ราชันย์นักบวชฯนั่งข้างๆเขาและโอบไหล่เขา
"อย่าบอกนะว่ามืงคิดถึงเรื่องคืนนั้น"
"ครับ"
"คิดทำไมวะ ลืมๆมันไปเหอะ"
"ผมอยากรู้ว่าท่านรู้สึกยังไง"
"ยังไงวะ"
"ท่านแค่ประชดอบิเกลหรือรู้สึกลึกซึ้งกับผม"
ราชันย์นักบวชเงียบไป
"ท่านตอบสิครับ"
เขาหันไปหากัลลาเกอร์แล้วจูบเขาอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะผละออกมา
"นี่คือคำตอบของกู"
"ท่านทำให้ผมสับสน" กัลลาเกอร์กล่าวอย่างกังวล
"ไม่ใช่กูหรอก น่าจะเพราะข่าวพวกนี้มากกว่า"
ราชันย์นักบวชมองข่าวขององค์ศรีจิตราใน internet
"เพราะข่าวพวกนี้ใช่ไหมที่กระทบใจมืง"
กัลลาเกอร์เงียบไป ราชันย์นักบวชจึงกล่าวต่อ
"มืงคิดว่าพวกมนุษย์มันจะซื่อตรงต่อศรีจิตราหรือต่อตัวมันเองเหรอ
จริงๆพวกมันก็คือสัตว์ แต่ดันเรียกตัวเองว่ามนุษย์
พวกมันไม่มีวันที่จะดีไปกว่าที่เป็นอยู่ พวกมันทั้งอิจฉาริษยากัน
ชอบเบียดเบียนกัน พวกมันชอบอ้างว่าพวกมันมีสังคมมิตรภาพ
เรื่องพวกนี้มันไม่จริงหรอก
พวกมันเกลียดกัน พวกมันชั่วเหมือนกันหมด
ไม่มีใครเป็นมนุษย์ได้จริงๆหรอก พวกมันก็คือสัตว์
สัตว์ที่น่าเกลียดและสยดสยอง แต่ดันชอบยกย่องตัวเอง
จิตใจพวกมันชั่ว เลวทรามและต่ำช้ามาก
พวกมันอยากจะฆ่ากันเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน สันดานหมากันทุกคน
พ่อแม่พวกมัน จริงๆก็คือสัตว์หมาเหมือนกันหมด
ชอบสมสู่กัน แต่เรียกว่าความรัก
จะเอากันก็ต้องจัดงานเรียกเพื่อนๆมาแจ้งให้พวกเขารับรู้
จริงๆมันอยากโชว์ อยากเอากันให้เพื่อนๆเห็น
แต่ดันเรียกตัวเองว่ามีอารยธรรม
มืงเชื่อเรื่องโกหกพวกนี้ด้วยเหรอ
สังคมมนุษย์มันมีแต่เรื่องโกหก มือใครยาวสาวได้สาวเอา
พวกมันไม่เคยเห็นอกเห็นใจกันจริงๆหรอก
มันมีแต่หลอกลวง
สัตว์ๆจริงๆ
เลวเหมือนโคตรพ่อโคตรแม่ของมันนั่นแหละ
พวกมันเลวทรามต่ำช้ามาก ไม่มีใครดีหรอก
พวกมันอยากฆ่ากันเองอยู่ตลอดเวลา ไอ้เวรตะไล
สิ่งที่กูฝันมาตลอดคืออะไรรู้ไหม กูอยากจะฆ่าพวกมันทุกตัว
ควักลูกตามันออก ตัดมือตัแขนมัน
เยี่ยวใส่พวกมัน
ให้มันคลานเหมือนหมา จริงๆแล้วหมายังดีกว่าพวกมัน
พวกมันคือสัตว์ที่ชอบยกหัวตัวเอง
แต่จริงๆพวกมันก็คือไอ้โง่ ไอ้ควาย
พวกมันควรจะเจอแต่สิ่งที่โหดร้าย
กูอยากเอาน้ำมันราดพวกมัน แล้วจุดไฟ
อยากเห็นมันดิ้นจนตาย
กูอยากเห็นมันตายอย่างทรมาน
อยากเหยียบหน้าพวกมัน
