สวัสดีค่ะ ชีวิตคู่เรากับแฟนมีอุปสรรคเยอะมาก คบกับเเฟนมา 7ปี ทนสร้างอะไรกันมาเยอะทำงานอยู่ด้วยกันตจ.2-3ปีปันหาทะเบาะไม่เนอะแต่ก้อมีบ้าง แต่พอช่วงโควิดตกงานกลับมาอยู่ย้าน ตจ.มาทำธุรกิจส่วนแต่ไปสร้างยุบ้านเเฟนทั้งนั้น แต่แฟนก้อไม่ให้เราทำงานเค้าจะให้เงินเราจ่ายไม่จาดมือ แต่บางครั้งก้อต้องรอตลอด ไม่เหมือนทำงานเอง เราอยากทำแต่แฟนว่าเค้าเลี้ยงไหว เราจึงยอม เพื่อให้เค้าสบายใจ มีปัญหาทางด้านครอบครัวแฟนมาตลอด ว่าเราไม่ทำงาน เราไปทำก้อได้ พอมาพูดกับแฟน ขอไปทำงาน ว่าทางบ้านเเฟนพูดให้เราไปทำงานแฟนว่าไม่ต้องไปสนใจอะไรเค้าไม่ให้ทำ แต่ปันหาคือ เราเป็นคนได้หมดถ้าเค้าจริงใจแต่ เค้าก็ไม่ได้รักเราเหมือนลูกเค้าเอง จะกิน จะทำอะไรเค้าไม่เคยนึกถึง เป็นคนที่ถูกลืม ไม่เคยถูกนึกถึง เป็นความเสียใจหลายๆๆครั้งจนไปพูดกับแฟน แต่แฟนแค่รับฟัง ไม่เคยกล้าพูดกับทางแม่เค้าหรอก เราก็น้อยใจทำไมทางบ้านเรายังนึกถึงแฟนเราตลอดไม่ว่าจะทำอะไร ถ้าพี่น้องเราไม่ชอบแฟนเราหรือเอาเปรียบแฟนเรา เรายังมีคำพูดทักษะที่เข้าข้างเเฟนเราโดยพูดกับพี่น้องเราโดยตรงว่าเค้ามาอยู่บ้านเราอึดอัด เราก็ไม่สบายใจด้วย จนที่บ้านเราเจ้าใจถึงปันหาจุดนั้น แต่บ้านแฟน แฟนไม่เคยที่จะกล้าพูดตรงๆ แก้ปันหาที่ต้นเหตุให้เป็นเลย เราน้อยใจ มันสะสมมาเรื่อยๆ เดินผ่านไม่มีคนชวน คนทัก ให้กินนั้นกินนี่ แล้วเราไปอยู่บ้านเค้าตัวคนเดียว เราก็นอย พอบอกแฟน แฟนบอกอย่าไปสนใจ คิอมันไม่ได้ ไง ความรุ้สึก พอทางแม่เราให้ไปสู่ขอ ทางพ่อเค้าขอเลื่อนแล้วเงียบหายแม่บอกให้โทรคุยไม่สะดวกยังไงนัดหมายกันใหม่ก้อไร้วี่แวว เงียบหาย มีแต่คนทักคบกับแฟนนนานไปตบแต่งหรือยัง ตัวเราพูดยังเลย แม่แฟนบอกไม่มีเงิน แค่นั้นพูดโดยเฉยชา เฉยๆ แต่มีเงินไปจ่ายหนี้ตัวเอง ทั้งที่เค้ามีลูกชายแค่คนเดียว แต่ลูกสาวตัวเองคบกับแฟนแค่ 1 ปีบอกอายคนจะให้เค้ามาสู่ขอ แต่ไม่เคยนึกถึงเรา นึกถึงฝั่งของเราที่คบกับลูกชายเค้ามา 7ปี พอแม่เราพูด แฟนบอกเราเร่ง เค้าจะหาเงินเอง พอเรารอแต่ก้อไม่เคยนึกถึงเรื่องเราเลย ไม่ว่ากี่ปี พูดว่าเก็บเงินทุกที เรารุ้ว่าหนี้เยอะแต่ขอให้นึกถึงเราบ้างว่าเค้าจะทำเพื่อเรา เพื่อให้ได้สร้างครอบครัว เพราะเราอดทนมาตบอด7ปี