เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ไม่ค่อยชอบเพื่อนค่ะ
เพราะครั้งที่ไปไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่

เรากับเเฟนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งเเต่สมัย ม.ปลาย ค่อนข้างสนิทกันมาก
เเต่แฟนเราพึ่งมาคบกันตอนเรียน ปี 4 มีเเฟนเป็นเฟลนลี่ ปรับตัวเข้าหาคนเก่ง จะค่อนข้างมีเพื่อนต่างมหาลัยเยอะ ส่วนมากจะรู้จักจากเพื่อนสนิทตั้งเเต่ ม.ปลายอีกที

พวกเราคบกันเงียบๆไม่ลงสถานะในเฟสอะไร ลงรูปคู่ ไปเจอที่บ้าน เจอครอบครัว กันบ่อยๆ เเต่เราไม่ค่อยสบายใจเรื่องเพื่อน เเฟนเลยบอกเราว่าจะเปิดตัวกันกะเพื่อนทุกคน
วันนึงมีนัดงานนิทรรศการของเพื่อนซี้แฟนเรา เลยได้เจอเพื่อนสาวๆที่เป็นเพื่อนที่รู้จักของแฟนอีกที

เราจะสมมุติชื่อขึ้นมานะคะ
เพื่อนผู้หญิง-เอ
เพื่อนสนิทของเอจะชื่อ-บี

เราเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายค่ะ ทุกคนจะกล้าคุยกับเรา เราก็ทักเอ บี ทุกคนชวนคุยงานที่จัดบ้าง เเฟชั่นบ้าง เเต่เอจะไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่ เราก็ไม่อะไร เพราะก็พึ่งเจอตัวจริงกัน
เพราะปกติเราจะคุยกับเพื่อนกลุ่มนี้ของเเฟนผ่านดิสคอร์ดบ่อยๆ
เอ จะชอบขอจับมือเเฟนเรา เเล้วก็ชอบกอดคอซึ่งเราเห็นว่าหน้าอกมันชนเเน่ๆ จะเดินก็ขอจับมือ แฟนเราจะชอบปฏิเสธเเล้วก็ด่าเอ เอก็จะเเซวว่าเขินเหรอ เเฟนเราก็บอกว่ามีเเฟนเเล้วอย่าทำงี้
เอก็บอกว่าขำๆเพื่อนกันเเต่เอไม่รู้ว่าคบกับเรา
เอกับเเฟนเราจะเป็นคู่จิ้น ฟิลคู่กัดเพื่อนเอทุกคนจะอวยกันหนักมาก เเฟนเราคุยบ่อยๆตั้งเเต่ก่อนคบกับเราว่าอึดอัด เเต่ก็เพื่อนเลยไม่อยากไปสนใจอะไร
เราก็เคยเป็นหนึ่งในคู่จิ้น ฟิลผู้หญิงที่จีบเด็กก่อนไรงี้ เเต่พวกเร่ไม่อะไรเพราะอยู่ด้วยกันมาตลอด
เอยังทำหนักขึ้นมาดมตัวเเฟนเราบ้าง ชอบมาเเย่งนั่งข้างๆเรา เเฟนเราคงเห็นมั้งว่าเราเริ่มโมโหเเล้ว เราไม่ใช่คนโวยวายเเฟนมีไรจะจับเข่าคุยมากกว่าเลยจะเงียบไว้ไม่ก็ทำตัวปกติเเล้วคุยทีหลัง
แฟนเราเลยเข้ามากอดมาหอม เเล้วก็บอกทุกคนไปว่าคบกันนานเเล้ว
เพื่อนซี้เเฟนพอรู้อยู่เลยพากันเเซวกัน
เเต่เอไม่ค่อยคุยกับเราอีกเลย
ดิสกันปกติจะคุยกับเราปกติ เเต่หลังชวนเเต่เเฟนเราคุยด้วยความที่ชอบเล่นเกมเหมือนกัน ของกินที่ชอบไม่ชอบก็เหมือนเเฟนเราเป๊ะ

วันเกิดเเฟนกับเพื่อนสนิทเเฟนเกิดเดือนเดียวกัน เราเลยชวนทุกคนไปกินชาบู เเฟนก็บ่นอยากเลยกะจะเลี้ยงนาง
เราชวนเอนะชวนทุกคนไม่เว้น เอก็เหมือนห่างๆนะ เเต่ก่อนเข้าร้านเราเเวะไปเข้าห้องน้ำกันเเฟนมา
พอกลับมาเอบอกจะนั่งโต๊ะเดียวกับเเฟน โต๊ะนึงนั่งได้ 4 คนนะคะ
พวกเราเเยกกันนั่งสองโต๊ะ
โต๊ะที่มีเเฟนเรามันเหลือที่ว่างที่เดียว ที่เเฟนจองให้เราเเต่เอมานั่ง เเฟนเราเลยขอเเลกนั่งกับอีกโต๊ะที่มีเพื่อนซี้กับเเฟนเพื่อน
เเฟนมันไม่คิดอะไรหรอกค่ะ คิดว่าเอคงสับสนสน
เเต่เราคิดมาก
เเล้วเอก็จะชอบเอาหัวมาชนเเนบเเฟนเราไว้ บ่นเหนื่อยเดินไรงี้ทั้งที่ตอนนั้นเเฟนกอดคอเราอยู่กับลังเลือกโมเดลเป็นของขวัญให้แฟน
เรื่องจิ้นเราก็เคยดุไปเเล้วเเต่ก็ยังมีทำปะปลาย เอกับเพื่อนเอจะชอบ พูดเพื่อนกันมานานเเล้วทำงี้ก่อนที่เเฟนเราจะเจอกับเรา
เอไม่คิดอะไรเลยเเค่เล่นด้วยเฉยๆถ้าคิดคงบอกรักไปเเล้ว เเล้วก็พากันขำ
เราก็เลยดุไปนิดหน่อยว่าเรากับแฟนอะรู้จักกันตั้งเเต่ ม.5 เเล้วเเฟนจะชอบเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังตลอด เเต่จำได้ชัดเจนเลยว่า เเฟนเจอเอครั้งเเรกตอน ปี 3 เพราะไปช่วยเพื่อนซี้เเก้ I เเล้วเอกะเพื่อนก็เงียบเราเลยเลิกคุย