อยากควักไส้มันออกมาดูเล่น
อยากกระทืบพวกมัน
ถึงพวกมันตาย กูก็อยากให้มันฟื้น
กูจะได้ทรมานมันใหม่
มนุษย์มันก็คือสัตว์
สัตว์ที่ไม่มีวันจะเลิกเป็นสัตว์ได้
จริงๆพวกมันไม่เคยมีอารยธรรมหรอก
ของต่างๆมันเป็นภาพลวงตากันหมด
จิตใจพวกมันก็คือสัตว์ คือควาย
คือตัว
ดีๆนี่เอง
พวกมันสมควรตายกันทุกคน ตายอย่างทรมาน
ตายเหมือนหมา ไม่ใช่สิ ตายยิ่งกว่าหมา
มืงจำไว้นะ พวกมันไม่มีคนดีเลยสักคน จิตใจพวกมันชั่วร้าย
และสมควรตาย สมควรตายกันไปให้หมด
ตายแบบหมาก็ดีเกินไป ถ้ากูทำได้ กูจะตัดมือตัดแขนมันทั้งเป็น
เอาน้ำกรดราดปากราดไปที่หน้าพวกมัน
แต่ก็ยังน้อยไป ไม่ว่าจะทรมานพวกมันมากแค่ไหน
ก็ยังไม่สาแก่ใจกู
ยังไม่สาสมกับความเป็นสัตว์ ความเป็นคนเลวของพวกมัน
พวกมันจะต้องได้รับความทุกข์ทรมานกันทุกคน
ต้องได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส
แต่ถึงแม้จะทรมานมันจนตาย
ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ยังไม่สาสมกับความเลวของพวกมัน
กูไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้สาสมกับความเลวของพวกมัน
เป็นเรื่องที่กูนึกไม่ออกเลย"
วิมานมายา โดย ศักดิ์สิทธิ์ ตอนที่ 290 มนุษย์มันก็คือสัตว์ แต่มันคิดว่ามันคือมนุษย์
"อย่าบอกนะว่ามืงคิดถึงเรื่องคืนนั้น"
"ครับ"
"คิดทำไมวะ ลืมๆมันไปเหอะ"
"ผมอยากรู้ว่าท่านรู้สึกยังไง"
"ยังไงวะ"
"ท่านแค่ประชดอบิเกลหรือรู้สึกลึกซึ้งกับผม"
ราชันย์นักบวชเงียบไป
"ท่านตอบสิครับ"
เขาหันไปหากัลลาเกอร์แล้วจูบเขาอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะผละออกมา
"นี่คือคำตอบของกู"
"ท่านทำให้ผมสับสน" กัลลาเกอร์กล่าวอย่างกังวล
"ไม่ใช่กูหรอก น่าจะเพราะข่าวพวกนี้มากกว่า"
ราชันย์นักบวชมองข่าวขององค์ศรีจิตราใน internet
"เพราะข่าวพวกนี้ใช่ไหมที่กระทบใจมืง"
กัลลาเกอร์เงียบไป ราชันย์นักบวชจึงกล่าวต่อ
"มืงคิดว่าพวกมนุษย์มันจะซื่อตรงต่อศรีจิตราหรือต่อตัวมันเองเหรอ
จริงๆพวกมันก็คือสัตว์ แต่ดันเรียกตัวเองว่ามนุษย์
พวกมันไม่มีวันที่จะดีไปกว่าที่เป็นอยู่ พวกมันทั้งอิจฉาริษยากัน
ชอบเบียดเบียนกัน พวกมันชอบอ้างว่าพวกมันมีสังคมมิตรภาพ
เรื่องพวกนี้มันไม่จริงหรอก
พวกมันเกลียดกัน พวกมันชั่วเหมือนกันหมด
ไม่มีใครเป็นมนุษย์ได้จริงๆหรอก พวกมันก็คือสัตว์
