1. ขาดความพีค / climax ตอนที่คลี่คลายข้อผูกมัดระหว่างแม่หญิงแพรจีนกับพ่อริด น้ำหนักการนำเสนอเบามาก ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ 
ชื่นชมเรื่องหยิบประเด็นช่อราษฎร์บังหลวง แต่ควรจะไปให้สุด จะได้อรรถรส หรือ อาจจะต้องมีฉากขุนคลังคุยกับขุนหลวง แทนการตัดบท
2. เลิฟซีน ..... ภาพชัดแต่ขาดพลังของความรัก ด้วยว่าเรื่องราวมันดูง่ายไปนิด ก็เลยกลายเป็นเลิฟซีน ตามหน้าที่  
ความรักของพุดตาลกับพ่อริด คือ ความรักของวัยรุ่นประมาณ 25 ปี พอเล่นด้วยคนอายุ 40 ฮอร์โมนความรักดูเป็นเด็กเนิร์ดไปนิดนึง
3. ในภาพรวม คือ ดูได้เรื่อยๆ ผ่อนคลาย แต่หวังอยากเห็นความรักของลูกสาวคุณหญิงการะเกดเป็นเรื่องเป็นราว
4. เบื่อคอนเซ็บลูกเต็มบ้าน  = มีความสุข น่าจะเล่าตรงนี้ให้น่าสนใจ ในด้านหนึ่งคือ เป็นค่านิยมไทยสมัยก่อน 
แต่โจทย์คือ ทำอย่างไร ให้เราเข้าใจวิธีคิดคนสมัยก่อน ไม่ใช่เอาค่านิยมคนยุคนั้นมาครอบคนสมัยใหม่ 
5. ตัวละครในบ้านคุณหญิงการะเกด ผูกพันกับพ่อเรือง ฉากพีคอยู่ที่ทุกคนในบ้านร้องไห้ได้จริง
แต่คนดูไม่ได้ผูกพัน นอกจากรู้สึกว่าหล่อคูล น่ารัก ด้วยว่าไม่มี story 
เกี่ยวกับพ่อเรืองให้ติดตาม ทำให้การจากไปของพ่อเรืองไม่มีราคาความเศร้าของคนดูที่ต้องจ่าย (irrelevant) -- รู้สึกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตัวละครแต่ไม่เกี่ยวข้องกับคนดู
6. กลัวคนดูไม่เข้าใจ จนนำเสนอและคลายปมให้ดูง่ายเกินไป ขาดมิติทางศิลปะ คือ ความเร้นลับ เร้าใจ ลุ้น น่าตื่นเต้น ซึ่งไม่ใช่การตัดต่อข้ามตอน
ปล. อาจไปทำให้สมบูรณ์ในแอพพลิเคชั่น แล้วเรียกเก็บเงินค่าสมาชิกได้อีก
7. ทีมงานพยายามคาดหวังและเสิร์ฟตามความหวังของคนดู แต่การคาดเดานั้นไม่หมด แน่นอน ฉากกุ๊กกิ๊ก โรแมนติก ดาราวัยรุ่นหน้าตาดี มีส่วนดึงเรตติ้ง
แต่ความแข็งแรงของเส้นเรื่อง ความเข้มข้นของเนื้อเรื่อง การเล่าเรื่องแบบยื้อเวลาขยายเหตุการณ์ได้น่าตื่นเต้น  สำคัญ