เป็นคนที่เวลาถ้าได้พูดตามความคิดตัวเอง พูดแบบเป็นธรรมชาติตัวเอง
จะรู้สึกว่าพูดเพ้อเจ้อไร้สาระ จนถึงออกทะเล
เวลาจะพูดเรื่องอะไรสักอย่างถ้าปล่อยธรรมชาติ การพูดการเรียบเรียงประโยคจะฟังดูมั่ว
บางทีก็พูดขัดแย้งกัน พูดแล้วเหมือนคนเบลอๆฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
จนถึงการลำดับเหตุการณ์เวลาพูดคุยจะมั่วจับต้นชนปลายไม่ถูก
บางทีนึกอยากจะพูดเรื่องนี่แต่สื่อสารออกมาไม่ดีทำให้คนคิดว่าเราพูดอิหยังวะ เอ๋อหรือเปล่า
จนผมต้องพูดแบบแข็งๆ เน้นๆ เกร็ง ไม่เป็นธรรมชาติ คิดก่อนพูดทุกคำ
ถึงจะคุยกับเขารู้เรื่อง
และจำกัดการคุยได้แค่แปปเดียวจบ คุยยาวๆไม่ค่อยได้ คุยได้แต่เรื่องแบบสรุปสั้นๆจบแค่นั้น
ถ้าคุยเรื่อยเปื่อยๆจะเริ่มโดนว่าเอ๋อทันที
แบบนี้เรียกว่าผมเอ๋อหรือเปล่าครับ
แบบนี้เรียกว่าเอ๋อไหมครับ
จะรู้สึกว่าพูดเพ้อเจ้อไร้สาระ จนถึงออกทะเล
เวลาจะพูดเรื่องอะไรสักอย่างถ้าปล่อยธรรมชาติ การพูดการเรียบเรียงประโยคจะฟังดูมั่ว
บางทีก็พูดขัดแย้งกัน พูดแล้วเหมือนคนเบลอๆฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
จนถึงการลำดับเหตุการณ์เวลาพูดคุยจะมั่วจับต้นชนปลายไม่ถูก
บางทีนึกอยากจะพูดเรื่องนี่แต่สื่อสารออกมาไม่ดีทำให้คนคิดว่าเราพูดอิหยังวะ เอ๋อหรือเปล่า
จนผมต้องพูดแบบแข็งๆ เน้นๆ เกร็ง ไม่เป็นธรรมชาติ คิดก่อนพูดทุกคำ ถึงจะคุยกับเขารู้เรื่อง
และจำกัดการคุยได้แค่แปปเดียวจบ คุยยาวๆไม่ค่อยได้ คุยได้แต่เรื่องแบบสรุปสั้นๆจบแค่นั้น
ถ้าคุยเรื่อยเปื่อยๆจะเริ่มโดนว่าเอ๋อทันที
แบบนี้เรียกว่าผมเอ๋อหรือเปล่าครับ