเเรกนิสัยดีมากนะ เเต่เป็นคนชอบพูดเเต่เรื่องผชไปเรื่อย เม้าเรื่องคนอื่นเป็นห่วงคนรอบตัว ชอบเอามาเล่าให้เราฟัง เราบางทีไม่รับมุข ตามไม่ทันละมั้งเลยหลังๆไม่ค่อยคุยกัน เเต่ตั้งเเต่ที่พวกเขาสนิทกัน...... เราก็ไม่อยากอะไรมาก รู้ตัวเองดีก็พอไม่ได้ไปด่าใครก่อนหรือให้ร้านอะไรใครก็พอ เราเงียบเเบบนี้อยู่แล้วถ้าพวกเขาคิดว่าเราเปลี่ยนก็คงไม่ใช่เเล้วละ อีกอย่างคือเราอายุน้อยสุดค่ะ เราก็ไม่อยากมีปัญหาเเต่เราก็ไม่ใช่พวกที่ตามคนนุ้นนี่นั้นเพื่อให้มีพวกนะคะ คือเข้าพวกไม่เก่งนั้นเเหละ
เเต่อยู่มาสักพักก็มีเหตุการณ์นึง ตัวเขาเหยียบเท้าเรา เราเป็นคนขี้ตกใจก็จะอุทานออกมา โดยไม่ตั้งใจ เขาเองก็ไม่ได้ขอโทษเราที่เหยียบเท้า เราเลยไม่ได้คิดไร เรื่องที่เราอุทานเราคิดว่าหลายๆคนคงเป็นเหมือนกันจะให้ขอโทษที่อุทานไปก็ได้นะคะ เเต่อยู่เขาก็ถามว่าพูดอะไร เราก็ตอบซื่อๆว่าอุทาน อุ้ย อิดอก คือบอกเเบบนี้เลยค่ะ จะได้รู้ว่าไม่ได้ด่าเราก็บอกว่าอุทานจริงๆไม่ตั้งใจ เขาบอกเราปากหมาที่เหมือนใช้คำอุทานเเบบนี้ เรากับเขาไม่คุยกันปีกว่าเเล้วค่ะ เเต่ไม่เคยมีปัญหากันเเบบนี้นะ บางทีเดินสวนก็อยากทักทายเเต่เขาจะทำหน้าเเบบไม่สนโลกอะ เราก็เมินเลยทำเหมือนไม่มีตัวตน เขาเคยมาถามเพื่อนเราว่าเราด่าอะไรเขา เพื่อนก็บอกไม่ได้พูดไรเลยเเต่เหมือนเขาไม่เชื่อ ****อันนี้ขอเสริมนิดนึงค่ะ ถ้าเราเป็นพวกชอบด่าไปทั่ว นินทาคนอื่น เพื่อนที่อยู่หรือพี่ที่ทำงานคงไม่มีใครชอบเราใหม **** เข้าเรื่องเลยนะ คือเขาว่าเราปากหมา บอกคนอย่างเราไม่มีวันเจริญ ปากเเบบนี้ครอบครัวถึงไม่มีใครเอา ด่าเราเยอะมาก เราก็ไม่รู้จะโต้ตอบทำไมเพราะเราก็เป็นคนปากหมาจริงๆเเต่เราเลือกด่าคนนะคะ ไม่ใช่ใช้ปากโดยไร้เหตุ เราคิดว่ามาทำงานไม่ได้มาทะเลาะกับใคร คือไม่ได้กลัวที่จะโต้ตอบนะคะ เเต่มันไม่ใช่เรื่องค่ะ เพราะเเค่เรื่องเหยียบเท้า กับอุทาน ตัวเขาเองยังไม่ขอโทษเลย เเละตัวเราก็ไม่ได้ด่าโต้ตอบเขาเลยสักนิด ยืนให้เขาด่าเลยค่ะ เเถมจะง้างมือตบเราตั้ง2ครั้ง
ปล.ที่ไม่อยากมีปัญหาเพราะเราว่าออกมาทำงานต่างถิ่นมันก็ลำบากอยู่เเล้วใครๆก็อยากเป็นที่รักค่ะ ทุกคนคงไม่อยากให้ใครมาว่าหรือทำร้ายเรา ไม่ใช่ไม่กล้าสู้เเต่คิดดูเเล้วไม่คุ้มเลยค่ะ เคยคิดอยากจะถามนะว่ามีอะไรทำให้ไม่ชอบใหม เเต่ปากมันเเข็งค่ะ อีกอย่างไม่ใช่เพื่อนที่สนิท เเค่พึ่งมารู้จักตอนทำงานค่ะ .....เขียนครั้งเเรกนะคะถ้าไม่ถูกใจใครขอโทษด้วยน้า เราเเค่อยากขอความเห็นว่าเราผิดขนาดนั้นเลยใหม เเค่อยากเระบายให้ฟังค่ะ ขอบคุณค่ะ
## อยากถามว่าเราผิดขนาดต้องตบตีกันเลยหรอคะ คนที่ไม่ชอบคนอื่น ที่มีอคติกันหรือคนที่ไม่สนิทกันเรื่องเเค่นี้ต้องใช้กำลัง ด่าคนอื่นขนาดนี้เลยหรอคะ