มีเพื่อนคนหนึ่งมาบอกเราว่า บางทีฉันก็เห็นใจคนอื่นมากเกินไปนะ เราคิดในใจนะคำนี้กูควรเป็นคนพูดป๊ะคือเราชอบเห็นใจคนอื่นนะแต่ไม่ค่อยมีใครเห้นใจเราสักเท่าไร เพื่อนคนนี้เคยไม่มา รร 5-6วัน ถึงขั้นแม่นางโทรมาหาเราเลยนะว่า ลูกแม่เป็นอะไร ไม่พูดไม่จา อยู่แต่ในห้องไม่ไป รร เออ เราก็ไม่คุยให้ นางก็พูดมาว่า เเกต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันตลอดไปนะ สรุปนางมีผัวหนีกูละค่ะ เเล้วเวลาใครไม่มีกลุ่มทำงานนะเราเห็นใจเขาเราก็เอาเขาเข้ากลุ่มด้วย ใครอยากไปไหน เข้าห้องน้ำเออ พาไป ไปโรงอาหารเออพาไป สรุปตอนเราชวนใครไปไม่มีใครไปสักคนไปคนเดียว ตอนครุให้จับคู่กันทำทำงานก็ทิ้งเราไว้คนเดียวตลอด เราก็คิดน้อยเนื้อต่ำใจอยู่นะแต่ก็ไม่เป็นไรก็ อยู่ได้ สักพักช่วงนี้เริ่มมานั่งคนเดียวตามไต้ต้นไม้ละ คุยคนเดียวบางทีก็บ่นลง ทวิตบ้าง ลงพันทิปบ้าง
เห็นใจคนอื่นมากไป