สัตว์ที่น่าเกลียดและสยดสยอง แต่ดันชอบยกย่องตัวเอง
จิตใจพวกมันชั่ว เลวทรามและต่ำช้ามาก
พวกมันอยากจะฆ่ากันเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน สันดานหมากันทุกคน
พ่อแม่พวกมัน จริงๆก็คือสัตว์หมาเหมือนกันหมด
ชอบสมสู่กัน แต่เรียกว่าความรัก
จะเอากันก็ต้องจัดงานเรียกเพื่อนๆมาแจ้งให้พวกเขารับรู้
จริงๆมันอยากโชว์ อยากเอากันให้เพื่อนๆเห็น
แต่ดันเรียกตัวเองว่ามีอารยธรรม
มืงเชื่อเรื่องโกหกพวกนี้ด้วยเหรอ
สังคมมนุษย์มันมีแต่เรื่องโกหก มือใครยาวสาวได้สาวเอา
พวกมันไม่เคยเห็นอกเห็นใจกันจริงๆหรอก
มันมีแต่หลอกลวง
เลวเหมือนโคตรพ่อโคตรแม่ของมันนั่นแหละ
พวกมันเลวทรามต่ำช้ามาก ไม่มีใครดีหรอก
พวกมันอยากฆ่ากันเองอยู่ตลอดเวลา ไอ้เวรตะไล
สิ่งที่กูฝันมาตลอดคืออะไรรู้ไหม กูอยากจะฆ่าพวกมันทุกตัว
ควักลูกตามันออก ตัดมือตัแขนมัน
เยี่ยวใส่พวกมัน
ให้มันคลานเหมือนหมา จริงๆแล้วหมายังดีกว่าพวกมัน
พวกมันคือสัตว์ที่ชอบยกหัวตัวเอง
แต่จริงๆพวกมันก็คือไอ้โง่ ไอ้ควาย
พวกมันควรจะเจอแต่สิ่งที่โหดร้าย
กูอยากเอาน้ำมันราดพวกมัน แล้วจุดไฟ
อยากเห็นมันดิ้นจนตาย
กูอยากเห็นมันตายอย่างทรมาน
อยากเหยียบหน้าพวกมัน
อยากควักไส้มันออกมาดูเล่น
อยากกระทืบพวกมัน
ถึงพวกมันตาย กูก็อยากให้มันฟื้น
กูจะได้ทรมานมันใหม่
มนุษย์มันก็คือสัตว์
สัตว์ที่ไม่มีวันจะเลิกเป็นสัตว์ได้
จริงๆพวกมันไม่เคยมีอารยธรรมหรอก
ของต่างๆมันเป็นภาพลวงตากันหมด
จิตใจพวกมันก็คือสัตว์ คือควาย
คือตัว
พวกมันสมควรตายกันทุกคน ตายอย่างทรมาน
ตายเหมือนหมา ไม่ใช่สิ ตายยิ่งกว่าหมา
มืงจำไว้นะ พวกมันไม่มีคนดีเลยสักคน จิตใจพวกมันชั่วร้าย
และสมควรตาย สมควรตายกันไปให้หมด
ตายแบบหมาก็ดีเกินไป ถ้ากูทำได้ กูจะตัดมือตัดแขนมันทั้งเป็น
เอาน้ำกรดราดปากราดไปที่หน้าพวกมัน
แต่ก็ยังน้อยไป ไม่ว่าจะทรมานพวกมันมากแค่ไหน
ก็ยังไม่สาแก่ใจกู
ยังไม่สาสมกับความเป็นสัตว์ ความเป็นคนเลวของพวกมัน
พวกมันจะต้องได้รับความทุกข์ทรมานกันทุกคน
ต้องได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส
แต่ถึงแม้จะทรมานมันจนตาย
ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ยังไม่สาสมกับความเลวของพวกมัน
กูไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้สาสมกับความเลวของพวกมัน
เป็นเรื่องที่กูนึกไม่ออกเลย"