อยู่ดีๆตอนที่เรากำลังจะหลับมันนึกถึงเรื่องๆนึงตอนนั้นจะอยู่ป. 6 ไม่น่าก็ม.1มันเป็นช่วงปิดเทอมไม่รู้ภาคไหนแต่เรายังจำเหตุการณ์นั้นได้ดี มีเรื่องอยู่ว่าตอนนั้นเราทะเลาะอะไรสักอย่างกับแม่เสียงดังมากจนพี่ชายเรารำคาญหรือโกรธเราที่ขึ้นเสียงกับแม่มั้งก็เลยหยิบไม้มามันเป็นไม้ไผ่ที่ยาวและหนามากเราจำได้ประมาณนี้และเอามาฟาดที่หัวเราที่ไหล่และตรงน่องขาจนเป็นรอยช้ำที่เราฟาดไปตอนนั้นเหมือนพี่เราจะพูดอะไรสักอย่างว่า"ขึ้นเสียงกับแม่ทำไม" พี่ชายเราฟาดเราจนร้องไห้ตอนนั้นจำความรู้สึกได้ดีทั้งเจ็บทั้งปวดความรู้สึกตอนนั้นเราอยากหายไปซะตรงนั้นเลย แม่เห็นเราร้องไห้ก็เลยมาหยุดพี่ พอพี่เราหยุดเราก็วิ่งหรือเดินมั้งตอนนั้นจำไม่ได้เท่าไหร่เพื่อไปหาพ่อที่ทำงาน เราเห็นรถพ่อเราก็นั่งอยู่ข้างๆรอพ่อมาพ่อพ่อเห็นเราร้องไห้ก็ถามว่าเป็นอะไรแล้วก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปก่อนหน้านั้น ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าพ่อทำได้ยังไงแต่รู้แน่ๆคือพ่อเช็ดน้ำตาให้เราแล้วก็พาเรากลับไปบ้าน ตอนนั้นเราไม่กล้าเข้าบ้านเลยเราไปนั่งอยู่ตรงส่วนไหนไม่รู้ของนอกบ้าน นั่งคิดแล้วร้องไห้คนเดียวว่าทำไม แม่เราเดินมาเห็นพร้อมพูดแซวเราพยายามจับตัวเราความรู้สึกตอนนั้นเราจำได้เรากลัวมากตอนนั้นอยากอยู่คนเดียว พอไม่เห็นเรากลัวก็เดินออกมา สงบสติอารมณ์ได้เราก็เข้าบ้านทุกคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น //บางคนคงคิดว่าเรื่องแต่งหรือเปล่าเราก็อยากให้เป็นแบบนั้น☺️
เคยโดนมั้ย