ปี 4 แฟนเราต้องฝึกงาน
เเฟนเราฝึกที่เดียวกันกับเพื่อนผู้หญิงที่เป็นเพื่อนเราอันนี้เราไม่อะไร เพื่อนเราวางตัวเป็นเเล้วก็ให้เกียติทั้งเราทั้งเเฟนเเต่เล่นปกติ
เราคงคิดมาเรื่องเอ เเต่เรื่องฝึกงานเอยื่นทุกที่ที่เเฟนเราไปฝึก เอผ่านอีกบริษัทที่มีเพื่อนสนิทเอเเล้วนะ เเต่เอก็มายื่นที่ที่กับเเฟนเราอีก เเล้วผ่านเลยมาฝึกกะเเฟนเรา
มีเเซวๆขำๆกะเเฟนเราว่าหารค่าห้องป่าวกูไม่มีตังค์  เเฟนมันก็ บอกกวนๆตีนว่าไม่มันรวยอยากอยู่คนเดียว
บ้านเอไกลนะคะต้องมาเช้า ช่วงเเรกๆเอจะมารับหน้าหอทุกวัน เเต่เเฟนตื่นสายกับคอลกับเราตลอดซึ่งเราไม่ได้อะไร เเฟนติดคอลมาหลายปีเเล้ว ทำให้เราได้ยินทุกอย่างยันที่ฝึก บางทีก็ไม่เข้าใจเเฟนจะคอลไรทั้งวันเเต่มันก็ทำให้เราสบายใจดี

เเรกๆเราจะเเฟนเเค่เดือนละ 2 ครั้งเราเลยไปค้างกับเเฟนทุกสัปดาห์ ชื้อของไปฝากเอกับเพื่อน เราพยายามตีสนิทเอ คุยกับเอเยอะต่อให้จะเหมือนพูดคนเดียว
จนพักหลังๆเราสนิทกับเพื่อสนิทเอทุกคน ทุกคนจะชอบเล่าเรื่องเอให้ฟังบ้าง
เราเป็นคนที่หวงเเฟนมากๆ เเต่เเค่ใจเย็นลุคที่ทุกๆคนเห็นคือจะไม่ใช่คนที่หึงหวงอะไร ทุกคนเลยค่อยข้างจะกง้าพูดความลับหรือปรึกษาเรา
ยอมรับค่ะว่าเข้าทางเพื่อน
พักหลังๆเอก็เพลาๆลง เเต่ตอนคอลคุยกันกันเเฟน เอไม่รู้ เห็นได้ชัดว่าลับหลังเอยังเหมือนเดิมบ่นหนาวขอกอด ขอหอม มันดูเกินไปหน่อย
เเล้วก็ชอบถ่ายรูปเเฟนเราอวดเพื่อน
เเต่เพื่อนเอก็จะส่งมาให้เราเหมือนเเค่เอารูปมาให้บอกให้เราไว้เผาเเฟน
พอถามว่าใครถ่ายเหรอถ่ายน่ารักจัง จริงก็รู้เเค่เเกล้งถาม
เพื่อนเราอีกคนที่ไปฝึกกะเเฟนจะถ่ายเเฟนมาให้เราปกติเราเลยไม่อะไรเท่าเอ ทำไมเอไม่ส่งมาให้เราทำไมไปพูดลับหลังไปชม

เราค่อนค้างระเเวงเอยอมรับ
เราไม่มั่นใจในตัวเองต่อให้เเฟนจะชมเราอ้อนเราบ่อยๆก็เถอะ
เเต่พิมพ์นิยมของไทยเลย เอคือคนสวยคนนึง สาวเเว่นผิวขาวผมยาวลอน เสียงก็น่ารักสูง 159

เราเป็นคนที่เสียงเเบบ ผช.เป๊ะเลย ส่วนมาจะมีเเต่ ผญ.มาชอบไม่รู้ทำไม
เเล้วก็ผมสั้นไม่มาก เราชอบของมุ้งมิ้งน่ารัก
ตัวสูงไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กอะไร จะชอบโดนพูดเเย่ๆใส่ว่าไม่เข้ากับของน่ารักประจำ
เราสูง 175
แฟนเราสูง 180

รู้สึกเเพ้เอทุกอย่างเรื้องของความเป็น ผญ.ที่น่ารักคนนึง
เราเชื่อใจเเฟนเเต่ไม่เชื่อใจเอ เเล้วก็กลัวความใกล้ชิดด้วย
ถือว่าระบายได้ไหมนะ