ความคิดแบบผู้ใหญ่เป็นแบบนี้หรอคะ

แม่อายุ 44 ส่วนหนู 15 พ่อเสียเมื่อ4ปีที่แล้ว ตอนนั้นพ่อเสียไม่เกิน1ปีแม่ก็มีใหม่ เด็กกว่า อายุ 26 ปี แล้วแม่ก็โดนผู้ชายคนนั้นหลอกเงิน แล้วเหมือนหนูรู้สึกว่าตั้ั้งแต่นั้นแม่ก็ทำเหมือนผู้ชายทุกคนเป็นของเล่น ไม่นานแม่ก็มีใหม่อีกคน คนนี้ดีมากแต่ไม่นานแม่ก็คุยกับอีกคน คุยซ้อน คุยไปทั่ว แล้วคนที่แม่คบด้วยจับได้ แล้วเค้าก็เลิกคุยไปประมาณเกือบๆ1ปีมั้งคะ แล้วเค้าก็พึ่งกลับมาคุยเมื่อ 4-5 เดือนนี้ แล้วแม่ก็คุยซ้อนอีก1คนอีก คอลกับคนนู้นเสร็จก็มาคนนี้ และคนที่คุยซ้อนแม่ก็ไปให้ความหวังเค้า แต่เคยถามแม่ว่า ให้ความหวังเค้าทำไม เค้าก็คนมีความรู้สึกเหมือนกัน แต่แม่บอกว่าไม่ได้ให้ แล้วหนูถามว่าคุยกับเค้าทำไมถ้าไม่ได้ให้ เพราะฝั่งนู้นคิดไปไกลแล้ว แม่ก็บอกว่าคุยไปงั้นแหละไม่ได้คิดอะไร แล้วหนูถามแม่ว่า คุยเยอะมันเท่ห์หรอ เพราะบางคนที่แม่คุยด้วยมีลูก มีเมียแล้ว ไม่สงสารเค้าหรอ แต่แม่บอกว่าโตไปเดี๋ยวรู้เอง แต่หนูบอกกับแม่ว่า โตไปจะไม่ทำแบบแม่ แบบที่ให้ความหวังไปทั่ว คุยไปทั่ว แล้วเหมือนตัวเองภูมิใจที่มีผู้ชายคุยด้วยเยอะ ตอนที่ถามแม่ยังยิ้มและหัวเราะ คือแบบมันน่าหัวเราะตรงไหน ผู้ใหญ่หรือคนเป็นแม่เค้าทำกันแบบนี้หรอคะ หรือเพราะว่าหนูยังไม่เคยมีแฟนหรือคนรักเลยไม่รู้ ช่วยให้คำตอบหน่อยค่ะ