สวัสดีครับผมมีเรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับโทรศัพท์ผมมาเล่าให้ฟัง(ไม่รู้มันเป็นความรู้พื้นฐานเปล่าแต่ฟังเอาไว้ขำๆละกัน)

คือตอนเด็กผมก็เริ่มอยู่ในยุคเทคโนโลยีเริ่มใกล้ตัวแล้วใช่ไหมครับ ตอนเด็กผมก็เหมือนเด็กทั่วๆไปคือจะอยู่บ้านไม่ได้ไปไหนอยู่กับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มาตั้งนานละ แล้วมันก็เป็นเรื่องปกติมากที่อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของผมจะพังผมก็สังเกตุมานานเหมือนกันละ คือไม่รู้ทุกคนเป็นเหมือนกันไหมคือตอนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เสียใช่ไหมทุกคนก็จะไปร้านซ่อมกันซึ่งผมก็ไปเหมือนกันด้วยความที่เราเป็นเด็กเราก็ไม่ค่อยมีเงินซ่อมบางทีก็ซ่อมได้บางทีก็ซ่อมไม่ได้ซ่อมได้ก็ดีไปซ่อมไม่ได้ก็เศร้าไป แต่บางครั้งผมก็ตกใจเหมือนกันนะคือผมจะยกตัวอย่างง่ายๆเลยคือโทรศัพท์ผมมันเสียใช่ไหมไปที่ร้านเขาก็บอกmainboardมันเสีย(เอาจริงๆก็จำไม่ได้ว่าชื่ออะไรแต่น่าจะอันนี้แหละ)คือแน่นอนบอร์ดหลักมันเสียค่าซ่อมก็จะแพงหูฉี่เลยใช่มะประมาณ60%ของราคา ตอนนั้นร้านก็แนะนำให้ซื้อใหม่ผมก็ขก.ซื้อและตอนนั้นไม่มีตังด้วยเลยไม่ได้ใส่ใจมากปล่อยมันพังไปคืออาการมันจะชาร์จไม่เข้าเลยไปที่ร้านร้านบอกรู้เสียบไม่ได้พังแต่พังที่ตัวmainboard ผมก็กลับบ้านมาผมก็พยายามชาร์จอยู่หลายครั้งนะแต่มันก็ไม่เข้าสักทีจนผมช่างละปล่อยมันไปผมก็ปล่อยไปหลายวันเหมือนกัน พอผ่านไปได้สัก5วันมั้งผมลองกลับมาชาร์จดูผมก็ตกใจมากแบบเชี่ย!! มันชาร์จเข้าเฉยเลยครับทั้งที่ก่อนหน้านั้นผมลองแบบเสียบข้ามคืนก็แล้ว เปลี่ยนสายก็แล้วก็ไม่ได้ นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ผมรู้สึกประหลาดใจมากเหมือนกัน คือผมอยากรู้ว่าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มันซ่อมด้วยตัวเองได้หรอครับคือมันประหลาดมากนะเอาจริงเหมือนรถยนต์มอเตอร์เสียแล้วปล่อยไว้สักพักมันก็กลับมาใช้งานเองได้ประมาณนั้นเลยเลยอยากจะรู้ว่ามันช่วยตัวเองได้หรอครับ นี่ก็เป็นแค่อีกเรื่องที่ผมรู้สึกประหลาดใจจริงๆ ปล.อันนี้ผมพิมพ์ไว้คลายเครียดเฉยๆเอาไว้ถ้าใครเบื่อๆก็เข้ามาอ่านเล่นๆกันได้ถ้าชอบก็บอกกันหน่อยนะ