ไปต่อ หรือหยุด

ผมกับแฟนคบกันมาเข้าปีที่สิบแล้วมีลูกกัน1คน ผมเป็นคนอยู่บ้านเลี้ยงลูกตอนแรกผมทำงานจะเอาลูกไปฝากเขาเลี้ยง แล้วเเฟนผมพูดว่าจะให้ไครก็ไม่รู้เลี้ยง สรุปแล้วผมเป็นคนเลี้ยงผมเต็มใจ ดีใจ มีความสุขกับลูก ทำงานบ้าน ผมไม่มีปัญหาอะไรกับงานพวกนี้ ซักผ้าก็ใช้เครื่อง เหนื่อยสุดก็ล้างขวดนมตอนค่ำๆหลังลูกหลับเขามาอยู่กับลูกแล้ว หลับตื่นมาเล่นกะลูกก็หายเหนื่อย
   เรื่องเงินก็ใช้คนล่ะกระเป๋า มีใช้ซื้อของเข้าบ้านที่เป็นของใช้ในบ้านที่เขาเป็นคนจ่าย ผมจ่ายบ้างถ้าผมประหยัดเงินเหลือก็ซื้อของให้ลูก ผมช่วยจ่ายบ้างแต่เขาจ่ายเยอะกว่า
    ผมเริ่มนอยมาหลายเดือนแล้ว เรื่องมันเกิดจากการที่ห่างเหินกันมากสักพัก ผมต้องไปต่างจังหวัดไปๆมาๆ ผมก็เอาลูกไปนะก็เลี้ยงเองนี้ เขาบอกว่าลูกดูดนมแล้วเขาเจ็บนม ผมก็เลิกจับ ผมก็พร้อมที่จะเข้าใจ ปรกตินอนกอดกัน ผมกอดก็ไม่ค่อยให้กอดบ่ายเบียงๆ หลังๆพลัก ดิ้นหนีมั้ง ต่อมาบอกเป็นซึมเศร้าหลังคลอดอีก  เรื่องเซ็ก์ก็ลดลงไปเรื่อยๆ พยายามเขาก็แกล้งหลับมั้งเอาลูกมาบังบ้าง  จนตอนนี้ไม่มีเลย  ด้วยความที่บอกว่าเป็นซึมเศร้า ผมก็อดทนซัพพอร์ต
    วันหนึ่งเขาวางโทรศัพท์ ผมจะดูเวลาว่าถึงเวลาอาหารลูกหรือหรือยัง เขาดึงโทรศัพท์กลับไปเลยผมก็งง ล่าสุดมามีอะไรกันเขาเป็นคนเริ่มก่อน  วันต่อมาเขาเมนมา ผมก็มาคิดเพราะเมนเขาไม่มาหรือเปล่านะเลยมามีอะไรกะเรา พอเมนเขาหมดเขาก็หายไป โทรไปเวลาเลิกงานแล้วเอาหน้าบังไว้ไม่ให้เห็นฉากหลัง ผมยิ่งนอยไปอีก เขาถามว่าผมเป็นอะไร ผมยังไม่ได้ให้คำตอบเขาเลย
ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง
เขียนไปก็เลี้ยงลูกไป ชวนไปเต้นรำบ้าง ไปวาดรูปบ้าง พาเข้าห้องน้ำบ้าง งงๆก็ขออภัยด้วย
*** ปิดโหวต วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ.2566 เวลา 09:34:48 น.
1. ไปต่อ หรือหยุด
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่