คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมกำลังจะได้เข้าไปทำงาน บ.แห่งหนึ่ง ซึ่งถือว่าเป็น บ.ที่ใหญ่
ผมได้สมัครไว้ และทางบ.ก็ได้เรียกสัมภาษณ์ และได้เรียกให้ไปทำงาน ทุกอย่างกำลังจะดีแล้ว แต่พอถึงขั้นตอนที่ทางบ.ให้ใบส่งตัว ให้ไปตรวจสุขภาพก่อนเข้าทำงานทั่วไป แต่โดยระบุ ให้ตรวจ anti- hiv ด้วย ซึ่งผมได้เห็นแล้ว คือแบบ ความรู้สึกบั่นทอน รู้สึกท้อ มากๆ เลยอะ ณ ตอนนั้นคือคิดในใจว่า หมดแล้วความหวังของเรา แล้วได้เอาใบส่งตัวกลับบ้าน ทำเหมือนเป็นเรื่องปกติ ต่อหน้าผู้ให้เอกสาร เอาเอกสารกลับบ้านมา แต่ในหัวคือคิดว่าจะไม่ไปตรวจอยู่แล้วเพราะรู้อยู่แล้วว่า ยังไงก็ไปทำงานที่นั้นต่อไปได้อยู่ดี พอกลับมา ก็กลับมาคิดว่าเราควรทำยังไง  สุดท้ายก็กดโทรบอกทีสัมภาษณ์ผม ว่าเรามีน้อง เราไม่สามารถไปทำได้แล้ว พอได้บอกไปแล้ว ตอนแรกเค้าบอกว่าทางบ.ไม่ได้กีดกั้น เพราะโรคนี้ใช่ว่าจะติดกันง่าย แล้วตำแหน่งเรา ก็ไม่ได้ทำเกี่ยวกับในครัว หรือดูแลผู้ป่วยซึ่งผมก็รักษาอยู่  ผมก็เถียงกลับถ้าบ.ไม่ได้กีดกั้นจริงๆ บ.คงไม่ระบุ ให้ไปตรวจตั้งแต่แรก แต่นี่ระบุ แสดงว่า ผมไม่สิทธิ์แน่ๆ แต่ทางที่คุยกับผม เรึ่มไม่มั่นใจ ก็เลยขอไปปรึกษาทีม ว่าได้ไหม ผลสุดท้ายโทรมาบอกผม "ไม่ได้" ถามว่ารู้สึกยังไง ตอนโดนปฏิเสธ ผมเฉยๆนะ มีรู้สึกเสียดายแหละ เพราะเป็นบ.ที่ใหญ่  แต่ในเมื่อเค้าไม่ต้องการเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องง้อ หรือเสียใจ คิดแค่นั้นจริงๆ  

ไม่ได้โทษดาวหรือโทษโชคชะตานะ แต่โทษตัวเองมากกว่า ที่เรื่องมันเกิดแบบนี้เพราะเราทำตัวเอง ยอมรับ และนอมรับ  
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