ขอระบายหน่อยนะคะ
คือเราพี่งเลิกกับแฟน ซึ่งก่อนคบกัน เราเคยบอกแล้วว่าเราไม่อยากมีใคร เพราะเจ็บมาเยอะ ไว้ใจคนยาก และไม่สามารถอดทนต่อความเจ็บปวดได้แล้ว
ส่วนแฟนคนนี้เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนค่ะ และเป็นคนที่เราเคยชอบมากๆตั้งแต่ 8-9 ปีที่แล้ว ชอบแบบ น้ำเปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่โชน
เขาก็เหมือนแบบ ขอโอกาสให้เขาได้ชดเชยได้ไหม ให้เขาได้ลองได้ไหม ให้โอกาสเขาได้ไหม เราเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกมีกำลังใจใช้ชีวิต
ทุกคนคิดเหมือนเราไหมคะ รู้ใช่มั้ยคะ ว่าคนที่ไม่เคยคบใคร ไม่เคยดูแลใครเลย จะเยียวยาคนอื่นได้จริงเหรอ? ไม่รู้จักความเจ็บปวด จะอดทนได้จริงเหรอ? มันจะเป็นอย่างนั้นได้จริงๆเหรอ
เราลงขันว่าไม่ค่ะ และเราก็ยืนกราน ว่าจะให้โอกาส ถ้าคุณยังพูดว่าคุณจะยังพยายามเรียนรู้อยู่
รักมันกินไม่ได้ค่ะ มันมีองค์ประกอบหลายอย่าง
จนแล้วจนรอด เราก็ยังรู้สึกว่าเขาไม่รู้จักเราเลย และเรารู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง
เขาไม่รู้จักเรา และกลัวที่จะรู้จักเรา พูดเสมอว่าเราอยู่คนเดียวได้ดีเนอะ อยู่ไกลกันไม่ต้องดูแลมาก
กลายเป็นเราที่รู้นิสัยเขาอยู่ฝ่ายเดียว
ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงที่รู้มากค่ะ ผู้ชายต้องการผู้หญิที่ทำให้เขารู้สึกมั่นใจ เก่ง เป็นผู้นำ ดูแลคนอื่นได้
แล้ววันนึงเขาก็ลืมคำสัญญาจริงๆ ถึงจะเตือน ก็ไม่สนแล้ว
แล้วเขาก็โทษเรา 'พี่คิดว่าเธอจะทำให้ชีวิตพี่ดีขึ้น แต่ไม่เลย มีแต่ดิ้งลงๆ'
ซึ่งเราเคยพูดแล้ว ว่าเราเป็นคนย้ำคิดย้ำทำ กดดันตัวเอง เครียดง่าย ไม่สบายง่าย
เราไม่ใช่คนในแบบที่เขาคิด เราไม่ได้แตกต่างจากคนอื่น เราไม่ใช่แสงให้ใคร
แต่เขาไม่ฟัง สุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเอง
เรารู้อยู่แล้วค่ะ เราคิดเผื่ออนาคตแล้วว่า ถ้าเราท้อง เราอาจจะมีภาวะซึมเศร้าจากการตั้งครรภ์ เราต้องการสามีที่ดูแลเราและลูกได้ เราไม่ต้องการที่จะต้องมาสอนสามีตัวเองทุกเรื่อง
เราอยากคุยด้วยเหตุผล แต่เขาก็เอาไปหงุดหงิด อ่านไม่ตอบ หนีไปดูหนัง เพราะเขาไม่สามารถอธิบายเหตุผลได้
แล้วบทสรุป เราก็กลายเป็นผู้หญิงเอาแต่ใจเอย 9 ปีที่พี่ทิ้งเธอไปพี่ชดใช้คืนให้แล้วนะเอย
คือจริงๆก็รู้ว่ามันต้องแบบนี้อยู่แล้วค่ะ แล้วก็ไม่ได้อยากมีใครเพิ่มด้วย เพราะไม่ไว้ใจใคร
คิดดูนะคะ ผู้ชายพ่นคำพูดอะไรก็ได้ใช่มั้ยล่ะ จะไม่รับผิดชอบก็ไม่มีใครเอาเรื่อง แต่เราเป็นคนจำแล้วทำ ยิ่งเป็นคนย้ำคิดย้ำทำก็ยิ่งทุกข์ นี่ขนาดไม่ตบแต่งหรือมีลูกนะคะ ยังหนีเอาตัวรอดคนเดียว ไม่ต้องหวังเรื่องสร้างครอบครัวเลย เขาเบื่อก็หนีไปบวชได้ เราต้องอยู่กับอะไรอ่ะ
ปลอมเปลือกจะตายไป ไม่โกรธค่ะ แต่อย่าให้เป็นผู้หญิงแล้วกูเป็นผู้ชายบ้างนะ 55555555
เอาเถอะ มันคือช่วงนึงของชีวิตค่ะ พอแก่ไปมองย้อนกลับมาก็ไม่มายด์แล้ว บางคนคบกันมาตั้งนานเตรียมตกแต่ง มาเลิกกันเลยก็มี พออายุเยอะสังคมก็ยิ่งยาก ปิดกั้นไปเลย ก็ไม่ยักกะตายกัน อยู่ยังไงก็ได้ให้ทุกข์น้อยที่สุด
