ชีวิตที่ล้มเหลว 2

สวัสดีครับผมขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจผมในกระทู้ที่แล้ว กระทู้นี้จะเป็นกระทู้ต่อถ้าท่านใดยังไม่อ่านกระทู้ก่อนหน้านี้ผมรบกวนให้ไปอ่านก่อนเพราะจะได้เข้าใจเรื่องราวประสบการณ์ที่ล้มเหลวของผม                                                                                                                                                             มาต่อกันเลยนะครับ ฟลังที่ผมทราบว่าตัวเองเป็นมะเร็งในสมองผมก็ได้ทำการเข้ารักษาที่ รพ.รามา หลังผ่าตัดผมนอนพักรักษาตัวอยู่ที่ รพ. เป็นเวลาประมาณ 1 เดือน ระหว่างนั้นคุณพ่อคุณแม่ของผมท่านได้คอยสลับสับเปลี่ยนกันมานอนเฝ้าผมตั้งแต่เช้ายันเย็นพอหมดเวลาเยี่ยมท่านก็นอนใน รพ. อาบน้ำใน รพ. กินข้าวใน รพ. เพื่อรอตอนเช้าเพื่อมาเฝ้าและดูแลผม หลังจากนั้นผมได้ออก รพ. มารักษาตัวที่บ้าน ตอนใ้คีโมก็ไปนอน รพ. ทุกท่านคงนึกว่าผมเป็นขนาดนี้คุณพ่อคุณแม่ดูแลผมขนาดนี้ผมคงไม่กลับไปเล่นการพนันแต่ไม่ใช่เลยผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงกลับไปเล่นมันใจของผมมันไม่แข็งพอ ผมเล่นไม่มากแต่เล่นทุกวันส่วนเงินที่เอามาเล่นผมยืมเพื่อนที่ ร.ร.สมัยมัธยมเก่าแล้วก็ไม่คืนบางทีก็หลอกเพื่อนว่าเงินไม่พอในการรักษาด้วยความสงสารเพื่อนผมก็เลยให้เงินผมมา (ผมขอโทษเพื่อนๆนะ) จากนั้นผมก็รักษามาเรื่อยๆทั้งให้คีโมและฉายแสง มีอยู่วันนึงผมมีอาการไข้ขึ้นสูงหนาวสั่นข้างในจนหมดสติโชคดีที่พ่อแม่ของผมพาไป รพ.เอกชนใกล้บ้านได้ทันคุณหมอบอกผมติดเชื้อในกระแสเลือดถ้ามาไม่ทันถึงตายได้ระหว่างนอน รพ.เอกชน ผมได้สำนึกผิดในสิ่งที่ผมทำลงไปผมได้ขอโทษและกราบเท้าคุณพ่อุณแม่แล้วบอกว่าผมจะไม่เล่นการพนันอีก ผ่านไปหลายเดือนผมแข็งแรงขึ้นก็ได้หางานทำใน office ผมทำในตำแหน่ง Estimate Engineer ได้เงินเดือน 2x,xxx บาท (บริษัทใจดีมากผมแจ้งเรื่องที่ผมป่วยให้ทราบทางบริษัทก็รับได้) เนื่องจากที่ทำงานไกลบ้านมากผมจึงต้องหาหอพักใกล้ที่ทำงานซึ่งต้องอยู่คนเดียวจึงทำให้ผมกลับมาวงจรเดิมๆคือเล่นการพนัน เล่นจนไม่มีเงินกินข้าวเลยต้องนำโน๊ตบุคส่วนตัวไปจำนำได้เงินมาก็หวังจะเอาคืนแต่สุดท้ายก็เสียหมดจากนั้นผมจึงหันมายืมเพื่อนในบริษัท หัวหน้าแผนกผมแล้วนำมาเล่นการพนันจนหมดจนผมไม่มีหนทางกลัวพ่อแม่ท่านเสียใจผมเลยตัดสินใจทักไปขอยืมเงินเจ้าของบริษัท สุดท้ายเจ้าของบริษัทเรียกไปคุยแล้วยื่นซองให้ออก