สวัสดีค่ะวันนี้อยากจะมาขอคำแนะนำกับทุกคนบวกอยากระบายให้ฟังค่ะ

เริ่มเลยนะคะ เราย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟนได้3ปีแล้วหลังจากที่พ่อแฟนเสียไป แฟนเราทำงานที่บ้านค่ะ
ก่อนหน้าที่พ่อจะเสียเราเคยเจอพ่อกับแม่แฟนนานๆครั้งค่ะ ไม่ได้บ่อย มีมาเยี่ยมบ้าง
มาหาบ้าง จนมีช่วงก่อนที่พ่อจะเสียเราเริ่มมาบ่อยขึ้น แฟนเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ
พอพ่อเสียไปแม่กลายเป็นคนเคว้ง อะไรๆก็จะเปรียบเทียบพ่อแฟนกับตัวแฟนเราตลอด
เหมือนสิ่งที่แฟนทำให้ไม่เคยดีในสายตาแม่ในบางครั้ง แม่มีอาการป่วย(อายุ60ปี)เดินไม่ได้มาหลายปีค่ะ
ตั้งแต่ก่อนพ่อจะเสีย. ที่ผ่านมาก่อนที่เราจะย้ายเข้ามาเราก็ไม่เคยทราบมาก่อนเพราะปกติเวลา
ไปเยี่ยมแม่ก็จะนั่งอยู่แต่มุมเดิมๆ ไม่เคยเห็นแกเดินไปไหน ตัวแฟนเราก็ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟัง
จนวันที่พ่อเสียไปแล้วเราย้ายเข้ามาอยู่เราถึงพึ่งรู้อะไรมากขึ้น ส่วนตัวแฟนเราเป็นคนที่ไม่ค่อย
ชอบพูดเรื่องครอบครัวค่ะ เวลาทะเลาะกันหรือต้องคุยเรื่องปัญหาอะไรกันแฟนเรามักจะเลี่ยงเสมอ
ส่วนตัวเราพอรู้สึกว่าต้องเก็บหลายๆครั้งก็มีบ้างที่ระเบิดออกมา.

มาเริ่มกันที่เรื่องหาหมอเรากับแฟนตกลงกันว่าจะเปลี่ยนโรงพยาบาลที่แม่หาประจำเพราะรพ.
ไม่สามารถตอบได้ว่าแม่เป็นอะไรแล้วเค้าก็ไม่เคยจะเล่าอะไรให้แฟนเราฟังเลยในทุกครั้งที่เข้าไปคุยกับหมอ
เลยไม่เคยมีใครทราบถึงสาเหตุที่แท้จริงว่าแม่เป็นอะไรกันแน่ ขั้นตอนการรักษาหรือว่าควรทำไงต่อ
แฟนเคยพยายามพูดหลายต่อหลายครั้งว่าอยากเข้าแต่ก็ไม่เป็นผลค่ะไม่ยอมให้เข้า เคยมีครั้งนึงที่แฟนต้องแอบเข้าไปคุยกับหมอส่วนเราต้องกันแม่ไว้ตรงอื่นเผื่อรอแฟนคุยกับหมอเสร็จหมอบอกควรกายภาพ แกก็ไม่ทำไม่ไปค่ะ
เหมือนคนที่ไม่อยากหาย เรากับแฟนสรรหาไม่รู้กี่รพ.แล้วไปยื่นข้อเสนอให้แกฟังแต่ก็ไม่รอดค่ะทะเลาะกันบ้าง 
เราไม่เคยเข้าไปพูดกับแม่ตรงๆค่ะเพราะเวลาแกโมโหแกจะไม่สนใจใครเลย ในบางทีพอแฟนเราไปพูดแกก็จะไม่พอใจพาลโกรธเราไปด้วยก็มีค่ะ
ทั้งๆที่เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วยซ้ำโกรธทีก็หลายวันอยู่ค่ะ ถามอะไรก็จะไม่ค่อยตอบจะตอบก็แค่ตอนหิวค่ะ
ต้องยอมรับค่ะว่าหลังจากที่พ่อเสียไปแม่เหมือนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น บางวันนั่งเปิดเพลงเศร้าไม่คุยกับใคร