ใครที่เผลอมาอ่านก็อย่าเอาไปจริงจังมากนะคะ ให้มันเป็นไป
คือเราพี่งเลิกกับแฟน ซึ่งก่อนคบกัน เราเคยบอกแล้วว่าเราไม่อยากมีใคร เพราะเจ็บมาเยอะ ไว้ใจคนยาก และไม่สามารถอดทนต่อความเจ็บปวดได้แล้ว
ส่วนแฟนคนนี้เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อนค่ะ และเป็นคนที่เราเคยชอบมากๆตั้งแต่ 8-9 ปีที่แล้ว ชอบแบบ น้ำเปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่โชน
เขาก็เหมือนแบบ ขอโอกาสให้เขาได้ชดเชยได้ไหม ให้เขาได้ลองได้ไหม ให้โอกาสเขาได้ไหม เราเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกมีกำลังใจใช้ชีวิต
ทุกคนคิดเหมือนเราไหมคะ รู้ใช่มั้ยคะ ว่าคนที่ไม่เคยคบใคร ไม่เคยดูแลใครเลย จะเยียวยาคนอื่นได้จริงเหรอ? ไม่รู้จักความเจ็บปวด จะอดทนได้จริงเหรอ? มันจะเป็นอย่างนั้นได้จริงๆเหรอ
เราลงขันว่าไม่ค่ะ และเราก็ยืนกราน ว่าจะให้โอกาส ถ้าคุณยังพูดว่าคุณจะยังพยายามเรียนรู้อยู่
รักมันกินไม่ได้ค่ะ มันมีองค์ประกอบหลายอย่าง
จนแล้วจนรอด เราก็ยังรู้สึกว่าเขาไม่รู้จักเราเลย และเรารู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง
เขาไม่รู้จักเรา และกลัวที่จะรู้จักเรา พูดเสมอว่าเราอยู่คนเดียวได้ดีเนอะ อยู่ไกลกันไม่ต้องดูแลมาก
กลายเป็นเราที่รู้นิสัยเขาอยู่ฝ่ายเดียว
ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงที่รู้มากค่ะ ผู้ชายต้องการผู้หญิที่ทำให้เขารู้สึกมั่นใจ เก่ง เป็นผู้นำ ดูแลคนอื่นได้
แล้ววันนึงเขาก็ลืมคำสัญญาจริงๆ ถึงจะเตือน ก็ไม่สนแล้ว
แล้วเขาก็โทษเรา 'พี่คิดว่าเธอจะทำให้ชีวิตพี่ดีขึ้น แต่ไม่เลย มีแต่ดิ้งลงๆ'
ซึ่งเราเคยพูดแล้ว ว่าเราเป็นคนย้ำคิดย้ำทำ กดดันตัวเอง เครียดง่าย ไม่สบายง่าย
เราไม่ใช่คนในแบบที่เขาคิด เราไม่ได้แตกต่างจากคนอื่น เราไม่ใช่แสงให้ใคร
แต่เขาไม่ฟัง สุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเอง
เรารู้อยู่แล้วค่ะ เราคิดเผื่ออนาคตแล้วว่า ถ้าเราท้อง เราอาจจะมีภาวะซึมเศร้าจากการตั้งครรภ์ เราต้องการสามีที่ดูแลเราและลูกได้ เราไม่ต้องการที่จะต้องมาสอนสามีตัวเองทุกเรื่อง
เราอยากคุยด้วยเหตุผล แต่เขาก็เอาไปหงุดหงิด อ่านไม่ตอบ หนีไปดูหนัง เพราะเขาไม่สามารถอธิบายเหตุผลได้
แล้วบทสรุป เราก็กลายเป็นผู้หญิงเอาแต่ใจเอย 9 ปีที่พี่ทิ้งเธอไปพี่ชดใช้คืนให้แล้วนะเอย
คือจริงๆก็รู้ว่ามันต้องแบบนี้อยู่แล้วค่ะ แล้วก็ไม่ได้อยากมีใครเพิ่มด้วย เพราะไม่ไว้ใจใคร
คิดดูนะคะ ผู้ชายพ่นคำพูดอะไรก็ได้ใช่มั้ยล่ะ จะไม่รับผิดชอบก็ไม่มีใครเอาเรื่อง แต่เราเป็นคนจำแล้วทำ ยิ่งเป็นคนย้ำคิดย้ำทำก็ยิ่งทุกข์ นี่ขนาดไม่ตบแต่งหรือมีลูกนะคะ ยังหนีเอาตัวรอดคนเดียว ไม่ต้องหวังเรื่องสร้างครอบครัวเลย เขาเบื่อก็หนีไปบวชได้ เราต้องอยู่กับอะไรอ่ะ
ปลอมเปลือกจะตายไป ไม่โกรธค่ะ แต่อย่าให้เป็นผู้หญิงแล้วกูเป็นผู้ชายบ้างนะ 55555555
เอาเถอะ มันคือช่วงนึงของชีวิตค่ะ พอแก่ไปมองย้อนกลับมาก็ไม่มายด์แล้ว บางคนคบกันมาตั้งนานเตรียมตกแต่ง มาเลิกกันเลยก็มี พออายุเยอะสังคมก็ยิ่งยาก ปิดกั้นไปเลย ก็ไม่ยักกะตายกัน อยู่ยังไงก็ได้ให้ทุกข์น้อยที่สุด