สุดท้ายพ่อแม่ของผมก็ต้องมาไถ่โน๊ตบุคและใช้หนี้เพื่อนในบริษัทให้ผม T_T หลังจากนั้นผมก็ได้กลับไปอยู่บ้านกับพ่อแม่และหางานทำใกล้บ้านช่วงนั้นผมเลิกเล่นไปประมาณ 1-2 ปีเพราะเงินเดือนให้คุณพ่อคุณแม่เก็บหมดต่อมาผมได้งานที่ใหม่ที่โคตรมั่นคงเงินเดือนดีกว่าเดิมมาก ช่วงโปรผมตั้งใจทำงานจนผ่านโปรและขอพ่อแม่เก็บเงินเอง ท่านก็ไว้ใจและให้โอกาสผมเก็บเงิน หลังจากผ่านโปรเนื่องด้วยคนรอบข้างในแผนกเล่นและพูดคุยเรื่องพนันกันทำให้ผมอดใจไม่ไหวกลับมาเล่นอีกครั้ง เล่นจนเงินที่ผมเก็บไว้จนหมด ด้วยความโลภอยากเอาเงินคืน ผมจึงทำสิ่งที่ไม่ดีมากๆอย่างหนึ่งคือการนำรูปใบนัดไปโพสขอเงินในกลุ่มบนเฟสบุ๊ค ซึ่งมากและผิดกฎหมายด้วยความไม่มีสติผมจึงทำมันลงไป ได้เงินมาก็เล่นจนหมด ผมก็ได้หันไปยืมเงินแอปออนไลน์ (พวกนี้แอปผิดกฎหมาย) ยืมมาคืนไปอยู่อย่างนี้จนช่วงประมาณเดือน 4 ของการทำงานที่ใหม่ ผมยืมไปยอด 65,000 บาท ไม่มีคืนตามที่พวกมันกำหนดมันก็เริ่มโทรหาญาติพี่น้องรวมถึงพ่อแม่สุดท้ายพ่อแม่ผมทราบตอนนั้นผมโดนตำหนิหนักมากจนผมอยากตาย หลังจากนั้นพ่อแม่ก็ได้พาผมไปสาบานกับหลวงพ่อโสธร สาบานว่าจะไม่เล่นการพนันอีกถ้าเล่นขอให้มีอันเป็นไป พ่อกับแม่ผมก็พาไปหาจิตแพทย์อีก เอ่อผมลืมเล่าช่วงที่ผมหยุดเล่นผมได้ไปทำใบขับขี่และได้นำรถคันเก่าของพ่อขับไปทำงาน ต่อมาผมก็ไปทำงานปกติจนประมาณเดือน 7 ของการทำงาน ผมก็เล่นมันอีกครั้งนี้หนักกว่าเดิมยืมเงินออนไลน์เหมือนเดิมมีหนี้อยู่ 160,000 บาท ผมเครียดมากแถมต้องขับรถไปกลับบ้านกับที่ทำงาน ทุกท่านจำคำสาบานของผมได้ไหม ใช่ครับมีวันนึงผมกำลังขับรถกลับบ้านซึ่งไม่มีสติในใจคิดอย่างเดียวว่าจะหาเงินที่ไหนมาคืนสุดท้ายผมขับรถชนท้ายมอเตอร์ไซค์แล้วผมหักหลบไปชนต้นไม้จนกระจกหน้าแตกรถพังยับซึ่งหลังต้นไม้คือคลอง ผมรอดตายแต่คำสาบานที่ผมเคยพูดไว้มันแวบเข้ามาในหัว ส่วนหนี้พ่อแม่ผมต้องขายรถเพื่อนำมาใช้หนี้ให้ผม ผมเลยตัดสินใจลาออกจากงานแล้วไปบวชที่ต่างจังหวัด ผมบวชได้ 2 พรรษาตอนนี้สึกมาดูแลยายอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งตอนนี้ผมเลิกมันได้แล้วไม่คิดจะกลับไปเล่นมันอีก 
        ***เนื้อหาเป็นเพียง 50% ของเรื่องทั้งหมด ผมเล่าแบบย่อๆถ้าละเอียดหนักกว่านี้มากมีทั้งเรื่องหนีออกจากบ้าน เรื่องฆ่าตัวตาย ซึ่งมันจะรุนแรงไป ผมขอเป็นกำลังใจสำหรับเพื่อนๆที่กำลังอยากเลิกเล่นการพนัน และกระทู้นี้ขอเป็นอุทาหรณ์สำหรับผู้ที่อยากเล่นหรือกำลังเริ่มเล่นการพนัน ขอบพระคุณมากครับ