เนื่องจากแฟนเราเป็นลูกคนเดียวต้องดูแลแม่เลยทำให้เรากับแฟนไม่เคยได้ไปไหนด้วยกันเลยค่ะ
ไม่เคยได้ไปเที่ยวไกลๆไม่เคยได้ไปนอนค้างที่ไหน ต่อให้ไปกับแม่ก็ไม่เคยค่ะ เพราะแม่ไม่เคยอยากจะไปไหนเลย
ไปห้างก็ไม่อยากจะไปค่ะ หลังๆมานี้เราทะเลาะกับแฟนบ่อยมากเพราะเราเก็บมันมาตลอดเรื่องบางเรื่องสัญญากันมา
ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบก็ยังทำซ้ำๆเดิมๆค่ะ เช่น สัญญาว่าเราจะไปเที่ยวกันบ้าง ไปเช้าเย็นกลับก็ได้ก็ไม่เคยได้ไปค่ะ 
แฟนเราเป็นคนป่วยบ่อยค่ะ พอป่วยทีอาการหนักทุกรอบเราก็จะบอกทุกรอบว่าให้ไปหาหมอเถอะ บางทีมันไม่ปกตินะ
ลองไปให้หมอเช็คดูหน่อยก็จะสัญญากับเราว่าจะไปหาหมอวันพรุ่งนี้ สรุปอีกวันก็ไม่ไปค่ะเพราะแม่ไปปรึกษาเพื่อนมาแล้ว
ว่ากินยาก็หาย กลายเป็นว่าพอมันเกิดเรื่องหลายๆครั้งมันก็ทำให้เรารู้สึกน้อยใจว่ามาถามเราทำไม สุดท้ายแล้วคนที่ตัดสินใจให้
ก็ต้องเป็นแม่เสมอ 

ปัญหานี้เกิดขึ้นค่อนข้างบ่อยค่ะบางทีเรากับแฟนต้องไปทำธุระด้วยกันซึ่งปกติจะเตรียมข้าวเที่ยงไว้ให้แม่ก่อนออกจากบ้าน
กับขนมนิดหน่อย ก็อาจจะมีบ้างที่รถติดทำให้บางทีกลับมาช้าก็มีเลยทำให้แม่โมโหที่ได้กินข้าวช้า แต่ทุกครั้งก็จะโทรไปบอกก่อน
ว่าช้าหน่อยนะรถติดพอถามว่าหิวรึยัง แกก็จะตอบกลับมาว่ายังไม่หิวรอได้ แต่พอกลับมาถึงบ้านโกรธไม่พอใจพาลไม่กินข้าวเลย
ทุกวันนี้แฟนเราเลี่ยงค่ะทุกเรื่องที่อาจจะทำให้แม่โมโหแฟนเราไม่เสี่ยงที่จะทำเลยเพราะกลัวแม่โกรธนานค่ะแต่เค้าก็เลือกที่จะมา
มีปัญหากับเราแทน เรื่องไหนที่สัญญากันไว้ว่าจะทำให้กันทำไม่ได้ก็มีค่ะเพราะเลี่ยงที่แม่จะได้ไม่โกรธ

แม่กับเราไม่เคยมีปัญหาอะไรกันค่ะ แม่คอยเป็นห่วงเราดูแลเราเหมือนลูกคนนึงซึ่งเราก็รักแม่ค่ะส่วนตัวเรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงานกัน
ที่บ้านรับรู้ทั้งหมดว่าอยู่ด้วยกัน อยากจะปรึกษาพี่ๆว่าเราควรทำยังไงต่อดีคะ เคยพูดกับแฟนตรงๆแล้วว่าแบบนี้มันไม่ไหวหรอก
เราคงทนต่อไปไม่ได้แล้ว แต่เค้าก็จะบอกกับเราว่าจะพยายามให้มันดีขึ้น. เขียนผิดๆถูกบ้างต้องขอโทษด้วยนะ พยายามอยากจะเรียบ
เรียงออกมาให้เข้าใจมากที่สุด.

ขอบคุณมากค่ะ