คือตัวเราตอนนี้อยู่ม.3 เเล้วพึงรู้สึกว่าก้าวพลาดมากๆช่วงสอบเข้า(ทุกคนน่าจะรู้)
คือเพื่อนเก่าเราหลายๆคนสอบได้ที่ๆดี(เราเป็นคนต่างจังหวัดมาเรียนในเมืองเเต่ก็ไม่ได้เมืองจริงๆจังๆ)เเล้วพอกลับมามองตัวเราคือเราทำให้พ่อเเม่ลำบากทางการเงินมาก(เพราะตัวโรงเรียนเรามันเป็นเอกชนเเล้วเป็นนักเรียนประจำ)โดยเพื่อนที่สอบได้ที่ดีๆที่กล่าวไปก็สอบโรงเรียนนี้ติดเช่นกันเเต่พวกเค้าไม่มาผมมากับเพื่อน2-3คนเเล้วมาใช้ชีวิตเรื่อย ม1 ม2 ม3(เทอมเเรก) เเล้วเทอม2ช่วงสอบผมได้สอบบางที(ไม่ติดอยู่ดี)กับหลายๆที่สิทธิ์สอบยังไม่มีเลยด้วยซ้ำเเต่พวกเพื่อนเก่ามีสิทธิ์สอบเเถมสอบติดด้วย(ผมยินดีกับพวกเพื่อนๆนะครับ)เเต่ผมก็กลับมาคิดว่าการที่ผมมาเป็นนักเรียนประจำมันมีว่าไม่พอหรือ?หรือเรียนในห้องหรือเรียนพิเศษไม่พอ ผมก็ได้คำตอบผมยอมรับว่าช่วง ม1ม2(ต้นๆ)ทำตัวเละเทะเพราะโควิดเเละตัวผมเองที่ไม่ดี เเล้วเกรดไม่ถึงขาดเเค่นิดเดียว(เเบบนิดจริงๆ)ก็มีสิทธ์สอบเเต่ทำไงได้ครับอดีตคืออดีต ผมก็นั่งปลอบใจตัวเองเเล้วคือตอนนี้พวกพ่อเเม่ผมเงินก็ไม่ค่อยมีซัพพอร์ต(พวกท่านไม่เคยให้ผมรู้สึกลำบากเลย)ผมอยากจะช่วยพวกท่านประหยัด เเต่ใจนึงก็อยากเรียนพิเศษ(ในห้องเรียนเราเรียนไม่เข้าใจเราอยู่ทอปห้องเเต่เป็นห้องควีนโปรเเกรมวิทย์คณิตตอนเเรกอยู่คิงเเต่ทำตัวเละเทะเเล้วอยู่ห้องควีน)เเต่เราไม่อยากต้องนั่งเสียใจภายหลังอีก(ช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย)เเล้วมีปัญหายิบย่อยที่มีกับพ่อเเม่(ผมยอมรับว่าผมอยากรีบให้ตังเพื่อให้พ่อเเม่เเละผมสบายเเต่มันยากจริงเเต่ผมก็พยายามทำควบคู่กับการเรียนถึงบางครั้งขี้เกียจบ้างเเต่ก็พยายามไม่ให้การเรียนเสียเเต่ก็เสียเงินไปมากด้วยเเถมไม่ได้อะไรคืนเลย) เเล้วผมอยากถามว่าผมยังพอมีโอกาศมัยที่จะทำฝันให้สำเร็จให้พ่อเเม่(สอบติดคณะที่พ่อเเม่อยากให้เข้าเราก็อยากเข้า) เพราะผมลองหลายวิธีมาก(ด้านการเรียน)เเต่ไม่มีอะไรมาตอบโจทย์ความคิดในหัวผมที่รู้สึกผิดไปหมด(ผิดกับพ่อเเม่ ผิดกับตระกูลเพราะเราเป็นลูกคนเเรก ผิดกับตัวเอง)
ใครเคยก้าวผิดเเบบครั้งใหญ่บ้างมัยครับ
คือเพื่อนเก่าเราหลายๆคนสอบได้ที่ๆดี(เราเป็นคนต่างจังหวัดมาเรียนในเมืองเเต่ก็ไม่ได้เมืองจริงๆจังๆ)เเล้วพอกลับมามองตัวเราคือเราทำให้พ่อเเม่ลำบากทางการเงินมาก(เพราะตัวโรงเรียนเรามันเป็นเอกชนเเล้วเป็นนักเรียนประจำ)โดยเพื่อนที่สอบได้ที่ดีๆที่กล่าวไปก็สอบโรงเรียนนี้ติดเช่นกันเเต่พวกเค้าไม่มาผมมากับเพื่อน2-3คนเเล้วมาใช้ชีวิตเรื่อย ม1 ม2 ม3(เทอมเเรก) เเล้วเทอม2ช่วงสอบผมได้สอบบางที(ไม่ติดอยู่ดี)กับหลายๆที่สิทธิ์สอบยังไม่มีเลยด้วยซ้ำเเต่พวกเพื่อนเก่ามีสิทธิ์สอบเเถมสอบติดด้วย(ผมยินดีกับพวกเพื่อนๆนะครับ)เเต่ผมก็กลับมาคิดว่าการที่ผมมาเป็นนักเรียนประจำมันมีว่าไม่พอหรือ?หรือเรียนในห้องหรือเรียนพิเศษไม่พอ ผมก็ได้คำตอบผมยอมรับว่าช่วง ม1ม2(ต้นๆ)ทำตัวเละเทะเพราะโควิดเเละตัวผมเองที่ไม่ดี เเล้วเกรดไม่ถึงขาดเเค่นิดเดียว(เเบบนิดจริงๆ)ก็มีสิทธ์สอบเเต่ทำไงได้ครับอดีตคืออดีต ผมก็นั่งปลอบใจตัวเองเเล้วคือตอนนี้พวกพ่อเเม่ผมเงินก็ไม่ค่อยมีซัพพอร์ต(พวกท่านไม่เคยให้ผมรู้สึกลำบากเลย)ผมอยากจะช่วยพวกท่านประหยัด เเต่ใจนึงก็อยากเรียนพิเศษ(ในห้องเรียนเราเรียนไม่เข้าใจเราอยู่ทอปห้องเเต่เป็นห้องควีนโปรเเกรมวิทย์คณิตตอนเเรกอยู่คิงเเต่ทำตัวเละเทะเเล้วอยู่ห้องควีน)เเต่เราไม่อยากต้องนั่งเสียใจภายหลังอีก(ช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย)เเล้วมีปัญหายิบย่อยที่มีกับพ่อเเม่(ผมยอมรับว่าผมอยากรีบให้ตังเพื่อให้พ่อเเม่เเละผมสบายเเต่มันยากจริงเเต่ผมก็พยายามทำควบคู่กับการเรียนถึงบางครั้งขี้เกียจบ้างเเต่ก็พยายามไม่ให้การเรียนเสียเเต่ก็เสียเงินไปมากด้วยเเถมไม่ได้อะไรคืนเลย) เเล้วผมอยากถามว่าผมยังพอมีโอกาศมัยที่จะทำฝันให้สำเร็จให้พ่อเเม่(สอบติดคณะที่พ่อเเม่อยากให้เข้าเราก็อยากเข้า) เพราะผมลองหลายวิธีมาก(ด้านการเรียน)เเต่ไม่มีอะไรมาตอบโจทย์ความคิดในหัวผมที่รู้สึกผิดไปหมด(ผิดกับพ่อเเม่ ผิดกับตระกูลเพราะเราเป็นลูกคนเเรก ผิดกับตัวเอง)