แต่พอเร่งรัดแฟนเราก้อพูดว่าแม่เราจะเอาเงินแม่เราจะเอาเงิน คือเราก้อไม่รุ้จะพูดต่อยังไง เค้าส่าไม่มีเวินไม่ดูาถานการณ์บ้าง คือเราเสียใจ เค้าไม่เคยนึกถึงเราเลย ว่าหาเงินจากตรงไหนมาสู่เราให้เสร็จ ถ้าพูดมา เข้าแชร์ คนละครี่งเราจะดีใจมาก เพราะเค้านึกถึงเรา แต่เราอยู่ด้วยความอึดอัดเราเป็นคนที่ไม่ชอบการถูกเอาเปรียบหริอเป็นประเด็นที่เค้าไม่ชอบเรา เพราะเค้าคือถือลูกเค้า สาเหตุ บางทีสำหรับคนอื่นอาจจะไม่หนักหนา แต่กับเรามันหนักมาก ล้างจาน กวาดบ้าน เก็บกวาดสาระพัดถูห้องน้ำคนเดียว กับข้าวออกตังเองบ้างทีไม่ทันได้กินหมด แต่ลูกเค้าอายุ 30ปีแยกครัวไปแล้วยังมากิน 20ปี ทำอะไรไม่เป็นเห็นสะไภ้ทำไม่เคยช่วย เข้าไปหยิบเสื้อผ้าเราใส่ไม่บอก เราก้อผิดไปพูดต่อให้คนอื่นดูเราเเรง พอเราพูดรับไม่ได้ เราใช้ลูกเค้าก้อไม่ได้ให้ล้างจานหุงข้าว พอเราเบื่อการถูกเอาเปรียบเค้าก้อไม่พอใจ เราไม่ทำอะไร เค้าก้อไม่พูดหรอกแต่เค้าแสดงออกทางสีหน้าว่าไม่พอใจ จะพูดดีเฉพาะเวลาลูกชายเค้าอยู่เท่านั้น ถ้าเราอยู่คนเดียวไม่พูด ส่วนตัวเราถ้าแฟนไปทำงานก้ออยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยม พอขอไปทำงานเเฟนไม่ให้ทำ บอกเงินน้อย ชีวิตเราหมดค่า โดนดูถูกไม่ได้ทำงานเองความเกรงใจที่จะให้เราก้อไม่มี เราต้องทะเลาะกับแฟนเรื่องนี้ซ้ำๆๆวนไปวนมา เราไปกลับไปอยู่ ก้อตามกลับไป กลับไปอยู่ก้อสภาพเดิมเพราะ เค้าไม่เคยแก้ไข ให้ตรงจุดว่าต้นเหตุอยู่ตรงไหน เราก้อจนปันญา ถ้าแฟน ทำอะไรไม่ได้เราก้อเลือกที่จะนอนร้องไห้กลับบ้านทั้งที่ไม่เคยห่างกัน อยู่ด้วยกัน มานาน แต่เค้าปกป้องเราไม่ได้พูดว่าเราบังคับเค้าให้ไปทะเลาะกับพ่อแม่พี่น้องเค้าคนรอบข้างเค้า เราก้อยอมมเดินออกมา พูดกับเค้าไม่เข้าใจเค้าไม่รับฟังมีแต่สวนกลับมาแบบบ้รารับมือไม่ไหว มีแต่คำพูดแทงใจ ว่าเราผิดเราเข้ากับไคไม่ได้ แค่เราปกป้องตัวเองเราผิดขนาดนั้นเหลยเหรอ เราโตมาแบบบไม่ได้โดนทนุถนอมพ่อแม่ให้เราสู้ด้วยตัวเองอย่าเอาเปรียบคนอื่น มันยาวเราขอแต่ระบาย และหาทางออกที่ดี ให้พ้นไปจากจุดตรงนี้สักที 😭😭
เราคบกับเเฟนมา 7-8ปี แต่พ่อแม่แฟนไม่มาตบแต่งบอกแค่ไม่มีเงิน และปันหาสะสมจากพี่น้องคนรอบข้างจนต้องทะเลาะกัน