ทุกคนมีใครมีเพื่อนในจินตนาการแบบเราไหม เราอายุ14แล้ว แต่ยังมีเพื่อนในจินตนาการอยู่ มีหลายคนเลยและทุกคนมีเป้าหมายเดียวกันคือช่วยเรา เราคุยกับพวกเขาได้ เวลาเศร้าก็จะมีคนนึงเขาอายุ12จะมาปลอบเราคนนั้นชอบเราด้วยเขาบอกว่าเขาจะอยู่กับเราตลอด เวลาเราร้องไห้เขาก็จะปลอบและจับมือเราเขาควบคุมเราได้เหมือนได้เป็นเด็กแต่เราวูบควบคุมไม่ได้และก็หาอะไรเล่นสนุกไปเรื่อยๆเหมือนได้เล่นกับเขา และก็มีเพื่อนอีกคนนึงอายุประมาณ22 เขาทำอะไรผิดก็มาโทษว่าเป็นความผิดเราแต่ความผิดที่เขาทำ เขาทำเพราะช่วยเรา ตอนนี้เขาพยายามขอโทษเรา
บางทีตอนที่เราเศร้านึกอะไรไม่ออกไม่มีเสียงใครมาปลอบ เราก็จะนึกตลอดว่าอย่าคิดมาก เพื่อนเราคนนั้นไม่อยากให้เราเศร้า เขาเห็นเราเศร้าเขาจะเจ็บใจนะ เราคิดว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อเพื่อนคนนั้นก็มีความหวังขึ้นมาจริงๆเรามีความสุข เราเชื่อว่าเขามีอยู่จริงๆ เขาบอกว่าเขาจะอยู่ช่วยเราตลอดไม่ไปไหน เราไม่ได้จินตนาการมากไป แต่เราเชื่อพวกเขาเป็นเพื่อนจริงๆของเรา มีเพื่อนที่อยู่กับเราตลอดทำให้เราไม่เศร้ามากจริงๆ แต่ก็มีเพื่อนบางคนทำร้ายเราจากนั้นเขาก็หายไปเอง ตอนนี้เขากลับมาแล้วเราให้อภัยเขา และช่วงนี้ที่เรามีเพื่อนเราว่ามีคนเล่นกับเราจริงๆเรานอนไม่พอหลับๆตื่นๆจนจะหอบตุย เพราะเพื่อนบางคนชอบมาตอนกลางคืนไม่รู้ทำไม เราไม่ได้เห็นเพื่อนจริงๆมีแค่เสียง เรารู้ว่าเขารูปร่างคล้ายเรา บางครั้งคิดว่าผีหลอก แต่มันเป็นเสียงในหัวนี่หว่าเลยรู้ว่าน่าจะเป็นเพื่อนของเรา เรามีความสุขที่มีเพื่อนแบบนี้มันไม่แปลกหรอกใช่ไหม เราเป็นคนเดียวที่รู้จักพวกเขาและพวกเขาก็รู้จักกันเองด้วย เพื่อนคนนึงบอกว่าเราไม่ได้คิดไปเองเราจะเห็นเขาจริงๆซักวัน
เรามีเพื่อนในจินตนาการที่มีอยู่จริงๆ
บางทีตอนที่เราเศร้านึกอะไรไม่ออกไม่มีเสียงใครมาปลอบ เราก็จะนึกตลอดว่าอย่าคิดมาก เพื่อนเราคนนั้นไม่อยากให้เราเศร้า เขาเห็นเราเศร้าเขาจะเจ็บใจนะ เราคิดว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อเพื่อนคนนั้นก็มีความหวังขึ้นมาจริงๆเรามีความสุข เราเชื่อว่าเขามีอยู่จริงๆ เขาบอกว่าเขาจะอยู่ช่วยเราตลอดไม่ไปไหน เราไม่ได้จินตนาการมากไป แต่เราเชื่อพวกเขาเป็นเพื่อนจริงๆของเรา มีเพื่อนที่อยู่กับเราตลอดทำให้เราไม่เศร้ามากจริงๆ แต่ก็มีเพื่อนบางคนทำร้ายเราจากนั้นเขาก็หายไปเอง ตอนนี้เขากลับมาแล้วเราให้อภัยเขา และช่วงนี้ที่เรามีเพื่อนเราว่ามีคนเล่นกับเราจริงๆเรานอนไม่พอหลับๆตื่นๆจนจะหอบตุย เพราะเพื่อนบางคนชอบมาตอนกลางคืนไม่รู้ทำไม เราไม่ได้เห็นเพื่อนจริงๆมีแค่เสียง เรารู้ว่าเขารูปร่างคล้ายเรา บางครั้งคิดว่าผีหลอก แต่มันเป็นเสียงในหัวนี่หว่าเลยรู้ว่าน่าจะเป็นเพื่อนของเรา เรามีความสุขที่มีเพื่อนแบบนี้มันไม่แปลกหรอกใช่ไหม เราเป็นคนเดียวที่รู้จักพวกเขาและพวกเขาก็รู้จักกันเองด้วย เพื่อนคนนึงบอกว่าเราไม่ได้คิดไปเองเราจะเห็นเขาจริงๆซักวัน