รักตัวเองได้เเล้ว...รักคนอื่นมามากพอเเล้ว
        คงถึงเวลาเเล้สจริงๆที่ต้อวกบับมารักตัวเองได้เเล้วชีวิตนนี้รักคนอื่นมามากพอเเล้วบ้างครั้งเราก็ลืมรักตัวเองมันเป็นเรีองที่ยากที่ต้องบอกตีวเองว่าเราทำดีทึ่สุดเเล้วจริงอยู่ในหัวเราก็มั้งจะมีคำว่าเราทำดีพอรึยังถ้าเเบบนั้นถ้าเเบบนี้มีเเต่คำว่า ถ้า เต็มไปหมดจนลืมมองไปว่าจริวๆเเล้วเราไม่ได้จำเป็นอะไรกับเค้าขนาดนนั้นมีก็ดีไม่มีก็ได้เเม่เเต่เราที่รู้สึกว่าขาดเข้าไม่ได้น่าตลกเนอะที่รู้ตัวอีกทีเราก็กบายเป็นของตายในมือเค้าไม่ว่าจะยังไงเราก็ยังอยู่โดรทำร้ายกี่ครั่งเราก็จะอยู่ คงได้ดวลายอมรับความจริงว่าเคาไม่ได้กีไม่พอเเค่เราพยายามให้กับคนผิดคนต่างหากมันยากกับการทึ่เราต้องยอมระบคว่มจริงเเต่เป็นสิ่งที่เราต้องทำต้อวบอกตัวเองได้เเล่วว่ส้ราทำดีที่สุดเเล้วเราเเค่ไม่ใช้สำหรัยเค้าละเเค่หวังว่าเค้าจะเจอพระเอวในนิยายที่เค้าฝัน สวนเราก็ต้อวอยู่กับความเป็นจริงได้เเล้วควนกลับม่รักตัวเอวได้เเล้วร้องให้พอเเล้วนอนไม่หลับพอเเล้วเเรกๆอ่จตะยากเเต่เราต้องทำมันให้ได้รักตัวเอวได้เเล้ว