คือเราเลิกกับเเฟนค่ะ เราทำไม่ค่อยดีในความสัมพันธ์เท่าไหร่ เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ต้องบอกก่อนว่าเรายังเป็นนักเรียนอยู่นะคะเราอยู่ม.ปลาย เเต่เเฟนของเราอยู่ม.ต้น ช่วงเเรกๆตอนเขามาจีบเราก็คุยปกติตามสไตล์เรา เเต่สำหรับเขาคือเราไม่ค่อยเเสดงออกเเละนิ่งมากๆ พอเราเริ่มสนิทเราก็เริ่มคุยเเชทกันเเบบสนิทมากขึ้น เเต่พอเจอหน้า เราก็ยังนิ่งเหมือนเดิม เพราะเราเเสดงออกไม่เก่งค่ะ (อันนี้ยอมรับว่าเป็นนิสัยที่ไม่ดีของตัวเองเลยค่ะ) พอเราคบกัน ช่วงเเรกมันก็ดี เหมือนตอนที่คุยกันเเต่หลังๆเราเหมือนเริ่มเฟดตัวออกห่างจากเเฟนจนเรียกว่าได้ว่าไม่ค่อยมีเวลาให้เเละไม่ค่อยสนใจเเฟนเลยค่ะ เเฟนก็เริ่มอยากเข้ามาอยู่ในโลกของเรา เเล้วเเฟนก็ชอบประชดด้วยค่ะ เราเลยรู้สึกบทสนทนามันไม่น่าคุย เลยหนีไปอยู่ในโลกส่วนตัว ไปเล่นเกม ดูหนังต่างๆ เเล้วเรากับเขาคือไม่ค่อยชอบอะไรเหมือนกันเลย พอเราโดนประชดบ่อยๆเราก็ไม่ได้พูดอะไร เเต่ความรู้สึกชอบมันเริ่มเปลี่ยนเป็นความเบื่อเเทนอะค่ะ จนมีเหตุการณ์ที่เรารู้สึกอึดอัด คือเราเล่นเกมกับเพื่อน เเล้วคอลเกมกันในดิส เเต่เขาเข้ามาเเอบฟัง เราไม่รู้ว่าสำหรับคนอื่นมันเป็นยังไง เเต่เราค่อนข้างอึดอัด พอวันต่อมาเขาประชดเราอีก เราเลยระเบิดเเล้วบอกเลิกเขา เขารั้งเราหนักมากเเต่เราตัดสินใจเเล้ว เราไม่อยากกลับไปเป็นเเบบเดิม บวกกับเรารู้สึกว่าเราไม่ใช่คนที่ดีสำหรับเขาด้วยเราเลยเลิกกับเขา ตอนเลิกมันก็โล่งค่ะ เเต่ก็มีเเอบเคว้งๆบ้าง ตอนเเรกเราไม่ค่อยเสียใจ เพราะเหมือนเรารู้สึกกับเขาน้อยลงเเล้ว เเต่หลังๆมาเราก็เริ่มเสียใจขึ้นมานิดๆเหมือนกันค่ะ เเละเราก็รู้สึกผิดด้วยค่ะ ที่เราไม่พยายามปรับให้เข้ากับเขาเลย  เราเอาไปเล่าให้พี่หรือเพื่อนฟังเขาก็บอกกันว่าทำไมเราไม่ปรับ เเต่เรารู้สึกเหนื่อยเเล้วค่ะ ตอนนี้เราก็โอเคดีกับสถานะโสดเพราะเราโสดมานานด้วยเเหละค่ะ เเละเขาก็ถือเป็นเเฟนจริงๆจังๆคนเเรกเลย ตอนนี้เขายังง้อเราอยู่เลยค่ะ เเต่เราไม่อยากกลับไปเเล้ว เราอยากอยู่คนเดียวมากกว่า เราผิดมากไหมคะ เเล้วเราทำถูกไหมที่ตัดสินใจเดินออกมา